A/N: Sorry sa late update! Huhu. Enjoy! :)
Althea's POV
"Tara na lablab, let's grab some lunch." I said as we made our way to the restaurant.
"I'm not that hungry. Sasamahan nalang kita kumain. Bibili nalang din ako pasta." She answered habang nakatingin kung saan.
Anong nangyari?
It's been three days and Jade is acting really weird. She's not her usual self. Ramdam ko ang katahimikan pag kasama ko siya. Napapansin ko din na parang malalim ang iniisip niya. Nakakunot ang noo at nakasimangot siya.
Hindi naman kami nag-away nung pagkauwi pero nung sumunod na araw ay nagstart na siyang maging ganyan.
I kept asking her pero paulit-ulit din naman niyang sasabihin na okay lang siya.
I'm not numb. Alam kong may gumugulo sa isip niya.
"Are you done?" I asked her while she's busy playing with her food.
"Yeah." She said as she put down her fork.
She's been giving me blank expressions and I am definitely hating it.
Hinintay ko lang na maayos niya yung gamit niya. Patuloy lang siya sa pagyuko at paghinga nang malalim.
I'm deeply bothered with her actions. I hate seeing her like this. Sa tuwing malungkot siya, nalulungkot din ako. Yung worries niya, worries ko nadin. Damn it!
We finished our lunch at sumakay na kami pabalik ng company. Habang nagddrive ako ay tahimik padin si Jade. Mababaliw na'ko dito!
"What?" She asked while giving me cold stares.
Hindi ko siya pinansin at bumalik nalang ako sa pagmamaneho ko. Ayoko na. This has to stop.
"Hey, that's the way to the office." Sabi niya habang tinuturo yung kabilang daan.
"I know. We're not going there." I said.
"What? Althea, bumalik na tayo. I still have reports to finish." She demanded. Nakakunot nanaman noo niya.
"I'm abusing my power today." I said as I drove to the place.
I immediately parked our car the moment we reached our destination. Dali-dali na akong bumaba at kinuha ang mga gamit na dati ko pang inilagay sa compartment ng sasakyan ko.
Jade's POV
"Jade, wake up. Andito na tayo." She said.
Pinili kong hindi bumaba ng sasakyan dahil naiinis ako kay Althea. Hindi kasi siya nakakatuwa. Ang dami ko na ngang iniisip, dumadagdag pa siya. Hindi ko alam kung paano sasabihin ang lahat sakanya. Marami akong aayusin at kailangan masimulan ko na.
Althea took out some pillows and a blanket out of the car at nakita kong nilatag niya 'yon sa damuhan. She brought me to her lakehouse here in Rizal. Hindi ko alam na meron pala siyang lupa dito. Ano nanaman bang pakulo 'to?
The view's spectacular but the grass was a little wet since it's already a rainy season. Mabuti nalang ay maganda ang panahon ngayon dahil maulap lang.
Maya-maya ay binuksan na ni Althea yung pintuan ko. Tinititigan niya ako na para bang sinasabi niya na bumaba ako pero hindi ko siya pinansin. Sumandal ako lalo at ipinikit ang mga mata ko.
Ilang segundo na ang lumipas pero ramdam ko paring nasa tabi ko siya.
"Hindi ka ba talaga bababa?" She asked.
"Ayo--" My heart stopped the moment I opened my eyes.
She's very near. Althea's very near.
