Hayvansal Aşk / Barış Alper Yılmaz

"ne edepsizmişsin sende"

yorum sınırı: 240

🐣

"Barış sakin olur musun?" doktora gelmiş randevu saatimizin gelmesini bekliyorduk ama Barış heyecandan beş dakikadır durmadan bacağını sallıyordu.

"Sen tabi gördün önceden. Kalp atışını da duydun. Sabırsızlanıyorum işte yavrum."

"Yalnız bende hiç dinlemedim." dememle kaşlarını kaldırıp bana baktı. "O ne demek ya?"

"Öyle işte. Sadece kontrole geldim şu zamana kadar. Sensiz dinlemek istemedim." Aslında Barışsız da dinlerdim ama yalnız başıma o hissi yaşamak istememiştim. Nedendi bilmiyorum ama korkmuştum.

"Bundan sonra böyle düşünmek zorunda kalmayacaksın." kolunu omzuma atıp kendine doğru çekmişti. Şakağımdan öpmüştü. "Ben her an yanında olacağım. Bebeğimizin hiçbir özel zamanını kaçırmayacağım."

Dediklerinden sonra gülerek karnımı sevmiştim. "O çok şanslı senin gibi bir babaya sahip. Hayata 3-0 önde başlıyor sanırım."

"Bende çok şanslıyım sana sahibim." aniden gelen iltifatı ile yanağını mıncırmıştım. O sırada ismimim okunması ile el ele doktorun odasına girmiştik.

"Hoş geldiniz Kamercim. Babamız da gelmiş bugün." doktorum orta yaşlarını da geçmiş bir kadındı. Çok ama çok tatlıydı. Bana yardımcı olmak elinden geleni yapmıştı.

"Hoş bulduk Semra Hanım. Barış çok şükür teşrif edebildi."

"Aşk olsun karıcım." demişti Barış yalandan suratını astıktan sonra. "Tabi aşk olsun gençler. Siz heyecanlısınız şimdi hemen bakalım ufaklığa."

"Hemde fena." demişti Barış. Sesindeki mutluluk beni de etkiliyordu. Şu an ne hissettiğini anlayamıyordum ama o kadar mutlu ve huzurlu gözüküyordu ki ben sanırım Barış'ı hiç hayatımda böyle görmemiştim.

"Uzan canım. Karnını aç." uzanıp tişörtümü kaldırmış eteğimi de biraz aşağı doğru indirmiştim. Barış yanıma geçmiş elimi tutmuştu bile.

Karnıma sürülen soğuk jel ile titremiştim. Bu kadar soğuk olmasını beklemediğim için Barış'ın elini sıkmıştım.

"İyi misin?" tedirgin sesine karşılık gülümseyip elimi kaldırmış yanağını sevmiştim. "Üşüdüm sadece. Yok bir şey." başını olumlu anlamda sallayıp eğilmiş alnımdan öpmüştü.

"Bakalım bakalım ne kadar büyümüşüz?" ultrason makinesinin karnıma değmesi ile kalbim küt küt atmaya başlamıştı. Ekrana gelen görüntü ile tebessüm etmiştim. Artık silüet olarak görünebiliyordu.

"15 haftalık miniğimiz. 12 hatta 13 santim diyebiliriz. Boylu bir bebek olacak anlaşılan."

"13 ne ya çok küçük!"

"Aşkım ne kadar olmasını bekliyordun?" diye sormuştum başımı biraz kaldırıp. Pür dikkat ekrana bakıyordu benim cümlemle omuz silkmişti.

"Hiç boyunu düşünmemiştim."

"82 gram gayet iyi. Gelişimi de haftasına göre gayet iyi. Maşallahı var."

"Oh! Maşallah maşallah." Barış'ın tepkileri hem beni hemde doktoru güldürüyordu. Aşırı salaktı şuan hareketleri.

"Cinsiyete bakabiliriz demiştin geçen geldiğimde." dediğime başını olumlu anlamda sallamış karnımda makineyi gezdirmişti.

"Sizinki utangaç biraz sırtını dönmüş bize. İsterseniz önce kalp atışını dinleyelim. Ondan sonra dönerse bakarız."