Everything About You

Chapter Twenty-Two

MELODY

Mijn mobiel trilt weer maar deze keer word ik gebeld. "Wat hebben ze gedaan?...Godver hoe hebben ze dat kunnen doen...Ik betaal je alles terug oke?...Ik regel het wel Luke, don't worry...Ja tot dan"
Ik pak een kussen en schreeuw erin. Ik loop naar boven naar mijn ouders kamer en haal het schilderij van de muur. Ik draai de kluis open. Tuurlijk briljante code hoor, mijn geboortedatum. Ik pak alles wat er in zit wat eigenlijk voor mijn studie bedoeld was. Ik tel het geld en doe het in een plastic tas. "Mel wat doe je?" Hoor ik Harry vragen. Liam schraapt zijn keel. Ik draai me om en kijk naar de 4 jongens in de deuropening. "Mijn ouders hebben met hun lompheid het huis van hun buren in brand gestoken. Mijn vader speelde met een lucifer en daar ging het tafelkleed en de rest kun je raden. Ik leg de tas in mijn handtas die ik volgende week meeneem. "Maar we hadden eigenlijk een vraag." Zegt Liam. "Ga je nog mee op tour? Hij begint over een paar dagen weer. Eerst blijven we in Engeland dus kun je hier blijven. Maar dan gaan we naar Amerika" zegt Louis. "Uhm ik weet niet ik heb volgende week nog een afspraak" zeg ik. Harry kijkt me aan en haalt zijn hand door zijn haar. "Kunnen jullie ons even alleen laten?" vraag ik. Ze knikken en lopen naar de gang.
"Mel wat is er?" Vraagt hij dan. Hij trekt me in zijn armen.

"Zou ik je vertellen hoe de afgelopen 5 jaar voor mij waren? In het eerste jaar dacht ik dat je terug zou komen. Ik dacht dat je wel het lef had om te zeggen dat je weg ging. het tweede jaar. Ik begon het zo erg te vinden. Ik nam een besluit, ik nam een tattoo. Ik dacht, als ik je loslaat kom je wel terug. Maar nee dus ik werd depressief enzo. Het derde jaar was het ergste ik begon mezelf uit te hongeren, te snijden en ik had 2 zelfmoord pogingen gedaan. Mijn ouders sloten me op in een kliniek. Ik zat daar 7 maanden. Begin het vierde jaar kwam ik eruit. Ik was thuis en had gelijk een terugval toen ik jullie op tv zag. Ik heb alle spullen die iets met jou te maken hebben in die doos gestopt en onder mijn bed geschoven. Ik ben een keer gezakt voor mijn examens en toen de 2e keer scheelde het niet veel. Nu het vijfde jaar. Jij kwam terug met een 'Sorry ik ben een klootzak, je bent mijn beste vriendin' verhaal. Ik ben mijn ouders kwijt, ik ben mijn vrienden kwijt, waarom heb ik je ookalweer vergeven? Oja omdat ik wel een goed mens ben. Ik wil niet meer in deze puinhoop leven Harry. Ik wil gelukkig zijn. Ik kan het niet loslaten. Ik wil het niet meer"

barst ik los. Er glijden zoveel tranen over mijn wangen. Hij pakt zijn telefoon, drukt op iets en loopt zonder iets te zeggen de kamer uit. Ik hoor mijn stem vanaf beneden. Heeft hij dit zojuist opgenomen? Hoe kon hij dat doen? Ik pak mijn telefoon en bel Luke.