Dangerous Love [ Completed ]

Final Chapter: The End

Matapos ang lahat ng pagsubok at sakripisyo, narito na kami—ako at si Travis, handang harapin ang aming bagong simula. Ang araw ay sumisikat sa skyline ng Manila, ang mga kulay nito ay nagdadala ng pag-asa at bagong simula.

Sa loob ng ilang buwan, nahanap namin ang aming mga sarili sa isang masayang relasyon. Ang mga ngiti, tawanan, at mga simpleng sandali na magkasama ay nagbigay-daan sa amin upang makalimutan ang mga takot sa nakaraan.

Habang naglalakad kami sa parke, hawak-kamay, naramdaman ko ang init ng kanyang palad sa aking kamay. “Seah,” simula ni Travis, ang kanyang boses ay puno ng damdamin, “I’ve never been happier. You mean the world to me.”

Napatingin ako sa kanya, at ang mga mata niya ay puno ng sinseridad. “You make me feel safe, Travis. I never thought I could feel this way again after everything,” sagot ko, dama ang sinseridad ng aking mga salita.

“I want to build a future with you. Together,” aniya, at huminto kami sa gitna ng mga bulaklak na nagpapaganda sa paligid. “Let’s create a life full of adventure, laughter, and love.”

“Of course! I want that too!” excited kong tugon. “I can’t imagine my life without you.”

Inilabas ni Travis ang isang maliit na kahon mula sa kanyang bulsa. “Seah, will you make me the happiest man alive?” he asked, kneeling down in front of me. “Will you marry me?”

Nanlaki ang aking mga mata, at ang puso ko ay bumilis sa kilig. “Yes! Yes, of course!” sigaw ko, nahulog ang mga luha ng saya sa aking mga mata habang tinanggap ko ang singsing.

Tumayo siya at hinawakan ang aking mga kamay. “I promise to love you every day, to stand by you, and to support you in every way I can.”

“I promise too, Travis. I’ll be by your side, through thick and thin,” sagot ko, puno ng pag-asa at saya.

Habang ang mga damdamin ay umaagos sa pagitan namin, hindi ko na kayang pigilan ang emosyon sa pagitan namin. Lumapit si Travis, at dahan-dahan niyang nilapit ang kanyang mukha sa akin. “Can I kiss you?” tanong niya, puno ng pag-asa at pagmamahal.

“Yes you can!,” sagot ko, ang boses ko ay mahina, puno ng kasabikan.

Dahan-dahan niyang inilapat ang kanyang mga labi sa akin, at ang mundo ay tila huminto. Ang halik na iyon ay puno ng pagmamahal, pag-asa, at pangako. Nakaramdam ako ng init na bumabalot sa akin, at ang puso ko ay tila tumatalon sa saya.

Nang naghiwalay ang aming mga labi, napakaaliwalas ng kanyang ngiti. “That was perfect,” aniya, at ang mga mata niya ay kumikislap sa liwanag ng araw.

“Definitely,” sagot ko, ang puso ko ay patuloy na nag-aalab sa kilig.

Dahil sa mga salita at pangako naming iyon, naramdaman ko na ang lahat ng paghihirap ay nagbunga ng isang mas magandang simula. Ang mga pangarap na noon ay tila napakalayo ay ngayon ay abot-kamay na.

Habang naglalakad kami papalayo, ang mga ngiti at tawanan namin ay puno ng kasiyahan. Nais naming ipagpatuloy ang aming kwento—isang kwento ng pag-ibig na puno ng pagsubok at tagumpay, na nagbigay sa amin ng pagkakataong simulan muli.

Sa isang bagong araw at bagong simula, handa na kaming harapin ang hinaharap na magkasama, puno ng pag-asa at pagmamahal.

—————

Habang naglalakad kami sa ilalim ng mga puno, ang hangin ay malamig at may amoy ng mga bulaklak na namumukadkad sa paligid. Nakangiti ako, damang-dama ang kasiyahan sa aking puso habang kasama ko si Travis.

“Travis, hindi ko akalain na darating tayo sa ganitong punto,” sabi ko habang pinapanood ang mga ibon na lumilipad sa itaas. “Ang mga nangyari ay tila isang masamang panaginip.”

“Pero nandito tayo ngayon, mas masaya kaysa dati,” sagot niya, ang kanyang boses ay puno ng kasiguraduhan. “And I’ll always be here for you. I won’t let anything or anyone come between us.”

