Everything About You

Chapter Four

MELODY

We praten nog wat met elkaar over de band, ik doe alsof ik enthousiast ben. Ik ben blij voor hem hoor, maar hij heeft me gewoon ingeruild. "Harry ik denk dat ik maar naar huis ga, ik moet nog eten maken enzo." Zeg ik als ik opsta. "Doen je ouders dat niet?" Vraagt hij verbaasd. "Die zijn nog steeds altijd weg voor werk, ze zijn nu ook 2 en een halve week weg op zakenreis." Zucht ik. "Dat is echt verschrikkelijk!" Zegt hij. "Harry je weet wat je zegt he?" Vraag ik. Hij kijkt me vragend aan. "Je bent zelf ook altijd weg voor de band, je werk, hoe moet dat zijn voor je familie?" Vraag ik. Hij haalt een hand door zijn haar. "Ugh ja je hebt gelijk, ik moet tijd met mijn familie doorbrengen." zegt hij. "Ik ga Harry" zeg ik als ik zijn kamer uitloop naar de trap. Ik bedank Anne voor de thee en zwaai naar Gemma.

Ik gooi de voordeur dicht en loop naar mijn kamer. Ik pak de doos met alle Harry herinneringen en zet hem op mijn bed. Ik hoor de deurbel en loop naar beneden. Wie is het deze keer, de kerstman? Ik open de deur en zie Harry staan. "Uh kom binnen" zeg ik vragend. We lopen naar mijn kamer en ik zet de doos van mijn bed zodat we daar kunnen zitten. "Harry wat is er?" Vraag ik als hij stil blijft. Ik heb ruzie met mijn moeder omdat ik jouw de afgelopen 5 jaar verwaarloosd heb. En dit..."
Hij haalt iets uit zijn zak en laat het aan mij zien.

'HOLMES CHAPEL: Meisje, 17 jaar, overleeft sprong van Towerbridge.
De 17-jarige Melody uit Holmes Chapel overleefde het toen ze van de Towerbridge sprong. Waarom ze zelfmoord wou plegen is niet duidelijk, volgens een bron is dit niet haar eerste poging en gaat het om een vriend. 20/07/2013.'

"I-Ik...H-Harry...sorry" breng ik stotterend uit. Nee ik ga niet huilen, ik ga niet huilen, ik ga nie-...Ik ga wel huilen. Er glijden tranen over mijn wangen. "Het is mijn schuld" fluisterd Harry. Volgens mij was het niet de bedoeling dat ik dat hoorde. "Harry het is 2 jaar geleden, laat het!" Zeg ik. Hij zucht even en kijkt mij aan. "Hoe kom je aan je oog?" Vraag ik als ik zie dat zijn oog rood, paars is. Hij slikt en schud zijn hoofd. "Anne?" Fluister ik. Hij knikt en kijkt naar zijn voeten. Hoe kan zijn moeder hem slaan? Waar bemoeit ze zich eigenlijk mee. Zonder er bij na te denken sla ik mijn armen om Harry's middel. "Aw" kreunt hij van pijn. Ik slik en laat hem los. "Harry laat het zien!" Zeg ik dwingend. Hij knikt even en trekt zijn shirt uit. Ik sta een beetje verbaasd te kijken naar zijn tattoos. Ik vind ze echt mooi. "Mel je vangt vliegen" grinnikt Harry. Zijn gezicht vertrekt van de pijn. Ik sta op en loop een rondje om hem heen. Zijn linker zij zit vol met blauwe plekken. Waarschijnlijk gekneusde ribben, en zijn rug daar zitten de meeste. "Harry wat heeft ze met je gedaan?" Vraag ik fluisterend met tranen in mijn ogen. "Ze sloeg me eerst in mijn gezicht, daarna duwde ze me de trap af." Zegt hij. "Je moet de plekken koelen, misschien moet je een koude douche nemen" stel ik voor. Hij knikt en staat op. Hij loopt naar de badkamer en ik grijp mijn kans. Ik sprint naar beneden en trek de voordeur open. Ik trek hem zacht achter me dicht en ren vervolgens naar Harry's huis. Ik bel aan en zie Anne de deur open doen.