Kıvırcık | Gerçek Ailem

26. Bölüm: Tatil

İyi Okumalar ♡♡

Yazım yanlışı varsa kusua bakmayın gece geç saatte yazdım varsa düzelteceğim daha sonra.

Veee çokça oy ve yorumlarınızı bekliyorumm ♡

•••

Yerimden nefes nefese bir hâlde sıçrayarak uyandığımda hava karanlıktı.

Uzun zaman önce kâbus görmeyi bıraktım sanıyordum ama bugün gördüğüm beni derinden etkilemişti. Derin nefesler alıp elimi kalbime bastırdım.

Burada geçen iki ayımın yalan olduğunu görmüştüm rüyamda. Üzerinden dakikalar geçmesine rağmen sırtımı yatak başlığına yaslamış, dizlerimi kendime doğru çekmiş bir hâlde oturup kendime bunun bir rüya olduğunu söylüyordum.

Ama çok... gerçekçiydi.

Yaşadıklarımın gerçekten de bir rüya olmasından çok korkuyordum.

Kurumuş dudaklarımı ıslatıp titreyen bedenimle yataktan çıktım. Yarı yıl tatilinin üçüncü gecesiydi ve yarın sabah erkenden yola çıkacaktık. Neredeyse her kış kar tatiline gittiklerinden bahseden Merih abimi gülümseyerek dinlemiştim. Ben ailemle neredeyse hiç yapmamıştım bunu ve gideceğimiz yer için çok heyecanlanmıştım. Annem bunun bir sürpriz olduğundan bahsedip beni daha da heyecanlandırmıştı.

Yüzümü sıkıntıyla ovuşturup tavana baktım. Ama birkaç saniyeden sonra eski annemin yüzünün aldığı korkutucu karanlık gözlerimin önüne geliyordu. Nefesim kesiliyormuş gibi hissediyordum.

Vazgeçmemek için seri adımlarla yataktan kalktım ve küçük yastığımı elime alıp odadan çıktım. Koridorda birkaç küçük lamba açık olsa da tek başıma kalmamak için hızlıca sol tarafımdaki kapıya yöneldim. Ya soğuktan ya da korkudan titriyordum ama evin yeterince sıcak olduğuna emindim. Titrememi bastırmak için yastığa daha sıkı sarıldım ve yavaşça kapıya vurdum. Birkaç saniye hiç ses gelmeyince ağlamaklı yüz ifademle burnumu çektim.

Bir rüyadan bu kadar etkilenmemeliydim biliyordum. Ama bu zamanlarda en korktuğum şey bu harika ailenin benim yarattığım bir yanılsama olmasıydı. Dokuzuncu sınıfta psikolojiye çok merak sarmıştım ve bunun gerçek olabileceği hakkında bazı şeyler okumuştum. Kişi hayalinde bir dünya kurgulayıp buna inanıyordu.

Hayır, kendime gelmeliydim. Böyle bir şey yoktu ve olamazdı.

Bu sefer daha hızlı vurdum kapıya ama hemen pişman olmuştum. Gecenin bir yarısı Mirza abimi rahatsız etmem yetmiyormuş gibi bir de ani bir şekilde uyanmasına sebep olacaktım belki de.

Birkaç saniye sonra uykulu gözlerle ve darmadağın saçlarla bana bakan abimi görür görmez içimdeki korku hissi geçti ve bir şey demeden ona sarıldım. Elimdeki yastık tam olarak sarılmama engel olsa da onun güven verici sıcaklığını hissetmemi engelleyemiyordu.

"Kâbus mu gördün?" diye sordu sakinleştirici sesiyle. Hemen anlamıştı. Zaten hep anlıyordu beni. Başımı sallayıp ona sarılmaya devam edince yavaşça saçlarımı okşadı. Birkaç saniye bu şekilde durduktan sonra yavaşça beni geri çekti ama eli hâlâ omzumda koruyacakmış gibi duruyordu. Sol eliyle bir gözünü ovuşturup bana şefkatle baktı. Şu an uykusundan uyanmış bir çocuk gibi görünüyordu ve gülümsemek istedim ama yapamadım. Yüz ifademi fark edince kapıdan çekildi ve beni odasına aldı.

İlk defa giriyordum odasına. Benimkiyle aynı büyüklükte ama lacivert ve gri tonlarındaydı. Odasında gereksiz eşya yoktu hiç. Yatak dolap ve üstünde birkaç kitabın olduğu bir masa. Ama masanın yanındaki kitaplığın tamamı kalın bilimsel kitaplarla doluydu.