Dangerous Love [ Completed ]

Chapter 36: With My Friends

Matapos ang masayang araw sa park, nagpasya kaming umuwi. Habang naglalakad kami pabalik sa sasakyan, punung-puno ng saya ang puso ko. "That was so much fun, Mavi!" sabi ko, yumakap sa kanya.

"Can we go back tomorrow?" tanong ni Mavi, ang mga mata niya ay puno ng pag-asa.

"Of course! We'll make it a regular thing," sagot ko, tumatawa.

Pagdating namin sa bahay, ramdam ko ang pagod mula sa mga laro, pero masaya akong tumulong sa paghahanda ng hapunan. "What do you want for dinner?" tanong ni Maxine sa amin habang nag-aayos siya sa kusina.

"Carbonara again!" sagot ni Mavi, sabik na sabik.

"Good choice!" sabi ko, habang tumatawa. "I think I could eat that every day!"

Habang nagluluto si Maxine, umupo kami sa sala at nagkuwentuhan. Ipinakita ni Alvino ang mga litrato mula sa park, at nag-enjoy kaming lahat sa mga masasayang alaala na binuo namin.

Sa mga oras na ito, unti-unti kong nararamdaman ang koneksyon ko sa aking pamilya, kahit na may mga bagay pa ring wala akong alam. "I'm so glad to be here," sabi ko, habang tinitingnan ang bawat isa.

Matapos ang hapunan, nagdesisyon kaming manood ng pelikula. Habang naglalakad kami pabalik sa sala, ramdam ko ang saya at pagmamahal sa paligid. "I can't wait for tomorrow," bulong ko sa sarili ko, umaasang makilala pa ang aking pamilya at matutunan ang higit pa tungkol sa aking nakaraan.

Habang naglalakad kami papunta sa sala, nagtanong si Alvino, "What movie do you want to watch, Seah?"

"Hmm, maybe something fun? A comedy?" sagot ko, umaasang magbibigay ito ng aliw sa amin.

"Sounds good!" sabi ni Maxine. "Let's find something that everyone will enjoy."

Nang makahanap kami ng magandang pelikula, umupo kami sa sofa, ang bawat isa ay may hawak na snacks. Tumagal ang tawanan at kwentuhan habang naghihintay kaming magsimula. "I hope this is funny!" sabi ni Mavi, excited na nakaupo sa tabi ko.

Nagsimula ang pelikula, at tumawa kami sa mga nakakatuwang eksena. Habang pinapanood namin, napansin kong unti-unting nagiging mas kumportable ako sa paligid. Hindi ko alam kung kailan ako natutulog, pero natagpuan ko ang sarili ko na nakangiti habang tinitingnan ang pamilya ko.

Sa kalagitnaan ng pelikula, biglang napansin ko si Mavi na natutulog sa tabi ko. "Aww, he had such a long day," sabi ko, tinakpan siya ng blanket. Tumingin ako kay Alvino at Maxine, at napansin ko ang mga ngiti sa kanilang mga mukha.

"Looks like he's out for the night," sabi ni Alvino. "But I'm glad you're starting to connect with him."

"Me too," sagot ko, puno ng saya. "I'm really enjoying being with all of you."

Matapos ang pelikula, nagpasya kaming iwanan na lang ang telebisyon at magpahinga na. "Goodnight, Seah," sabi ni Maxine. "We're happy you're here."

"Goodnight!" sagot ko, nararamdaman ang init ng kanilang pagmamahal. Habang naglalakad ako pabalik sa kwarto ko, nagpasalamat ako sa mga simpleng sandaling ito.

Sa pagpasok ko sa kwarto, nagbigay ako ng isang ngiti sa aking sarili sa salamin. "Tomorrow is another day," sabi ko, puno ng pag-asa at excited sa mga bagong alaala na magagawa. Naupo ako sa kama at nagsimulang magdasal, umaasang mas madami pang magagandang bagay ang darating.

-----

Kinabukasan, nagising ako sa ingay mula sa sala. Parang may mga tao na masayang nag-uusap. Nag-unat ako at umupo sa kama, nagtataka kung sino ang mga iyon.

"Seah! Are you awake?" narinig kong boses ni Frea mula sa sala.

Tumayo ako at nagpunta sa pinto. Pagbukas ko, nakita ko ang mga kaibigan ko, sina Frea, Irene, at Raizen, na lahat ay may ngiti sa mukha. "Oh my gosh, Seah!" sigaw ni Frea, tumakbo siya papunta sa akin at niyakap ako ng mahigpit.

