AZRAİL İLE KRAL(TAMAMLANDI)

Tercih

252.894

LYS açıklanmıştı.Ne yapacaktım şimdi ben? Psikoloji istiyordum.252 puan almıştım.Yatağımdan kalkarak laptop umu masaya bıraktım.Babamın yanına gidip yardım isteyecektim.O bana sınavımın nasıl geçtiğini bile sormamıştı ama ben onun karşısına geçip" Baba.Sana ihtiyacım var.Bana yardım et." diyecektim.

Çalışma odasının kapısını tıklattım.

- Gel

Sert sesini duyunca derin bir nefes alıp içeriye girdim.

Bana ' ne var? ' der gibi bakmıştı.

- Baba.Bana ben.Yani üniversite tercihlerim.

Birden elindeki dosyaları kenarıya bırakıp ayağa kalktı.Yanıma geldi ve ellerini omuzlarıma koydu.Bu içimde ilk defa tattığım duygular yeşertmişti.Bana destek olacak gibi bir hali vardı.

- Bak Eylül.İstediğin üniversiteyi yaz kızım.Parası hiç önemli değil.

Söyledikleri karşısında gözlerim dolmuştu.Omuzlarımı tutan ellerinden ayrıldım.

- Teşekkür ederim baba.Çok düşüncelisin.

Dedim gözlerim doluyken gözlerinin içine bakarak.Ben ondan babalık yapmasını istiyordum.Maddi değil,manevi olarak yanımda olsun istiyordum.

Hemen odama gittim ve spor çantama geceliklerimi ve laptop umu koydum.Telefonumuda elime aldım ve Ayşe sultanımın yanına gittim.

- Ayşe Sultanım ben evime gidiyorum.Babam sorarsa söylersin.Bu gece orada kalacağım.

- Tamam kızım.

Ayşe teyze üzgün olduğumu gördüğü için üstelememiş,bir şey sormamıştı.

Saat 22:03 tü.Hava karanlıktı.Ama bu korkmam için bir sebep değildi.Zaten yaz olduğundan herkes sokaklardaydı.

Telefonum çalınca cebimden çıkarttım.

Canan teyze arıyordu.

- Efendim Canan teyzecim?

- Eylül? Nasılsın diye aramıştım ben ama sesin kötü geliyor kızım.İyi misin?

- Merak etme Canan teyze.İyiyim.Biraz başım ağrıyor sadece.

- Anladım kızım.Tercihlerini ne yaptın? Biliyorsun yarın son gün tercih yapman için.

- Evet.Biliyorum. Bu gece yapacağım.

- Anladım kızım.Sesler geliyor sen neredesin?

Ona eve gideceğimi söyleyemezdim.Keain meraklanır babamı arardı.

- Dışarıdayım.Başım ağrıyor diye hava alayım biraz dedim de.

- Aaa öyle hasta hasta tek başına olmaz ama.Ben Demir i göndereyim yanına.

Birden telaşlanmıştım.

- Olmaz! Yani aslıda olur ama zaten bende eve geçiyorum şimdi.Boşuna gelmesin çocuk.

Söylediğim yalana inanmıştı.Vedalaşıp telefonu kapattım.

Karanlık sokak git gide boşalıyordu.
Korkmam gerekirken hiç korkmuyırdum.Sadece üzgündüm.Kırgın.Yalnız.İstenmeyen.Kimse tarafından istenmeyen bir zavallının tekiydim.Uyumak istiyordum.Hiç uyanmamak.

Sonunda bizim evden yürüme mesafesi olarak 15 dakika uzaklığında olan evime gelmiştim.Benim ve Demir in evi.Bu ev inanılmaz güzeldi.Kocaman bir bahçesi vardı.Üç katlıydı.Ev yerine saray denilse daha mantıklıydı.