İşte o günler! Geçmişim!Tüm heybetiyle beynimin içindeydi!Uzun zaman önce itina ile tarafımdan silindiğini sandığım günler...Kâbus gibi günler...Tek başına... Yapayalnız...Üzgün... Mutsuz...Bir o kadar öfkeli...Geçmişte olanları hatırlamanın sırası değildi, Yusuf'u eve götürmeliydim.Ani bir gaza basışla olduğumuz yerden füzelere yakışır bir kalkış yaptık. Öyle ki ben bile koltuğuma yapışmıştım. Arka taraftakiler de bana bu konuda eşlik etti.Yolculuğumuz sırasında sık sık vites değiştiriyordum. Ayağım gaz pedalı ile bir tür sinir harbi yaşıyor gibiydi. Hatırlamamam gereken şeyleri hatırlamış ve bu yüzden gereğinden fazla gerilmiştim.Çocukluğum...Benim çocukluğum...Beş kardeşin içinde yalnız bırakılmış bir çocuk... İşte o, bendim!Oysaki o günleri unutmak için ne çok çalışmıştım.Oysaki bana sorsan ne çok uzaktım artık o günlere...Yine bana kalırsa çoktan uzaklaşmıştım mazimde kalan isimlerden...Üzerinden çok zaman geçmişti...Aslında başarmıştım silmeyi...Bir anne, bir baba, dört kardeş...Hepsi geride kalmıştı...İsimleri bile artık hafızamda değildi...Beynimin yerinden çıktığı o gün... Hiç düşünmeden bir anda...İşte orada, kaldıkları yerden bakıyordular hâlâ... Tanımakta zorlandığım o insanlar...Şaşkın bakışlarını hatırlıyorum sadece... Beklemedikleri bu son, onları büyük bir hayrete düşürmüştü...Ne yapalım, bu da benim intikam alma biçimimdi:TERK ETMEK!Fakat şu Yusuf! Tanrım! Şu bakışlar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yusuf'un Hikayesi
Genel KurguYusuf'un Hikayesi / ÖNSÖZ “Sende Yusuf’un hikâyesi yazılıdır!” GİRİŞ Uyandım.... Ne korkunç bir duyguydu o! Ne sarsıcı bir beyanat… Bu arada Yusuf kim? ENG : Josph's Story / Preface "Joseph's story is written in you..." ENTRY I woke up... What a ter...
