Dangerous Love [ Completed ]

Chapter 23: Secret Relationship

Napayuko siya, tila nag-aalangan pa rin sa mga sasabihin niya. "Oo... gusto kita," bulong niya, halata ang pag-aalinlangan sa boses. "More than I probably should."

Napahinto ako. Hindi ko akalaing maririnig ko 'yon mula sa kanya, lalo na't matagal ko nang tinatanong sa sarili kung ano ang nararamdaman niya.

"Bakit ngayon mo lang sinabi?" tanong ko, ang boses ko'y bahagyang nanginginig. Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa o magalit.

"Bakit?" Tumingin siya ulit sa malayo, sa mga ilaw ng lungsod na tila nagbibigay sa kanya ng lakas ng loob. "Kasi natakot ako... natakot akong baka hindi mo ako magustuhan pabalik. At... natakot ako sa kung anong mangyayari kapag inamin ko na."

Napatingin ako sa kanya, ramdam ko ang bigat ng mga salita niya. "Matteo, paano mo nasabing natatakot ka?" tanong ko, pilit na iniintindi ang dahilan sa likod ng mga sinabi niya.

"Alam mo naman na hindi simple ang sitwasyon natin," he replied, his voice still soft but firm. "Ikaw, ako... we're both complicated. Hindi ko alam kung anong magiging epekto nito sa atin. What if everything changes? What if it ruins us?"

Naguguluhan ako sa mga sinabi niya, pero sa kabila ng lahat, hindi ko maiwasang mag-focus sa isang bagay. "So, gusto mo ako, pero natatakot ka sa magiging kahihinatnan?"

Tumango siya, hinahabol ang hininga na parang sinasalubong ng takot ang kanyang mga iniisip. "Oo, Seah. Natatakot ako. Pero hindi ko na kayang itago 'to."

Tumitig ako kay Matteo, hinahabol ang bawat salita niya sa hangin. "So... anong gusto mong mangyari ngayon?" tanong ko, ramdam ang kaba at excitement sa dibdib ko.

Tumayo siya, lumapit sa akin, at hinawakan ang kamay ko nang marahan. "Gusto kita, Seah. Pero alam kong hindi magiging madali 'to. Kaya... kung papayag ka, tayo... pero itatago natin muna. Just for now," he whispered, his eyes searching mine for approval.

"Hah? Secret relationship?" halos hindi ako makapaniwala, pero alam kong may punto siya. Complicated nga talaga ang sitwasyon namin, lalo na't marami ang pwedeng maapektuhan.

"Yes," he nodded, his grip tightening on my hand. "For now, let's keep this between us. I don't want to lose you, but I also don't want anyone interfering."

Hindi ko alam kung tama bang pakinggan ang puso ko, pero sa mga oras na 'to, parang walang ibang mahalaga. "Sige, Matteo," sabi ko, with a small smile. "Let's keep it between us... pero sana hindi habang buhay ganito."

He smiled softly, relief washing over his face. "I promise, Seah. Hindi habang buhay. Just until the right time."

Tumingin kami sa isa't isa, at kahit na alam kong magiging mahirap, ramdam ko sa puso ko na worth it si Matteo.

Nang marinig ko ang pangako ni Matteo, hindi ko maiwasang mapangiti kahit alam ko sa sarili ko na ayaw ko sa mga pangako. Parang may kuryenteng dumaloy sa pagitan namin, isang lihim na ngayon ay aming dadalhin, kahit gaano kahirap.

"Ano kaya mangyayari kapag nalaman nila?" tanong ko, hindi mapigilang isipin ang mga posibleng problema.

He shook his head, his eyes filled with determination. "Wag mo muna isipin 'yun. For now, tayo lang. We'll figure things out later. Basta, I won't let anything or anyone come between us."

Napahinga ako nang malalim, sinusubukang pakalmahin ang puso kong tumitibok ng mabilis. Alam kong hindi magiging madali ang lahat, pero sa ngayon, ang mahalaga ay magkasama kami.

