AZRAİL İLE KRAL(TAMAMLANDI)

ANLAŞMA

Bugün Melek,ben ve Demir babamı ziyarete gidecektik.Ufuk ve Deniz'de arkadan geleceklerdi.

Demir kot pantolon ve V yaka beyaz bir t shirt giymişti.
Bende beyaz,salaş,ip askılı bir t shirt ve açık kot pantolon giydim.Daha sonrada Meleğe de bize uygun olsun diye beyaz elbisesini giymesinde yardımcı oldum ve saçlarını ördüm.

-Hazırııız.

Dedim Meleğin elinden tutarak aşağı kata,Demir'in yanına gelince.

*****

Babam yeni gelen ve ismini bile daha bilmediğim yardımcısına pek çok yiyecek hazırlatmıştı.Hep beraber yemeğimizi hoş sohbet eşliğinde yedik.

Kapı çalar çalmaz ben koşmuştum açmaya.Çünkü gelenlerin Deniz ve Ufuk olduğunu biliyordum.

Kapıyı açınca Deniz birden bana sarılmıştı.Gerçek sarılmadan.

-Dayısı nasıl bakalım?

Dedi benden ayrılınca.

-Bu kadar sıkı sarılmasaydın daha iyi olurdu.

Diye cevap verdim gülerek ve Ufuğuma sarıldım.

-Nasılsın Azrail?

Dedi içeriye girerken.Uzun zaman olmuştu lakabımı duymayalı.

-Gayet iyiyim.Sadece sürekli yiyorum.

Dedim gülümseyerek.

-Biliyorum ve bu yüzdende yeğenime bir kutu çikolata aldım.

Dedi elindeki kutuyu bana sallarken.

****

Babam,Deniz,Ufuk ve Demir konuşurken bizde Melekle birlikte çikolataları yiyorduk.

-Kahve yapar mısın?

Dedi babam bana birden.İşte o zaman duygulanmıştım.O kadar uzun zaman benimle ilgikenmemişti ki,daha kahve yaparken kendimi yaktığımı bile bilmiyordu.

-Hadi Eylül.Kalk birlikte yapalım.Hem sana anlatacaklarım var benim.

Dedi Ufuk beni ayağa kaldırırken.

****

Biz kahveleri yapmak için mutfağa gitmemize rağmen mutfak masasında oturmuştuk.Çünkü yardımcı kız yapıyordu kahveleri.O yapacak,bende dağıtacaktım.

Ufuk bana Şeyma ile aralarının limoni olduğunu anlattı.İnanmazsınız ama bizim çapkın Ufuk Şeymayı aşırı kıskanıyormuş.

-Merak etme.Şeyma seni çok seviyor.Barışırsınız.

Dedim.

-Kahve hazır efendim.

Diyerek tepsiyi bana doğru getirdi yardımcı kız.Bende tepsiyi aldım ve tam ayağa kalktığım sırada Melek gelmişti.

-Abla.Senin hakkında konuşuyorlar içeride.

Dedi.Bendr güldüm ve onu tekrar içeriye gönderdim.

-Ufuk.Dinleyelim hadi.

Dedim ve elimdeki tepsiyle salon kapısının arkasında durdum gizlice. Ufuk ta tam arkamdaydı.Birden eski günlerimizi hatırladım.Çok kez dinlemiştik biz bu şekilde kapıları.

-Bakın ben başta öyle anlaşmıştım sizinle ama yapamam artık Hakan amca.

Konuşan Demirdi.Ne anlatıyordu acaba?

-Ben sana seçenek sunmuyorum Demir.Gideceğini söylüyorum.Anlaşmamız böyleydi.Kızım ve torunumda hep benimle kalabilecek böylece.

Babamın söylediklerinden sonra şaşkınca Ufuğa baktım.O biliyor gibiydi.Benim kadar şaşırmamıştı.

-Bakın Hakan amca.Biz Eylül le birbirimizi seviyoruz artık.Hem bebeğimiz olacak.Yırtalım anlaşmamızı.Para falan istemiyorum artık.

Demir beni şok etmişti.

-Sen istedin Demir.Kızımla evlenmek için hisse istedin ve bir antlaşma yaptık.Ben kızımı ve torunumu istiyorum.Onlardan uzak kalmak istemiyorum artık.Gideceksin.

Yutkunamıyordum bile.Sadece karnıma inanılmaz derecede bir ağrı girmişti.

-Tamam Hakan amca.Gideceğim....

Ve Demir'in sözünü bitirmesine kalmadan elimdeki kahve tepsisini yere düşürmüştüm.Kendimde düşmemek için Ufuğa tutunmuştum.İçerideki herkes yanuma gelince herkes bağırışmaya başladı.Melek ağlıyordu.Kendimi birden Ufuğun kucağında buldum.

-Ne oldu?

Dedim sessizce.Canım çok acıyordu.

-Kanaman var.

Dedi beni dışarıya çıkarırken.

-Bebeğime bir şey olmasın Ufuk.

Dedim gözlerim kapanmadan önce...