BLOODY EYED TWIN SISTER

BETS#33: IN PAIN

                       Chapter 32

Blade's POV:

Nakangising sumugod sa akin si blaze. F*ck, she's really out of her mind. Wala na siya sa sarili at sigurado akong natatangay na siya ng sobrang sakit. That's our trauma, five years ago. Bumabalik ito kapag nasasaktan kami ng sobra. We become ruthless, we don't care to anyone. Magkaiba kami ni blaze, because i've been suffering through this years. Hindi nawala ang sakit, that's why i become a cold hearted. But my cold heart is beginning to melt because of zack. That's why i won't allow anyone to broke us apart.

Hinayaan kong sumugod si blaze, iniiwasan ko lamang siya. She's uncontrolable right now, i need to do something to get back her senses. Sinabayan ko siya, sumugod na rin ako sa kanya. Every time i kick her, she just counter attacked me. Actually sa aming dalawa, siya ang pinakamabilis kumilos, but she can't just figure it kapag nasa maayos siyang pag-iisip. F*ck, nahihirapan akong sanggahin ang mga suntok at sipa niya. At sa isang pagkalingat ko, hindi ko napansin ang sipa niya. Sapol ako sa may tiyan. Biglang nagdilim ang paningin ko, at tiningnan siya ng masama. I'm really a short tempered. Specially, when i felt pain. Ngumisi lang siya at sinugod na naman ako. She's going to punch straight to my face, pero agad ko itong nahawakan at sabay sipa sa kanyang tagiliran. I smirk, but she immediately make a back flip. Mabuti na lang at nasangga ko ito. Halos hindi na makita ang mga kilos namin, sa sobrang bilis.

"Blaze, you should f*cking stop. Get back to your senses." Sigaw ko sa kanya, halos bugbug na ang katawan ko, at ganun din si blaze. Hinihingal na ito, it's an indication, na nauubusan na ito ng lakas.. agad akong lumapit sa kanya at mabilis na tinamaan ang isang ugat nito sa leeg. She immediately, fall in the ground..dinala ko siya sa room niya, f*ck..nahuli nga ako..i guess we need to go back in korea, pero hindi naman kami pwedeng malingat, hindi pa tapos ang misyon namin. Bakit ba kasi? Sabi ko na nga ba, masasaktan kami sa larong pinasok namin. Para kaming naglaro ng apoy, sa sobrang lapit namin, hindi namin namamalayan unti-unti na pala kaming nasusunog.

Tiningnan ko si blaze, lungkot ang nababakas ko sa kanyang mukha..nakapikit siya pero kitang kita mo ang sakit na dala-dala niya. And i am crushing inside by the sight of my twin.

Agad akong napatingin sa phone ko. My phone is ringing..it's zack..sinagot ko ito at lumabas ng kwarto..

"My coldy, .." tahimik niyang bati, alam kong nasaktan ko siya sa biglang pagsigaw ko sa kanya kanina, wala siyang kasalanan, pero hindi pa ako handang makita siya. I need space, my twin needs me right now. I don't have the right to be happy, kung ang kakambal ko naman ay nagdurusa..

"Let's meet up.." cold kong sabi..i need to make a decision, na dapat una pa lang ginawa ko na..

"Okay, i'm on my way.." agad ko nang pinatay ang tawag..alam na niya kung saan kami magkikita. Masakit ang desisyon kong ito, but my twin is suffering in pain right now. And i don't have any right to be happy.

"I'm sorry zack....i love you but i need to let you go.." bulong ko sa sarili ko at hindi pa man nasasaktan na ako..

——————

Zack's POV:

Nalaman ko ang nangyari, problemado si draven na umuwi sa bahay, agad niyang sinabi sa amin ang nangyari. Hindi ako nakapagpigil at nasuntok ko siya. Gago kasi siya, at sobrang tanga pa.. nangangamba ako sa nararamdaman ngayon ni diamond..i need to talk to her..agad ko siyang tinawagan..hinintay ko siyang magsalita..

"My coldy.." mahina kong sabi..rinig ko ang buntong-hininga nito..para bang may napakabigat siyang pasanin..

"Let's meet up.." napatigil ako sa lamig ng boses niya..at para akong natakot sa tono ng boses niya..i don't like the feeling, as if something bad is about to happen.