Katil Karakterin Yolu

29. Bölüm

  *

  Siena balkona nefes almak için çıkmıştı ama sanki daha da daralmış gibi hissediyordu. Önünde uzanan koca bahçe, berrak gökyüzü ve usul usul esen rüzgar içini rahatlatamamıştı. Huzursuzdu. Bu huzursuzluk kalbini o kadar rahatsız ediyordu ki çok sevdiği akşam havası bile iyi hissetmesini sağlayamamıştı. Kollarını mermer trabzana dayarken şalına sarılarak soğuk havayı içine çekti.

  Bu sabah etkinliğe katılmak için ısrar ederken daha umutlu olduğunu hatırladı. Evdeki hesap çarşıya uymuyordu. Kendinden emin tavrı, gördüğü muameleyle birlikte dağılmıştı. Ayona'yla ve diğer soylu kadınlarla cesaretli bir şekilde konuşabileceğini düşünmüştü. Yeterince gülümserse, yeterince nazik olursa, yeterince Asmodeus'tan değilmiş gibi davranırsa bu insanların onu benimseyeceğine inanmıştı. Fallahan'la sosyete hakkında konuşurken birileriyle tanışmanın ve dostça sohbet etmenin kolay olacağını sanmıştı. Şimdiyse bir kez reddedildikten sonra statüsü hakkındaki sorunu fazla küçük gördüğünü fark ediyordu. Kimse kendini riske atıp Asmodeus'un genç leydisiyle yakınlaşmak istemiyordu.

  Kollarını dayadığı mermerin soğukluğu elbisesinin kumaşından sızıp içine işliyordu. İç çekerek önünde uzanan muhteşem bahçeye baktı. İmparatorluk ailesinin zenginliğini kanıtlarcasına gösterişliydi. Tıpkı buraya geldiğinden beri gördüğü her şey gibi... Bu balkona babasından kaçmak için gelmişti ama gerçek şuydu ki kaçtığı tek şey Dük Asmodeus değildi. Aynı zamanda kırılan cesaretinden de kaçıyordu. Korkularından kaçıyordu. İçindeki karşılıksız hoşlantıdan kaçıyordu. Geçmişinden, olduğu kişiden, olacak şeylerden kaçıyordu.

  Bir müddet sessizce çevresine bakındı ve diğer insanları seyretti. Geniş balkonda onun gibi hava almaya çıkan birkaç kişi daha bulunuyordu. Etkinlik salonlarında balkon tarafı genelde çiftlerin tercih ettiği bir yer olurdu. Çiftler yeterince dans edip içtikten sonra buraya gelirlerdi. Ellerinde bir kadeh içkiyle yıldızları seyrederlerdi. Yakınlaşmak için sohbet ederler, kimse bakmazken öpüşürlerdi. Buraya yalnız başına gelen tek kişi Siena olmalıydı.

  Orada ne kadar öyle durduğunu hatırlamıyordu. Kulakları, parmak uçları ve burnu soğuktan donana dek balkonda kaldı. Arka planda balkona gelip giden çiftlerin kıkırdamalarını ve öpücük seslerini duyuyordu. Nahoş bir durumdu ama bunu önemsemedi. Kendini sakinliğin kollarına bırakmayı seçmişti. Salondan gelen müzik sürekli değişiyordu. Bahçeden cırcır böceklerinin ötüş sesleri yükseliyordu. Siena'ysa tüm bu sesler arasında sessizce gitme vaktinin gelmesini bekliyordu.

  Zaman ilerledikçe insanlar yavaş yavaş etkinliği terk etmeye başlıyorlardı. Uzun yoldan gelenler erkenden ayrılmışlardı. Sırf İmparator'un daveti olduğu için katılanlarsa yeterince alkol aldıklarını hissettiklerinde gitme vakitlerinin geldiğini anlıyorlardı. Koluna bir partner takmayı başarabilenler geceyi beraber geçirmek için çoktan etkinlikten ayrılıp kalacak bir oda aramaya başlamışlardı. Etkinliğin başlarındaki yoğun kalabalık artık yoktu. Katılanların sayısı gitgide azaldığına göre yakında etkinlik son bulmalıydı.

  Siena artık içeri girmesi gerektiğinin farkındaydı. Balkonda onun dışında kimse kalmamıştı. Salondan gelen müzikler yavaşlamıştı. Üstelik geri dönmek için Gothares ailesinin ayarladığı aracın nerede olduğunu bilmiyordu. Beklemesi gereken yeri kimse söylememişti. Gidip Gothares'ten birilerini bulup sorsa iyi olacaktı.

  Uyuşmuş bacaklarını yavaşça kıpırdatırken dağılmış elbisesini eliyle düzeltti. Şalını tutup omuzlarına daha düzgün bir şekilde attı. Kumaşın arasında sıkışan saçlarını kurtarıp eliyle taradıktan sonra çenesini dik tutarak salona doğru yürümeye başladı. Sanki hiç balkona kaçıp saatlerce saklanmamış gibi başı dik bir şekilde içeri girmeyi planlıyordu. Kimseye zayıflığını belli etmeden, üzüntüsünü ve kırgınlığını fark ettirmeden kendinden emin duruşuyla karşılarında duracaktı. Tıpkı Madam Martiras'ın öğrettiği gibi...