“Alam ko,” tugon ko, humihigop ng hangin ng may kasiyahan. “I feel safe with you. You’ve shown me that I can love again.”

Habang patuloy kami sa paglalakad, natanaw ko ang isang maliit na cafe sa tabi ng daan. “Hey, why don’t we stop for some coffee?” mungkahi ko.

“Sounds good,” sagot ni Travis. “I could use a break.”

Pumasok kami sa cafe at umupo sa isang cozy na sulok. Habang umiinom ng kape, nagkuwentuhan kami tungkol sa mga bagay na gusto naming gawin sa hinaharap. “I want to travel the world with you,” sabi niya, nakangiti.

“I want that too! I want to see new places and create memories together,” sagot ko, masaya na ang aming mga pangarap ay nag-uugnay.

Maya-maya, bigla niyang tinanong, “Seah, what’s one thing you’ve always wanted to do but haven’t done yet?”

Naisip ko ang sagot. “I’ve always wanted to try scuba diving. Ang mga coral reefs ay tila napakaganda!”

“Let’s do it! I’ll make sure we go on an adventure soon,” sabi niya, puno ng sigla.

Matapos ang ilang minuto ng tawanan at kwentuhan, nagpasya kaming lumabas muli sa ilalim ng araw. “Let’s go to the beach,” suhestiyon ni Travis.

Pagdating namin sa dalampasigan, naglatag kami ng twalya sa buhangin. Pinanood namin ang mga alon na bumabalot sa dalampasigan, nagbigay ito ng kapayapaan sa aming mga isip.

“Seah,” tawag ni Travis, tumingin siya sa akin, ang kanyang mga mata ay puno ng sinseridad. “I know we’ve been through so much, but I want you to know that I’m here for the long haul. I can’t wait to see what the future holds for us.”

Puno ng emosyon, bumalik ako sa kanyang mga mata. “I feel the same way, Travis. You’re my rock, and I can’t imagine my life without you.”

Sa mga salitang iyon, dahan-dahan siyang lumapit sa akin, at ang kanyang mga labi ay muling nagtagpo sa akin. Ang halik na iyon ay puno ng pag-asa, pagmamahal, at pangako para sa aming kinabukasan.

Matapos ang ilang segundo, naghiwalay kami, at ang aming mga ngiti ay puno ng saya. “You know,” sabi ni Travis, “I’ve been thinking... Maybe we should consider a place of our own, something we can call home.”

“Really? That sounds perfect!” sagot ko, na puno ng excitement. “I want to decorate it together and make it our little haven.”

“Exactly! A place where we can make memories, just the two of us,” aniya, ang kanyang boses ay puno ng pag-asa.

Habang nag-uusap kami, naramdaman kong unti-unting bumabalik ang lahat ng mga pangarap ko. Ang mga takot at panghihinayang ay napalitan ng pananabik para sa aming hinaharap.

Sa mga sandaling iyon, natanto ko na ang tunay na pag-ibig ay hindi lamang tungkol sa tamang tao kundi pati na rin sa tamang oras. Sa kabila ng mga pagsubok, nandiyan ang aming pag-ibig na nagtutulungan, nagbubuo ng mas maliwanag na bukas.

“Travis, I’m so grateful for you,” sabi ko, ang puso ko ay nag-aalab sa saya.

“Me too, Seah. This is just the beginning,” sagot niya, ang kanyang mga mata ay kumikislap sa ilalim ng sikat ng araw.

“I will always Love you Ashiana Messeah Malva- Altravo!" sambit niya ng may Ngiti sa kanyang mga mata.

“Mamahalin din kita Hanggang dulo Travis Clint Salmiento!” sagot ko saka ko siya binigyan ng isang matamis na halik.

Seah gazed at the horizon, a new sense of peace settling in her heart. Travis stood by her side, no longer just her protector but a partner who had seen her through the darkest parts of her past. The scars of their journey were still fresh, but with his hand in hers, the future seemed a little brighter. And as they shared a quiet moment, Seah knew that, though the path had been dangerous, it was worth it in every step.

THE END★★★

"I'm really appreciate that you reached the ending part of this story. I hope that one day you find someone like Travis—someone who is willing to do everything to ensure your safety and to loved you unconditionally.

Thank you so much, My Sians, for your support and for reading this story.