Het Zwarte Water

Hoofdstuk 12: De Strik Wordt Gezet (deel 1)

De zonne scheen fel ende warm boven het kasteel van Nottingham, waer de menigte, vol onrust ende verwachting, bijeenkwam omtrent het groote boogschutterstoernooi. Dit was de laetste hoop voor Robin Hood, een kans om te ontsnappen aen de boosaerdige strik die hem was gespannen. De arena, gelegen op het groene veld nabij het kasteel, was omringd door torens ende hoogen muren, die als wachters stonden over de stad.

Koning Jan, gezeten op zijn rijkversierde zetel, liet zijn blik glijden over het gezelschap, terwijl zijn lippen een valsche glimlach vertoonden. Nabij hem stond de Sheriff van Nottingham, wiens trots hem als een mantel omgaf. "Vandaag," sprack Koning Jan met listige stem, "zal de beste schutter van dit land zijne eer bewijzen. De overwinning brengt niet alleen roem ende glorie, maer ook de hand van mijn edele nicht, Lady Marian."

Marian zat stil ende waardig aan de zijlijn, hare oogen gevestigd op Robin, die zich voorbereidde op de strijd. Zijn houding was onbewogen, als die van een ridder, ende zijn handen, die de boog omklemden, verraadden slechts de vastberadenheid die in hem brandde. Dit was geenszins een eenvoudig spel; het was een duel om zijn leven, zijn liefde, ende zijn vrijheid. De Sheriff stapte naar voren, zijn gezicht doortrokken van zelfvertrouwen. Hij legde een pijl op de pees ende trok deze strak. Een luid geluid van de snare klonk, ende de pijl schoot door de lucht, rakende het doel, maer slechts nabij het midden. De menigte juichte, doch het was een matig gejuich, want allen hadden grooter meesterschap verwacht van dezen man.

Toen was het Robin die opstond. Zijn groene mantel golfde licht in den wind, ende hij liep kalm naar voren, zijn blik helder ende onversaegd. Hij hief zijn boog op, met de zekerheid van een man die weet dat het lot zelf zijn hand leidt. Zijn ademhaling was diep ende gelijkmatig, ende toen hij schoot, was de lucht vol spanning.