AZRAİL İLE KRAL(TAMAMLANDI)

Uyanmadı...

-Hadi kalkın!

Derin sabah sabah odamıza dalmış ve başımızda dikiliyordu.
Ben yine sınırı aşmıştım.Uyandığımda Demir le dip dibeydik resmen.

-Kapı diye bir şey var!

Dedim ayağa kalkarken.Demir gözlerini açmıştı daha sonrada tekrar kapamıştı.

Derin odadan çıkınca bende kıyafetlerimi aldım ve Demir e uyanması için seslendim.Oflayarak kalkmıştı.
****
Kahvaltımızı yapmıştık.Şu anda sahile gidiyorduk.Öğlen gelecektik ve mangal yakacaktık.Sonrada Batuhan bizi çarşıya götürecekti.Çok güzel hediyelik eşyalar olduğunu söylemişti.Meleğe alacaktım bir şeyler.

-Bugün yat kiralayalım.Açılalım biraz denize.Olmaz mı?

Derinin bu fikrini ben hariç herkes kabul etmişti.Oylama sonucu ise yenilmiştim.

***

Yatı iki grup şeklinde kiralamış,parayı ortak ödemiştik.Ne tesadüftür ki bizden ayrı olan diğer grubun içerisinde Furkan da vardı. Bana göz kırpmıştı. Sanki dün bana sarılarak ağlayan kendisi değilmiş gibiydi.Yanında arkadaşları var diye böyle davrandığını umdum.

İyice derinlere doğru gitmiştik.Düşerim diye korkuyordum.
Herkes suya atlamıştı.Yüzüyorlardı.Bizim gruptan tek başıma kalmıştım.Kenarıya oturdum ve onları izlemeye başladım.

-Sen neden yüzmüyorsun?

Furkan yanıma gelmişti.

-Canım istemiyor.

Dedim ona gülümseyerek.

-Anladım. Akşam benim yüzümden aranız bozulmadı inşallah.

Dedi yüzen Demir i başıyla göstererek.
Yalan söylemek istememiştim.Aklıma dün gece geldi.Güldüm.

-Sorma.Bana hamile kadın tripleri attı.

O da gülmüştü.

-Vauv.Zormuş senin için o zaman.Hamile kadın tribini bilmem ama eğer kız olsaydım ve hamile olsaydım eşimin burnundan getirirdim.

Yanlış tanımışım aslında ben bu çocuğu.Sevimliydi.Beni güldürüyordu.

-Cidden aşık değil misin ona? Yani ilk sorduğumda cevap vermemiştin.

Sorusuyla yüzen Demir e baktım tekrar.Bilmiyordum ki.Bu aşk mıydı? Hiç yaşamamıştım ona karşı yaşadığım duyguları ama yinede emin olamıyordum.

-Bilmiyorum.

Dedim başımı Furkan a çevirerek.

-Kankaa!!

Diğer gruptan bir kız Furkan ı çağırıyordu.Ayağa kalktı ve elleriyle ensesini kaşıdı.Sonrada mahçup bir şekilde gülümseyerek

-Görüşürüz.

Dedi.Bende ona gülümsedim ve

-Görüşürüz.

Dedim.

-Ne konuştun o çocukla? Nereden tanıyorsun hem sen onu?

Sudan çıkmış beni sorguluyordu görümcem!

-Sanane kızım! Sen kendi işine bak!

Diye bağırdım ona.Sudan herkes sırayla çıkıyordu.

-Canın sıkıldı mı?

Deniz e gülümsedim.

-Sıkılmadı.

-Tamam biz üzerimizi değiştirip gelelim.

Batuhan ın cümlesiyle Derin hariç herkes yatın içerisindeki banyoya doğru yönelmişti.

-Sende gitsene.

Dedim sakin bir şekilde Derin e.

-Gitmiyorum! Senin başında durucam.Bir dakika ayrılınca hemen kendine arkadaş buluveriyorsun!

Artık bu kız sınırını aşıyordu.Sakince konuşsamda sürekli bana iğneleyici laflar söylüyordu.

Onun hizasına gelebilmek için ayağa kalktım.

-Sınırlarını fazla zorluyorsun bu ara.

-Öyle miiii?

Bilerek sesini inceltmişti.Resmen benimle alay ediyordu.

-Öyle!

Der demez kendimi suda bulmuştum.Derin beni suya itmişti.
Yüzme bilmiyordum.Çırpınmaya başladım suyun içerisinde ama beni içine çekmişti.Gözlerim kapandı ve huzura ulaşmıştım.

Anne! Anneeee.Yardım et bana anne.Çırpınıyordum suyun içerisinde.

-Bekle beni Eylül.Geliyorum annecim.

Annemde kendini suya atmıştı.Yat ilerliyordu.Annemde benim gibi yüzme bilmezdi ki.

Beni bacaklarımdan su yüzüne çıkarttı.Ama kendi kafası suyun içerisindeydi.İlerleyen yattan babamın feryatlarını duyabiliyordum.Ama yat iyice uzaklaşmıştı. Annem hala beni bacaklarımdan tutmuştu.Ağlıyordum.Yardım istiyordum.Babam suya atladı.Bize doğru yüzüyordu.Beni kucağına aldı.Ama annemi alamamıştı.Sadece tek eliyle bir dakika kadar su yüzeyinde tutabilmişti annemide.

-Kızımızı kurtar.

Annemin son sözü bu olmuştu.Ya ikimiz ölecektik ya da birimiz kurtulacaktık.Babam ağlamaya başladı.Beni seçmişti kurtarmak için.Annemi bırakmıştı artık.Yüzünü göremiyordum annemin.Bu mavilikte kaybolmuştu.Babam yata doğru yüzerken ben anne diye ağlıyordum.Annem benim yüzümden ölmüştü.Hapsolmuştu sonsuz maviliğe.

Ben annemin katiliydim.

Demir den.

Banyoya ilk Batuhan girmişti.Bizde orada beklemektense Eylül ün yanına çıktık.Derin şok olmuş bir vaziyette suya bakıyordu.Hemen koşturdum.Eylül suda çırpınıyordu.

-Sen ne yaptın?!!!Eylül yüzme bilmiyor!!

Ufuk Derin e bağırıyordu.Şu anda mantığımı tamamen yitirmiştim.Donmuş kalmıştım.Ben onu kaybedemezdim.Kaybetmek istemiyordum.Ne yapacağımı bile bilmiyordum.Ufuk denize atladığında yapmam gereken aklıma geldi.Suya atlayıp onu kurtarmalıydım ama şu anda beynim düşünme işlevini yerine getiremiyor gibiydi.

Ufuk Eylül ü sudan çıkartırken ona Deniz ve dün Eylül le konuşan çocukta yardım etmişti.

Baygındı.Uyanmıyordu.Gözlerimden yaşlar akmaya başladı.Ölmüştü.Ölmüştü.

Birden bu düşünce ile kendime geldim.Yerde öylece yatan Eylül e yaklaştım.

-Uyan!

Diye bağırdım.Uyanmadı...Eylül uyanmadı...