"Frea! I miss you!" sagot ko, naramdaman ang init ng yakap niya.

Nagsimula nang magtipon ang iba sa sala, ang bawat isa ay tila sobrang saya na makita akong maayos na. "It's so good to see you, Seah!" sabi ni Irene, habang naglalagay ng kamay sa balikat ko.

"How have you been?" tanong ni Raizen, ang ngiti niya ay puno ng saya. "We've been worried about you."

"I'm okay now. Just trying to remember everything," sagot ko, sabik na nakikita ang kanilang mga mukha.

"Don't worry, we're here for you," sabi ni Frea, habang inaalis ang mga luha sa kanyang mga mata. "We've missed you so much."

"Let's catch up! What have I missed?" tanong ko, excited na malaman ang mga balita mula sa kanila.

Umupo kami sa sofa, at nagsimula silang magkwento tungkol sa mga nangyari habang wala ako. Habang nakikinig, ramdam ko ang saya na bumabalik sa akin. Sa bawat kwento, unti-unti kong nararamdaman na mas lumalapit kami sa isa't isa, kahit na may mga bagay pa akong hindi naaalala.

"Tomorrow, we'll show you around and take you to some of our favorite places," sabi ni Irene.

"Definitely! I can't wait," sagot ko, puno ng excitement. "I'm really looking forward to it!"

Pagkatapos ng almusal, masayang nagtipon-tipon ang lahat sa mesa, nagkukwentuhan at nagtatawanan. Ramdam ko ang saya sa paligid. "I'm really happy to be back with all of you," sabi ko habang tinitingnan ang mga kaibigan at pamilya ko.

"Us too, Seah! You have no idea how much we missed you," sagot ni Frea, may ngiti sa kanyang mukha. "We're just glad you're okay now."

Habang kumakain kami, napansin ko ang mga tanawin sa labas ng bintana. Ang araw ay maliwanag at ang mga ibon ay umaawit, parang sinasalubong ang bawat sandali ng bagong simula.

"After breakfast, what's the plan?" tanong ni Raizen, sabik na sabik.

"Maybe we can just hang out, catch up, and explore?" suhestiyon ni Irene. "We can show you some places we used to go to."

"Sounds perfect!" sagot ko, puno ng saya. "I'm excited to see everything!"

Nang matapos kami sa almusal, nagdesisyon kaming umalis at maglakad-lakad sa paligid. Ang bawat hakbang ay puno ng mga bagong karanasan at pagkakataon. Sa likod ng lahat ng saya, may mga tanong pa rin akong naglalaro sa isip ko tungkol sa aking nakaraan. Ngunit sa mga sandaling iyon, mas pinili kong mag-enjoy at pahalagahan ang mga alaala na binubuo namin muli.

"Let's go!" sabi ni Frea, habang nagsimula na kaming umalis ng bahay. Sa likod ng ngiti at tawanan, umasa akong makahanap ng sagot sa mga tanong ko sa tamang panahon.

Habang naglalakad kami, tila unti-unting bumabalik ang mga alaala sa aking isipan. Ang mga ngiti at tawanan ng mga kaibigan ko ay nagbigay liwanag sa aking puso. "Hey, do you remember that time we had a sleepover at Frea's house?" tanong ko, bigla akong napangiti.

"Of course! We stayed up all night watching horror movies and ended up so scared!" sagot ni Irene, habang natatawa. "And then we all jumped when we heard a noise outside!"

"Yeah! I remember that! We thought it was a ghost!" sagot ko, humahagikgik sa alaala.

"Good times," sabi ni Raizen, nakangiti. "Those were the best nights."

Habang nagkukwentuhan kami, naramdaman kong mas nagiging masaya ako. "I miss those days," sabi ko, nag-iisip sa mga simpleng sandaling iyon. "It feels like we were just kids, not caring about anything."

"Me too! But we can create new memories now," sagot ni Frea. "Let's make today special!"

Sa mga simpleng kwentuhan, unti-unti kong naaalala ang mga detalye ng aming pagkakaibigan-mga tawanan, mga lihim, at mga pangarap na sabay-sabay naming binuo. "I'm really lucky to have you all," sabi ko, ang puso ko ay puno ng pasasalamat.

"Always! We'll be here for you, no matter what," sagot ni Irene, nakangiti. "Let's make more memories today!"

"Definitely! Let's go on an adventure!" sabi ni Raizen, puno ng sigla. Sa mga sandaling iyon, nararamdaman ko na kahit na may mga alaala akong nawala, ang pagkakaibigan namin ang magiging gabay ko sa bagong simula.