Bozkır Masalı

Babalık Heyecanı ~ 43

1 hafta sonra.

Kenan başını Elif'in karnına yaslamıştı ve gözlerini kapatmış dinliyordu. Elif elini eşinin saçlarında gezdiriyor ve gülümsüyordu. Çokça huzurlu, sakin bir andı onlar için. Kenan kısık bir ses tonuyla bebeğine hitaben konuştu:

"Seni çok seviyorum küçük meleğim ve hep seveceğim, baban olarak hep senin yanında olacağım söz veriyorum."

"Bebeğimiz çok şanslı senin gibi babası olduğu için." Dedi Elif, yüzünde huzur dolu bir tebessümle. Kenan bu ara her gün bebeğiyle konuşuyordu, dışardan her gelişinde elinde bir poşet oluyordu. Çok heyecanlıydı, hatta isim arayışına bile girmişti bebeği için. Bir hafta önce sanki başka biriydi, o halinden geriye eser kalmamıştı.

Elif eşinin mutlu olduğunu gördüğüne seviniyordu ama endişe ediyordu aynı zamanda. Kenan'ın hatırladığı olaydan hiç kimseye bahsetmemişlerdi, Kenan istememişti. Elif ve Veysel onun üstüne gitmek istemedikleri için fazla da ısrar etmemişti. Ama ters birşeyler vardı ve bunun da herkes farkındaydı.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ertesi gün.

Veysel ağıldaydı, istemese de Taner'in çağırması sonucunda gelmek zorunda kalmıştı. Taner yeni bir icatın üzerinde çalışıyordu, uçan araba yapma gibi bir hayali vardı. Ramazan da ona destekti.

"Amcaoğlu beni bu defa karıştırmasan olmaz mı?" Diye sordu Veysel sıkıntılı bir ses tonuyla. Taner neler olduğunu anlamadığı için kaşlarını çattı.

"Sensiz olmaz, biz hep üç kişiydik."

"Evet ama hayat değişiyor demi?"

"Veysel o ne demek şimdi?" Diye sordu Ramazan, Taner'in hemen yanındaydı.

"Kendi yoluma gitmek istiyom demek. Hem kaportacı hem burası hem ders çalışmak falan zor geliyo."

"Bizi yarı yolda bırakıyon yani?"

"Öyle birşey yok, sadece profesyonel olarak yanında olamıyıcam diyorum."

"Sen seçimini yapmışın çoktan."

"Ne diyon lan? Ne seçimi?"

"Biz eskiden hep beraberdik, ne olursa olsun birbirimize koşardık ama şimdi birşeyler değişti sende."

"Ya kendi yoluma gitmek istiyo olmam seni neden rahatsız ediyo?"

"Kenan a-"

"Sakın abimi karıştırma Taner kalbini kırarım." Dedi Veysel sert bir şekilde. Ramazan aralarına girdi.

"Amcaoğlu kendinize gelin ya."

"Bırak ya! Sonradan ağrı abisi oldu beyefendinin! Birlikte büyüdüklerini unuttu!" Diye yüksek sesle konuştu Taner. Veysel üstüne yürüdüğünde Ramazan onu zor tuttu.

"Tamam! Abartmayın!" Dedi Ramazan.
Veysel kolunu Ramazan'dan kurtarıp hızla ağıldan çıktı ve kayıklıya binerek eve gitti.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Kenan, Elif ve Döndü odada oturmuş bebek kıyafetlerine bakıyordu. Hepsi erkek çocuğunun da kız çocuğunun da giyebileceği renk tonlarındaydı.

"Oğlum hepsi de çok güzel de önce bir cinsiyetini öğreneydiniz." Dedi Döndü turuncu renk bir tulumu katlarken.

"Olsun, o zaman da alırım ben."