"Echoes of the Unknown" Shadow#1

Rozdział 1

Siedziałam w ławce, wpatrując się w tablicę, ale myśli krążyły gdzie indziej. Nauczyciel mówił o wojnach, a ja myślałam tylko o jednym — Ravenie Knightcie. Zimne spojrzenie, ciemne włosy, i ten sarkastyczny uśmiech, który sprawiał, że czułam, jak wewnętrznie wrze we mnie nienawiść. Każde jego spojrzenie przypominało mi, że nigdy nie będę częścią jego świata.Ciężko jest go ocenić,jest jak prosta linia nie ma początku ani końca.

— Willow, czy możesz powtórzyć, co właśnie powiedziałem? — zapytał nauczyciel, a ja zamarłam. Wszystkie oczy w klasie skierowały się na mnie. Czułam, jak czerwienieję, a śmiechy kolegów były jak igły wbijane w moją skórę

— Przepraszam, nie słyszałam.Obiecuję,poprawię się jeszcze raz przepraszam — wydusiłam z siebie. Zaczynałam żałować, że w ogóle przeszłam do tej szkoły. Raven zasiadał w tylnej ławce, obserwując mnie z wyraźnym rozbawieniem.

Dzwonek ogłosił koniec lekcji, a ja natychmiast wstałam, nie czekając na żadne komentarze. Wybiegłam na korytarz, szukając chwili spokoju. Wśród krzyków i śmiechów uczniów czułam się jak outsider. Właśnie wtedy postanowiłam uciec do biblioteki. Książki zawsze były moim schronieniem.One pozwalały mi chociaż na chwilę zapomnieć o tym świecie.

Kiedy przekroczyłam próg, otoczył mnie zapach papieru i kurzu. Usiadłam przy oknie, starając się zanurzyć w powieści, ale myśli o Ravenie nie dawały mi spokoju. Ten chłopak potrafił być tak irytujący. Nagle usłyszałam znajomy głos, który sprawił, że ciarki przeszły mi po plecach.

— Znowu schronisz się w książkach, Will? — zapytał Raven, siadając naprzeciwko mnie. Jego chłodny ton sprawił, że moje serce zabiło szybciej, ale nie w pozytywnym sensie.

— Tak, a co? Przynajmniej nie muszę słuchać twoich głupot w stołówce — odpowiedziałam, nie próbując ukryć swojego wkurzenia. Czułam, jak moja twarz płonie od złości.

— Głupoty? Może po prostu nie rozumiesz, co to znaczy być częścią tej szkoły — odparł, a jego oczy błyszczały z wyższością. Każde słowo sprawiało, że miałam ochotę mu przywalić.

— A może to ty nie potrafisz się odnaleźć poza swoją bańką popularności? — odpowiedziałam, zgrzytając zębami. — Nie każdy chce być jak ty, gwiazda koszykówki.Jesteś też najbardziej irytującą osobą jaką znam!

Raven zaśmiał się krótko, wyraźnie rozbawiony moją reakcją.
— Ciekawe, że tak łatwo przychodzi ci oceniać innych, gdy sama nie potrafisz się otworzyć. Jesteś jak książka zamknięta w twardej oprawie.

— Nie potrzebuję twojego ratunku, Raven. Zajmij się swoimi sprawami — odpowiedziałam, czując, jak gniew rozsadza mnie od środka

— A może po prostu potrzebujesz kogoś, kto cię zrozumie, ale wolisz bawić się w ofiarę losu? — powiedział, a jego ton był pełen ironii. Czułam, jak moje serce bije w nie równym tempie.

— Nie wtykaj się w moje sprawy! — krzyknęłam, czując, jak moje emocje wybuchają.
— Nie jesteś żadnym ekspertem w relacjach pomiędzy ludźmi, Raven. Jesteś po prostu zimny

— I co? Pozwolisz mi tobą manipulować? — zapytał, a jego uśmiech był złośliwy. — Przynajmniej nie udawaj, że jesteś szczęśliwa. Wiem, że to tylko maska,którą bez wachania zakładasz każdego dnia
Zawahałam się, czując narastające napięcie.
— Nie wiem, co ci się wydaje, ale nie masz prawa mnie oceniać — odparłam, starając się bronić swoich emocji, choć jego oskarżenia dotknęły mnie głęboko.

— Może i nie, ale widzę, że potrzebujesz pomocy, nawet jeśli nie chcesz tego przyznać — powiedział, wstając z miejsca. — Pamiętaj, gdzie mnie znaleźć, jeśli kiedykolwiek zechcesz porozmawiać.

Patrzyłam za nim, czując pustkę. Czułam, że to nie koniec tej rozmowy. Nie mogłam się oprzeć myśli, że między nami zaczyna dziać się coś, co mogło zmienić wszystko. Raven Knight stał się nieodłączną częścią mojego życia w Moonford High, nawet jeśli nienawidziłam go z całego serca.

Dopiero teraz zdałam sobie sprawę, że nasza relacja były jak tlen: zarówno niezbędne, jak i szkodliwe. Miałam wrażenie, że nadchodzi coś większego, coś, co mogło zburzyć moje uporządkowane życie. I chociaż chciałam go unikać, coś w środku podpowiadało mi, że ta walka jeszcze się nie skończyła.Ciekawi mnie tylko kiedy się ona zakończy