Kıvırcık | Gerçek Ailem

19.Bölüm: Yeni Yıl

İyi okumalar ♡♡

•••

"Bu sefer ne buldun elbisede Merih?"

Annem ters ters üstümdeki elbiseye bakan Merih abime seslenince dikkati benim üzerimden çekildi. Gerçekten de iğrenir bir ifadeyle üstüme bakıyordu. Kaşlarımı çatıp kendime baktım. Ne var elbise straplezse? Tabi dizimin üstünde olduğunu göz ardı edersek.

Bunu giysem galiba partiye varamadan donacaktım yolda. Güzeldi elbise ama donmaya değer miydi, sanmıyordum.

"Anne baksana, yok elbise."

Şu an hepimiz salonda toplanmış bir haldeydik. Yarın akşam parti vardı ve ben kara kara ne giyeceğimi düşünürken annem birden önüme bir sürü elbise getirmişti. Kapıyı çaldığımda karşımda bir mağaza görmeyi beklemiyordum.

Gülüp, "Biraz abarttım sanki." demişti. Biraz mı demek istesem de sadece gülümseyip teşekkür etmiştim.

Şimdi ise tüm aile salonda oturmuş benimle birlikte elbise seçiyordu. Ama bu kadar erkeğin içinde yaptığım büyük hatalardan biri olabilirdi. Her giydiğim elbiseye bir şey buluyorlardı.

"Bu gerçekten de kısa ve açıkmış Irmak. Donarsın, senin için söylüyorum."

Mirza abim yumuşakça araya girince ona başımı salladım. "Haklısın, diğerini deneyeyim en iyisi."

"Kesinlikle!" Merih abim bunu söyleyince Melih abim hafifçe kafasına vurdu yan taraftan.

"Senin yüzünden bir şey beğenemiyor kız. Mağaradan mı çıktın?"

Merih başını ovuştururken ters ters abisine baktı. "Sanki öğretmen olduğun okulda bir ton abaza olduğunu bilmiyormuşsun gibi."

Melih abimin kaşları daha da çatıldı. "Bakanın gözünü oyarım. Kimse bakmasın diye kapalı giyinecek değil."

Boğazımı temizleyip araya girdim. "Öyle tabi de, elbiseyi beğenmedim zaten. Değiştirip geleyim."

Herkes başını sallayınca hızlıca yan odaya girip diğer elbiseyi denedim. Bordo kalın askılı bir elbiseydi. Belime doğru sıkılaşıp belimden sonra genişliyordu. Kumaşı da kalındı biraz, yani üşümezdim de böylelikle. Ve üzerime tam oturmuştu. Bir tur etrafımda dönüp gülümsedim. Nedensizce elbise hoşuma gitmişti. Boyu dizlerimin çok az üzerine geliyordu.

Odadan çıktığımda anlık bir sessizlik oluştu ve üstümdeki elbiseyi incelemeye başladılar. Tekli koltukta Miraç ve koltuk kolçağında Meriç vardı. Sabahtan beri yorum yapmamıştı ve beklemiyordum zaten. Ama bu sefer gözlerinde bariz bir beğeniyle bakıyordu.

"Abla! Çok güzel bu."

Meriç'e bakmayı bırakıp kardeşime döndüm ve gülümsedim. "Gerçekten mi? Yakışmış mı?"

Hevesle başını salladı. "Çok, en güzeli bu oldu bence."

"Anne uzun kollu bir elbise yok mu hiç? Üşümesin diye söylüyorum kesinlikle."

Annem üstümdeki elbiseye gülümseyerek bakıyordu ama Merih abimi duyunca ters bakışlarla ona döndü.

"Bir kez daha uzun lafını duyarsam odadan kovacağım Merih. Gayet güzel işte bu elbise."

Abim annemin bu sert çıkışıyla oturduğu koltuğa kedi gibi biraz daha sindi. Kollarını göğsünde bağladı. "Ben kardeşimi düşünüyorum ama beni anlayan yok. Tabi Merih kim ki?"

Başını küskünce çevirince dayanamayıp yanına gittim. "Anlıyorum ama sence de erkekler yüzünden kendimi bu kadar kısıtlamam gerekiyor mu? Tek istediğim beğendiğim bir elbise giymek."