Dangerous Love [ Completed ]

Chapter 16: Pwede ba kita maging partner?

Nagtataka pa rin ako kung paano nalaman ni Frea na nag kita kami ni matteo. Ang buong akala ko kasama niya si Irene at Raizen mula nung mag paalam ako.

"Frea! Pano mo naman nasabing nag kita kami ni Matteo?"- i asked.

"Huy, Nag bibiro lang ako! Bakit ka namumula? Totoo ba na nag kita kayo?" - tanong niya sa akin na para bang nag iimbistiga.

"H-Hindi ah! Bakit naman kami magkikita?" - sagot ko, nauutal pa, habang pinipilit na huwag mahalata ang kaba ko. Ngunit hindi ko mapigilan ang pamumula ng aking pisngi.

"Seah, ang lakas mong mag-deny, eh halata naman!" - asar ni Frea, sabay tawa. "Iba ang glow mo ngayon, parang inspired ka!"

"Grabe ka, Frea! Hindi nga kami nagkita," sabi ko ulit, pilit na umiiwas sa usapan.

"Eh bakit ganyan ka mag-react? Tara na nga, baka lalong mahalata kung magpatuloy pa ang usapan natin," sabi ni Frea habang hinihila ako papunta sa upuan namin.

Kahit na pilit kong itinatago ang totoo, hindi ko rin maiwasang mapaisip. Bakit nga ba ganito ang nararamdaman ko kapag kasama ko si Matteo? May kakaiba ba talaga, o nagkakataon lang? Sa mga oras na iyon, sinubukan kong kalmahin ang sarili at mag-focus sa mga kaibigan ko.

Pag-upo namin sa mesa, sumali na rin sina Irene at Raizen sa usapan. "So, Seah, ready ka na ba para sa themed night? May isusuot ka na ba?" tanong ni Irene, na halatang excited.

"Wala pa nga, eh. Saka wala pa akong partner," sagot ko, kunwaring walang iniisip na iba.

"Don't worry! Baka naman may mag mag aya sa'yo bago ang event," sabay kindat ni Raizen, na para bang may alam na hindi ko alam.

"Ano ka ba, Raizen!" tawa ko, pilit na iniiba ang usapan, pero may parte sa akin na umaasa na baka nga may mangyaring espesyal bago ang gabi ng party.

----
Vacant time namin ngayun at Bigla tumunog ang phone ko. At nakita kung nag chat si Matteo sa akin. Saan naman kaya niya nalaman ang account ko?

"Seah, pwede ba tayong mag-usap saglit? Nasa may courtyard ako."

Bigla akong kinabahan at hindi ko alam kung ano ang isasagot. Dapat ba akong pumunta? May kilig at kaba na sabay kong nararamdaman, pero bakit parang bigla siyang naging seryoso?

Ano kayang sasabihin ni Matteo? At bakit gusto niya akong makausap nang ganito kaseryoso?

Nag paalam ako sa mga kaibigan ko na pupunta lang ako ng comfort room.

"Punta lang ako sa cr, intayin nyo ako ha!" - Paalam ko sa kanila, Bago ko sila tuluyang talikuran.

Habang papalapit ako sa courtyard, pakiramdam ko'y mas bumibilis ang tibok ng puso ko. Nakita ko si Matteo na nakatayo sa ilalim ng isang puno, tila may iniisip din. Hindi ko maiwasang mapansin kung gaano siya ka-relaxed pero sa parehong oras, seryoso ang itsura niya. Nang makita niya ako, ngumiti siya ng bahagya at tinawag ako.

"Seah, buti nakapunta ka," sabi niya nang mas malapit na ako. "Kailangan ko lang sanang makausap ka nang mas maayos."

"Uh, tungkol saan?" tanong ko, pilit na pinapakalma ang sarili. Hindi ko alam kung bakit parang ang bigat ng hangin sa paligid namin.

"Kanina pa kita gustong tanungin... May partner ka na ba para sa themed night?" diretso niyang tanong, hindi na paliguy-ligoy pa.

Nabigla ako. Hindi ko inaasahan na ito ang pag-uusapan namin. Nagulat ako at agad na namula ang pisngi ko.

"Ah... Wala pa," sagot ko, halos hindi makatingin nang diretso sa kanya.

