AZRAİL İLE KRAL(TAMAMLANDI)

ÖZLEM

Gözlerimi açtığımda hastanedeydim. Ufuk baş ucumdaydı.

-Bebeğim iyi mi?

Dedim direkt.

-Evet. İyi. Sen iyi misin?

Dedi. Başımı olumlu anlamda salladım.

-Her kötü olayda bayılmayı kes. Canımı sıkıyorsun.

Diyince ona gülümsedim.

-Bilerek yapıyorum. Acıtasyon oluyor.

Dedim.

-Yaa. Acıtasyon olsun diyede Demir'in ismini sayıklıyorsun dimi?

-Ne?!! Kim sayıklamış? Ben yapmam öyle şey.

Dediğimde sadece kafasını sallayarak güldü.

-Gelsin anlatsın.

Dedim.

-Kim?

Dedi. Kim olduğunu bal gibi biliyordu.

-Tikini devreye sokarım bak!

dedim yüz ifademi sinirli hale getirmeye çalışarak.

-Ama o gitti. Senin iyi olduğunu söyledi doktor ve o da daha fazla kendisi yüzünden zarar görmenizi istemedi.

-Ne?

Dedim birden ve oturur pozisyona geldim.

-Ne zaman gitti?

Dedim.

-On beş dakika falan oldu.

Diyince birden sevinmiştim.

-Ufuk lütfen getir onu.

Dediğimde Ufuk 'ne iş?' der gibi bana balmıştı.

-Bir şey yok ya. Sen git getir onu. Yemin ettirdi bana. Birde onun yüzünden günaha giremem.

*******

Ufuk kırk dakika sonra gelmişti. Ve o sırada odamda da haberi duyunca ışık hızıyla ulaşan Furkan vardı.

-Geldik.
Dedi ikisi odaya girerken.

-Görüyorum.

Dedim ve devam ettim.

-Anlat hadi. Yemin ettirdin.

********

Her şeyi bana anlatmıştı. Nedensiz ağlıyordum. Belki doğruydu,belki yalan. Ama ben doğru olana inanmak istiyordum.

-Affet beni.

Dedi.

Düşündüm. Gruruma yedirip tekrar İstanbul'a dönebilir miydim? Emin değildim.

-Seni dinlemek için yemin ettim. Affetmek için değil.

Diye karşılık verdim.

-Ama hepsi yanlış anlama. Gerçek olmayan şeyler için bebeğim benden ayrı mı büyüyecek?

Dedi. Belki haklıydı. Hiçbir çocuk böyle bir şeyi hak etmiyordu.

-Bana oynadığınız oyun adiceydi.

Dedim hıçkırıklarım arasından.

Hiçbir şey söylemedi.

Affetmek istiyordum artık. Çünkü onun öldüğü düşüncesini iliklerime kadar hissetmiştim. Eğer ona bir şey olsaydı bende yaşayamazdım zaten.

*****

Affettim. İstanbul'a dönüyoruz. Ama ben ona ve Ufuğa yapacağım şeyleri biliyorum. Bu oyunlarını çok pis bir şekilde ödeyecekler.

Furkan ve Cemreyi bırakmak zorunda kalmak beni cidden üzdü. Alışmıştım onlara.

******

Arabayı mutlu bir şekilde süren Demir'e baktım. Nedensizce gözlerimden yine bir damla yaş akmıştı. Ama onlara fark ettirmeden hemen sildim.

Onu cidden özlemiştim. Çok, çok, çok fazla özlemiştim hemde...