Cracking Grave

꧁🌹45꧂

(Previously)

"Amping mo!"

I smiled.

Then the plane took off.

Saul's POV

Nakasandal ako rito sa loob ng security room dito sa mansion ng mga Romano sa Cebu. It's been 11 days simula noong umalis kami sa Manila for Agoeath to refresh her mind here, more likely to get back her memories.

Pero bakit nakikita ko siyang nakatutok sa computer, galit na galit ang mukha. Ang rason kung bakit tutok na tutok siya sa computer ito ay dahil s-in-earch niya ang buong nangyari sa kaniya sa barko sa BOW.

"Serves him right to die in my hands," nangangalaiting saad niya.

Ace inform me that it would be a long time to get her memories back, he said a month, year, or a decade. Guess what? It's not even 2 weeks yet and here we are, she was able to get back her memories.

I was bewildered, of course. Did they diagnose her wrong? Or they could not foresee or can't foresee what's about to happen to Agoeath.

Nakita kong huminto siya at tumingin sa gawi ko. "Are you sure I killed all of them?"

I nodded. "You almost killed me too."

Nakita ko kung paano nawalan ng liwanag ang mukha niya. "Sorry, I couldn't really remember anything after... Jaguar P-Paw..."

Lumapit ako sa gawi niya, nasa likod niya ako. Dalawa kong kamay nakapatong sa lamesa. I enclosed her in my arms, inilapit ko ang mukha ko sa kanan niyang tainga at nagsalita ng mahinahon.

"'Wag mo nang alalahanin 'yan, you weren't yourself afterall. If that ever would happen to me, probably, I'll be like you too."

Lumingon siya sa gawi ko at binulong ang mga katagang. "Thank you." Sabay humalik sa akin.

Humalik ako pabalik sa kaniya, ramdam ko na inayos niya ang kaniyang sarili kaya ngayon nakaharap siya sa akin, dalawa kong kamay nasa lamesa pa rin. I felt her hands snake towards the back of my neck making our kiss deep.

Ngumiti ako. Dahan-dahan siyang tumayo at itinulak ako sa isang filing cabinet.

"Slowly, love."

Ngumisi siya. Hinalikan niya ulit ang labi ko ng ilang segundo at kinuha niya ang kaliwa kong kamay.

"Let's go to Cebu City, I wanna change my looks," saad niya sa akin, kamay ko hawak niya pa rin.

Tapos sabay kaming dalawa lumabas sa security room.

"YOU'RE TELLING me na bumalik lahat ng alaala niya?" Kausap ko ngayon sa telepono si Ace. T-in-ext ko siya kahapon sa gabi ukol kay Agoeath.

"Oo, 'yan nga ang pinagtaka ko kasi malayo ang nangyari sa sinabi niyo sa akin."

Nasa may veranda ako ng bahay nila, tutal nag-aayos pa naman si Agoeath sinagot ko nalang muna ang tawag ni Ace sa akin.

"Wala ba siyang ibang naramdaman? Kagaya ng sumasakit 'yung ulo?"

"Wala, normal na normal siya, p're."

"'Di kaya'y dahil malaki na siya? Bata pa ka—Oh, yes, sunshine, yes, yes, papa will play with you in a minute. Sorry, it's Azi," paliwanag niya. It sure is his daughter, I could hear its coos. "Obserbahan mo nalang muna siya, sasabihan ko si Clementine na puntahan siya diyan at i-check siya. For now go have fun with her. But it really is a mystery."

"Okay, say my greetings to Nico and Al," sagot ko pabalik sa kaniya. And we both hanged up.

Naghintay pa ako ng ilang minuto kay Agoeath hanggang sa narinig ko nalang ang sigaw niya na tinatawag ang aking pangalan.