"Sakto," ngumiti siya, "baka pwede akong maging partner mo?"

Biglang sumikip ang dibdib ko, at halos hindi ako makapaniwala sa narinig. Si Matteo-ang nais maging partner ng halos lahat nang babae dito sa campus -niyayaya akong maging partner niya sa party?

"Ah, Matteo, bakit ako?" tanong ko, pilit na inuunawa ang sitwasyon.

"Why not you, Seah?" tanong niya pabalik, ngayon mas malalim ang boses. "Gusto kitang mas makilala. Hindi mo ba gusto na magkaroon tayo ng chance para doon?"

Parang natunaw ako sa sinabi niya. Hindi ako makapagsalita agad, at bigla kong naalala ang lahat ng mga oras na sinubukan ko siyang iwasan. Pero eto siya, diretso at tapat sa kanyang nararamdaman.

Napalunok ako at nang makabawi ng kaunti, mahinang sabi ko, "Sige, Matteo. Puwede."

Ngumiti siya, at sa ngiti niyang iyon, tila nawala lahat ng alanganin ko. Hindi ko alam kung saan hahantong ang lahat ng ito, pero sa oras na iyon, alam kong may kakaibang bagay na nangyayari sa pagitan namin.

Pagkatapos ng aming pag-uusap, iniwan ko si Matteo at bumalik ako sa classroom. Hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyari. Bago pa man ako makaupo, agad akong sinalubong ni Frea, Irene, at Raizen.

"Hoy, Seah! Bakit parang lutang ka?" tanong ni Frea habang tinutukan ako ng tingin.

"Ha? Wala, pagod lang siguro," palusot ko, kahit alam kong hindi nila yun basta-basta papaniwalaan.

"Kayo na ba ni Matteo?" tanong bigla ni Raizen, habang si Irene naman ay tumingin sa akin na para bang inaabangan ang isasagot ko.

"Hindi ah! Anong kayo na?" mabilis kong sagot, pilit na itinatago ang kilig.

"Seah, huwag mo kaming gawing tanga. May something talaga between sa inyo," pang-aasar ni Frea, sabay ngisi. "Lalo na kanina, nakita ka naming parang ang saya mo matapos mong mag-usap kay Matteo."

Tumawa si Irene. "Sige na, spill the tea! Ano ba talaga nangyari?"

Napabuntong-hininga ako. Wala nang takas sa tanong nila. "Fine! Sinabi niyang gusto niya akong maging partner sa themed night." Napaamin na ako, pero hininaan ko ang boses para hindi marinig ng iba.

Napatingin silang lahat sa akin, parang hindi makapaniwala sa narinig.

"WHAT?! Si Matteo? Siya ang nagtanong?" halos sabay-sabay nilang tanong.

Tumango ako. "Oo nga! Tapos... gusto niya raw akong makilala pa. Iyon daw ang dahilan kaya gusto niya akong maging partner."

Sabay-sabay silang kilig na kilig, halos hindi magkamayaw sa kanilang reaksyon.

"Oh my gosh, Seah! Ang swerte mo!" sabi ni Irene, nangingiti. "Alam mo ba kung gaano ka-reserved si Matteo? Kung ako yan, baka hindi na ako makahinga sa kilig!"

"Grabe! Baka naman ito na 'yun!" dagdag pa ni Frea, na parang may ibig ipahiwatig.

"Shut up! Hindi ito biro!" sagot ko, pilit na itinatago ang sariling kilig. Pero kahit ano pang sabihin ko, hindi ko maikakaila na may kakaibang saya akong nararamdaman.

Habang patuloy silang nagkukulitan, ako naman ay natulala. Iniisip ko ang bawat sinabi ni Matteo-paano niya ako tinitigan, kung paano lumalim ang boses niya nang sabihin niyang gusto niya akong makilala. Hindi ko maintindihan kung bakit ganito kalakas ang epekto niya sa akin.

Nang mag-ring ang bell, tanda ng pagtatapos ng klase, agad kaming nag-ayos ng mga gamit. Pero sa likod ng isip ko, hindi mawala-wala ang tanong: Bakit ako? Bakit ako ang napili ni Matteo? At ano kaya ang susunod na mangyayari?