Everything About You

Chapter Eleven

MELODY

Is dat 1 van de jongens die mijn beste vriend van me afgepakt heeft? Waarschijnlijk. "Ik ga even wat drinken halen" zegt Harry. Ik knik en zie Liam hetzelfde doen. Harry is de kamer uit en ik kijk naar Liam. "Dus...jij bent 1 van die gasten die Harry van me afgepakt heeft?" Vraag ik neutraal. "Uh als je het zo bekijkt, ja. Sorry daarvoor" zegt hij. Ik knik. "Hoe leerden jullie elkaar kennen?" Vraagt hij. Ik slik. "Onze moeders waren beste vriendinnen. Harry was 2 toen ik geboren werd. Daarna waren we altijd samen" zucht ik. "Wacht, waarom staat Harry's koffer hier. Hij woont toch maar een paar huizen verderop?" Vraagt hij. Ik slik nog eens. Zoveel vragen. "Uhm om een lang verhaal kort te maken, Anne sloeg Harry en duwde hem van de trap. Hij kwam daarna bij mij." Ik zie Liams ogen groot worden. En op dat moment komt Harry binnen. "Hey" zegt hij opgewekt. Ik schud mijn hoofd. "Ik heb hem verteld dat je moeder je geslagen heeft" zeg ik zacht. Ik ben bang dat hij boos wordt. "Waarom sloeg ze je?" Vraagt Liam. "Vanwege mij" antwoord ik en ik loop de kamer uit. Ik sluit mezelf op in de badkamer en begin te huilen. Ik wil niet meer. Ik wil niet meer denken, ik wil geen schuld gevoel meer, ik wil niet dat Harry het moeilijk heeft. Al zijn problemen komen door mij. Ik zoek in een la naar een mesje. Ik twijfel niet en haal het lange mijn arm. En nog een keer. "Melody gaat het?" Hoor ik Liam vragen. Ik doe mijn mouw naar beneden en open de deur. "Het gaat prima" zeg ik. Hij kijkt me twijfelend aan maar knikt dan. "Je ogen zijn rood, je hebt gehuild" zegt hij. Ik knik langzaam. "Waarom?" Vraagt hij. God ik word gek van zijn vragen. Ik haal mijn schouders op en loop langs hem naar mijn kamer. "Wil Liam op mijn ouders kamer slapen of op de bank?" Vraag ik aan Harry. "Ik ga het wel vragen" zegt hij terwijl hij mijn kamer uitloopt. Ik zucht hoe ga ik dit vol houden? Ik hoor een deur open gaan en zie Liam en Harry in de deuropening staan. "Oke we hebben nagedacht" begint Harry. Ik zucht. Is dit iets goeds? "We willen dat je met ons mee gaat op tour" vervolgd hij. Ik knik voorzichtig. Ik weet niet eens of ik dit wel echt wil. "Oh Liam waar wou je slapen?" Vraag ik. "Ik slaap wel op de bank" zegt hij. "Weet je het zeker? Ze komen toch niet meer thuis" zeg ik zacht. Hij kijkt twijfelend naar Harry. Pfoe wat zelfstandig is die Liam zeg. "Ga maar op mijn ouders kamer!" Zeg is bot. Ik mag hem niet echt. "Oke" zegt Liam. Harry kijkt me even boos aan en richt zich weer op zijn telefoon. Aan zijn gezicht te zien is het iets wat hem pijn doet. Ik kijk stiekem mee en zie dat hij foto's van hem, Gemma en Anne bekijkt. Ik sta op en loop naar beneden. Ik kan niet aanzien dat Harry verdriet heeft. Ik loop de voordeur uit en begin te rennen naar Harry's huis. Ik bel aan en wacht ongeduldig. Als Anne open doet kijkt ze me raar aan. "Anne ik moet met je praten" zeg ik terwijl ik naar binnenloop. "Oke ga zitten" zegt ze. Ik ga zitten en slik. "Uhm Harry zit er erg mee dat je hem pijn gedaan hebt. Hij mist jullie. Ik vind dat je je excuses moet aanbieden!" Zeg ik bot. Ze kijkt me koel aan en knikt dan. "Prima" zegt ze. Zonder iets te zeggen loop ik de deur uit en ga naar mijn eigen huis. "Ik heb toen ze sliep foto's gemaakt, je had gelijk over wat je aan de telefoon zei" hoor ik Harry zeggen. Ik stap de kamer in en kijk naar de jongens. Ze zien me niet. "Het komt goed Harry, we gaan haar met z'n 4en helpen" stelt Liam hem gerust