"Okay," sabi ko, masaya sa desisyon namin kahit may kaunting takot pa rin sa puso. "Pero Matteo, hindi ko kaya kung hindi mo ko ipaglalaban kapag dumating ang panahon na kailangan na natin sabihin."

Matteo gently cupped my face, his thumb brushing my cheek. "I will fight for you, Seah. When the time is right, I'll make sure everyone knows na ikaw ang mahal ko."

Nakangiti akong tumango, at sa sandaling iyon, pakiramdam ko'y wala nang iba pang mahalaga kundi kami. Kahit alam kong mahirap, kahit puno ng mga pagsubok, handa akong subukan, basta kasama ko si Matteo.

"Sige," sabi ko habang humihigpit ang pagkakahawak ko sa kamay niya. "Tayo na... pero secret muna."

Ngumiti ako habang nakasandal sa dibdib ni Matteo. Ramdam ko ang tibok ng puso niya, mabilis, parang sa akin lang tumitibok. Tumingin siya sa akin, at sa sandaling magtagpo ang mga mata namin, para bang huminto ang oras.

"Alam mo bang every time na kasama kita, Seah, parang hindi ko mapigilan ang sarili ko," he whispered, his voice barely above a murmur, pero ramdam ko ang bawat salita.

"Anong ibig mong sabihin?" I asked, my voice almost shaky from the emotions swirling inside me.

He leaned in, so close that I could feel his breath against my skin. "Hindi ko mapigilan na mas mahulog pa sa'yo... every single day."

Napasinghap ako. His words sent a wave of warmth and excitement through me, lalo na nang makita ko ang sincerity sa mga mata niya. Parang hindi ko alam kung paano ko irereact, but I felt my heart flutter in a way it never had before.

"Matteo..." I whispered, but before I could say anything more, he gently lifted my chin, guiding my face closer to his. My heart raced as his thumb lightly brushed over my lips.

"Ang hirap pigilan, lalo na ngayon," he said softly, his eyes never leaving mine. "Pero gusto ko iparamdam sa'yo kung gaano kita kamahal. Gusto ko malaman mo na hindi kita iiwan, Seah."

Every inch of space between us seemed to disappear as his lips hovered just a breath away from mine. The anticipation made my heart race even faster. His eyes, filled with both longing and tenderness, locked onto mine.

"Matteo..." I barely managed to say his name before his lips finally met mine in the softest, sweetest kiss. Para bang lahat ng takot, pagdududa, at ingay ng mundo ay nawala. The moment felt perfect-too perfect, as if everything we had ever worried about didn't matter anymore.

His kiss was slow, deliberate, as if savoring every second. Hinawakan niya ang likod ng ulo ko, pulling me closer, making me feel safe in his arms. My hands found their way to his chest, feeling the warmth of his skin beneath his shirt, and for a moment, I just let myself get lost in the moment.

Pagkatapos ng ilang segundo, bumitaw siya nang dahan-dahan, resting his forehead against mine. Both of us were breathing heavily, pero may ngiti sa kanyang mga labi, a look of pure adoration on his face.

"See?" he said with a playful grin. "Hindi ko talaga kayang hindi iparamdam sa'yo."

Natawa ako, though my heart was still racing. "Grabe ka," sabi ko, trying to catch my breath. "Parang hindi ko na kayang mag-isip ng maayos kapag kasama kita."

He chuckled softly, his fingers still tracing the outline of my face. "That's exactly what I want. Gusto kong maramdaman mo kung gaano kita kamahal, Seah. Secret man tayo, sa mga oras na ganito, wala akong itatago."

Ramdam ko sa bawat salita niya na seryoso siya. And in that moment, I knew that whatever challenges we would face, this was real. He was real. This love we were keeping secret-it was stronger than anything else, and I was more than willing to fight for it, just as he was.