Yusuf'un Hikayesi

Yusuf'un Hikayesi - Gelişme 15

Natali'ye ihtiyacı olan yardımı yapmak üzere kendimi toparlayıp arabadan indim.Arka kapıyı açıp yedi yaşındaki bir çocukla dikkatlice inebilmesi için tatlı kadına yardım ettim. Sonra Yusuf'un kıyafetlerini, çantasını ve ilaçlarını da aldım. Evet tabi, Natali'nin kol çantasını da unutmasam iyi olacaktı.​Natali önde ben peşinde apartman kapısının önüne kadar geldik. Kapıyı açacak olan kartın çantasında olduğunu söyleyince ben de Natali'nin boncuklu çantasını şıkırdata şıkırdata karıştırmaya başladım. Ancak gözüne perde çekilmişler gibi bir türlü o kartı göremiyordum. Bulmamam gereken ne varsa hepsi elimdeydi; süslü bir imitasyon yüzük, Rus zevkiyle üretilmiş bir bozuk para cüzdanı, bir Kuran...Kuran mı?Evet, bu cep boyutundaki kitap, bir Kuran'dı...Fakat Natali?!..Anlamsız bakışlarla Natali'nin yüzünde bir şeyler arayan gözlerim, büyük ihtimalle aradığını bulamamıştı. Öylece bakıp dururken beni hiç de ilgilendirmeyen bu konuyu zihnimden uzaklaştırmaya çalıştım ve "Kartı bulamıyorum." dedim. Natali göz kırptı, sonra da elini uzatıp karmakarışık hale getirdiğim çantasından bir saniye içinde anahtar kartı çıkarıp kapıya okuttu.İçeri girdik. Bir elimde Yusuf'un kıyafetleri, ilaçları, çantası, diğer elimde Natali'nin eşyaları... Yürüyen bir askılık gibi Natali'nin ardı sıra asansöre bindim. Büyük ihtimal ki Natali, benden bazı basit yardımlar konusunda ümidini kesmişti. Artık kendi işini kendi yapıyordu, dördüncü katın düğmesine basmıştı çoktan.Hep birlikte dördüncü katta asansörden dışarı çıktık. Burası bir apartmanın koridorundan çok lüks bir iş yerinin bekleme salonunu andırıyordu. Özenle yeri belirlenmiş sağlıklı, gür ağacımsı bitkiler, eminim ki her insanda aynı etkiyi bırakıyordu:"Huzur içindeki evinize hoş geldiniz!"