Rino'nun Yale'si

27

Prenses Yasmin den

......

Vardığımızda gördüğüm manzara beni şaşırtmasa bile üzmüştü. Yerde bir sürü alp bir sürü kan ve ağlayan analar ile dolmuştu. Atlar dan inmiştik. Prens te vaziyetin farkında idi. Ben moğollar dan anam şehit olduğundan beri tiksinirdim. Lakin o günden beri onlarla savaşmamış tık. Yerdeki kanları görünce anamın şehit olduğu gün canlandı başım döndü. Tam yere düşerken Prens tutmuştu beni. Aybars, Meryem, Hızır ve Asya da beni tutmak için atılmışlar dı. Alp ler ise etrafı kolaşan ediyorlar idi. Otağa girdiğimde prens ve öbürleri ardımdan gelmişti. Böyle bir vaziyette prens'ten emir almayacaktım ceza alırsam makul lakin ailem önemli idi. Otağa girince atamı sağ salim görünce bir oh çekmiştim. Ben girdiğimde prens te girmişti. Biz atamın önünde dururken. Meryem, Hızır, Aybars ve Asya kalabalık etmemek için her zamanki yerlerine duvarın yanına geçmişlerdi. Lakin ağabeyim yoktu ve bu sayede kalbime bir ağrı girmişti. Hemen sorumu yöneltim atam da bu soruya hazır dı.

"Ağabeyim nerde, atam herşey yolunda değilmi?"

"Herşey yolunda değil kaybımız var."

"Alplerden mi?"

Diye sormuştum korkarak, Alpler de ailemizdi özellikle atamın yakinen alpleriyle iyi anlaşırdım. Ama atamın cevabı ile kalbime bir ağrı daha oturmuştu. Ve nefes alamam epey zordu.

"Aileden."

Korkuyordum ağabeyime birşey olacak diye. Aileden diyince Prensin elini sıkıca kavramıştım. Prenste benim acımı hissettip elimi kavradı. Öbürlere baktığımda onlarda korkmuş gözüküyordu. Hızır Meryem'i kollarının altına almıştı. Aybars ta Asya'yı kollarının altına almıştı. Onlarda üzülüyordu nolursa olsun benim ailem onlar için önemliydi. Ben kalbimin sızısı ile birlikte herkesin aklındaki o soruyu sordum.

"Kimdir?"

Tam bu soruyu sorunca içeriye ağabeyim geldi yaralıydı galiba Kolundan yaralanmıştı. Ama pansumanı yapılmıştı. Ağabeyimi görünce koştum ve hemen sarıldım bir an onun yaralandığını sandım onu görünce içimdeki korku biraz olsun geçmişti.

"Ağabeyim çok korktum."

"Bacım sana bir şey söyleyeceğim."

"Söyleyesin ağabey noldu."

"Anam şehit nasıl olduğunu biliyormusun."

"Kalbinden bıçaklandı Moğol tarafından."

"Evet, nineme de aynı şey oldu."

"Başımız sağolsun."

Dedi buruk bir sesle. Sesi ince ve ağlamaklı çıkmıştı. Ona sarılsam ağlardı bunu biliyordum. Lakin beylerin ve hatunların yanında yakışı kalmazdı. Bende ağlamazdım, anamın şehitliğinde nasıl ağlamadıysam şimdi de ağlamazdım. Kendimi tutardım. Tutsam bile gözlerimden birkaç yaş süzülür du. Gitmem gerekiyordu yoksa herkesin önunde ağlayacaktım. Her zamanki yere ormana gidicektim. Ama bekledim. İlk önce Meryem sonra Asya gelip sarıldı.

"Başın sağolsun Yasmin bir ihtiyacın olursa söyle."

"Sağolasın Meryem."

"Başın sağolsun prenses biz yanındayız merak etme."

"Sağolasın Asya hatun."

Ardından Hızır ve Aybars gelmişti onlarda baş sağlığı dilemişti.

"Başın sağolsun prenses."

"Sağolasın Aybars."

"Başın sağolsun birşey gerek olursa söyle yengem."

"Sağolasın Hızır."