Het Zwarte Water

Hoofdstuk 21: De Dagen Voor de Bruiloft

De dagen voor de bruiloft snelden voorbij, gevuld met drukte, voorbereidingen en een mengeling van opwinding en nervositeit. Marian voelde de spanning in haar maag toen zij zich gereedmaakte voor wat haar grootste dag zou worden. Robin, echter, was meer een man van het moment. Hij bekommerde zich minder om de formaliteiten en meer om het avontuur dat het huwelijk met Marian zou brengen.

De avond voor de bruiloft zaten Robin, Marian en de gehele bende aan een lange tafel in de grote eetzaal van het kasteel. Het was een levendige tafel, gevuld met gelach, geroezemoes en het geluid van glazen die klinken. Naast Marian zat haar vader, koning Richard, wiens blik, hoewel vriendelijk, steeds een zekere strengheid droeg. Hij had Marian altijd beschermd, maar de beslissing om haar aan Robin uit te huwen was niet eenvoudig voor hem. Het was niet enkel een huwelijksaanzoek, het was een verbintenis met een man van buiten hun koninkrijk, een man die, hoewel geëerd in zijn eigen kring, niet noodzakelijkerwijs het koninkrijk van Marian zou dienen.

Robin voelde de doordringende blik van koning Richard op zich, die trachtte te peilen wat voor man hij werkelijk was. Hij nam een slok van zijn wijn en voelde zich ongemakkelijk onder het onophoudelijke onderzoek, maar bleef standvastig. "Ik beloof U, koning Richard," sprak hij uiteindelijk, zijn stem vast en zonder aarzeling, "dat ik Marian nooit iets zal aandoen dat haar ongelukkig maakt. Ik zal haar beschermen, zelfs al zou het mijn leven kosten."

Marian glimlachte naar hem, haar ogen stralend van trots, terwijl haar vader zijn glas hief en hen een welgemeende toost bracht. "Dan is er weinig meer dat ik te zeggen heb, behalve dat ik hoop dat jullie beiden in dit leven vreugde zullen vinden," sprak koning Richard, zijn stem verzacht door de wens om zijn dochter gelukkig te zien. Het verdere maal verliep in een vrolijkere sfeer, met gesprekken over avonturen, veldslagen en het laatste nieuws uit het koninkrijk. Robin voelde zich opgelucht toen de gesprekken ongedwongen werden en de sfeer zich veranderde tot die van een gewone bende, een die hij meer vertrouwde dan het hofleven. Het was de band van strijd en gedeelde ervaringen die zij de afgelopen jaren hadden opgebouwd, die zorgde voor het gevoel van kameraadschap die de zaal vulde.

Na het avondmaal trok Marian met Lisa en de vrouwen van Robin's bende zich terug naar een aparte kamer. De ruimte was verwarmd door het vuur van de haard, gevuld met de geur van kruiden en wierook. Lisa, haar trouwe dienares, vroeg Marian naar haar twijfels, haar verlangens en vooral haar gevoelens over het aankomende huwelijk.

"Je wist altijd dat je ooit zou huwen," sprak Lisa, terwijl zij een fles wijn opende en de glazen vulde. "Maar met Robin, dat is anders. Hoe voelt gij u werkelijk?"

Marian haalde diep adem en liet haar gedachten afdwalen naar haar eigen gevoelens. "Ik ben opgewonden," sprak zij uiteindelijk, "maar er blijft altijd dat gevoel van onzekerheid. Robin is anders dan ik had verwacht, maar tegelijkertijd weet ik dat hij het juiste is. En ja, ik ben wellicht wat nerveus. Het huwelijk is een grote stap."

De vrouwen rondom haar knikten begripvol. Allen hadden zij hun eigen ervaringen met liefde en huwelijk, maar voor Marian was dit haar eerste keer, haar eerste echte stap naar een leven dat zij zou delen met iemand anders. Ze gaven haar hun advies en zegen, terwijl ze lachten, spraken en de tijd verdween. Marian voelde de band met deze vrouwen sterker dan ooit tevoren. Ondanks hun onorthodoxe leven als leden van een bende, waren zij loyaaler dan wie dan ook.