EREN:PEŞİMDEKİ KORKULUK

39.Bölüm

Ben seni güzel sevdim aşk nazarım.
Ne çok sevdim ne az sevdim, sadece güzel sevdim.
Benim sana olan sevgim güzelin çirkine dönüşmemesi gibi bir şeydi.
Küçük bir çocuğun bayram sabahı beklerken ki heyecanlı hisseder gibi sevdim.
Her şeyden ve herkesten geçip sende takılı kaldım.
Bir tek sen varsan kış üşütmez yaz bunaltmazdı...

★★★★★★★

~ Flashback (24 yıl önce) ~

İnsanı hayatı boyunca tamamen yıkıp, dağıtabilecek en önemli şey aile yoksunluğunu en derinden hissetmesiydi..

Ya da var olduğunu düşündüğü o mutluluk karesine hiç bir zaman ait olmadığını bilmesi, belkide kesilebilecek en acımasız cezalardan birisiydi..

Anlayamıyordu küçük çocuk,neden babası ona yalnızca gözyaşı olmuştu?

O babasını bu kadar severken,karşılığında ağır bir öfkenin muhatabı olmayı hak edecek ne yapmıştı?

Yorgundu alparsan,hiç olmadığı kadar sevgisizliğe maruz kalmıştı.Gülümseyerek adım attığı her günün sonunda,karanlık bir duvara toslayarak yaralanmıştı...

Yalnızca altı yaşında bir çocuk olmasına rağmen,dünyanın bütün yükünü sırtına almış gibi kamburlaşmıştı küçük bedeni.

Saatlerdir aynı yerde oturmuş durmadan ıslanan yanaklarını temizleyip duruyordu.

Aslında alışkındı,babası genelde Alpe her defasında en ufak bir yanlışında kızardı.Bu durum onun için artık sıradan bir hal almıştı.

Ama bugün bir ilki yaşamıştı.Babası küçük çocuğa hayatı öğretmenin farklı yollarını aramıştı sanırım.Öyle demişti çünkü,bu günü hayatın boyunca unutmayacaksın demişti.

Belkide haklıydı.Bugün ilk defa babasından bir tokat yiyen Alparslan,istesede unutamayacak bir sızıyla tanışmıştı.

Büyük ve ihtişamlı evin dış kısmında geniş bir alan vardı.Bu izbe köşede bir kaç büyük kaya parçası ve kullanılmayan eski püskü eşyalar yer alıyordu.Biraz tenha bir yerdi burası.Genelde sokak köpeklerinin mesken edindiği bir alandı.

Alparslan ne zaman babası tarafından üzülüp, kırılsa buraya gelip tek başına hüznünü dağıtmayı tercih ederdi.Bugün yaşananlardan sonra daha fazla evde kalıp babasının yüzünü görmek istemediği için yine bir yolunu bulup buraya gelmeyi seçmişti.

Babası en son şiddetli bir ikazdan sonra alpi odasında  bırakıp gitmişti.Ertuğrul her ne kadar onun yanında kalmayı teklif etse de Alparslan kabul etmeyip yalnız kalmak istediğini söylemişti.

Bunu hak edecek ne yapmıştı ki?Alt tarafı annesiyle kardeşini bırakıp gitmek istemediği için gelen görevlilere yanlış cevaplar vermişti. Bunu yapmazsa babası onu  yurt dışına gönderecekti.Bu yüzden İstemiyordu, annesinden ve ertudan ayrı kalmak istemiyordu.

Ama babası bu durumda bile ona seçim hakkı sunmamıştı.Alparsan ne ister yada ne hisseder bunu hiç umursamamıştı.Artık emindi küçük çocuk,o ne yaparsa yapsın babası onu hiç bir zaman sevmeyecekti.

Oturduğu yerden elini kucağında birleştirmiş hüzünle etrafındaki manzarayı izliyordu.

Bugün hiç sevmediği bir duyguyla karşılaşmıştı.Belki de ilk defa Ertuğrul'u yanında istememişti.Neden babası her seferinde sadece ona kızıyordu?Neden Ertuğrul bir yaramazlık yaptığında ona da aynı şekilde davranmıyordu?