Yusuf'un Hikayesi

Yusuf'un Hikayesi - Gelişme 21

Natali hiç cevap vermeden kalkıp gitti. Ne demiştim ben ona?Yo... Hayır... Kötü bir söz söylemedim...Peki, neler oluyor?Çift kapılı gri buzdolabı ile burun burunaydık. Soğuk bir hava esiyordu aramızda, gözlerimi ankastre fırına çevirdim. Hayır, esen hava yine soğuktu. Anlaşılan bu mutfakta bana hiçbir şey sıcaklık katamayacaktı o an...Derken Natali'nin minik ayaklarına giydiği tüylü terliklerin tıkırtısı yaklaşmaya başladı, yaklaştı, yaklaştı ve işte karşımdaydılar. Bu terlikler, gerçekten de çok sevimliydi..."Bunu dün gittiğimiz kitapçıdan aldım. Tatile giderken yanıma almak için... Diğer kitabın bende özel bir yeri var, biliyorsunuz. Tatilde onu kaybetmek istemiyorum. Fakat tatile daha çok var ve ben yenisini alabilirim. Üstelik size teşekkür borcum var. İzin verin, size bu Kuran'ı hediye edeyim."Yeterli bir açıklamaydı, reddetmeyi baştan kesen cümlelerle dolu olduğu için bana da sadece "çok naziksin, çok teşekkür ederim" demek kaldı. Söyledim ve aldım.Artık bir Kuran'ım vardı. Onunla ne yapacağımı bilmediğim bir kitap...Yeni bir fincan çay için Natali teklifte bulundu ama artık evime gitmek istiyordum ve celladımla tanışmak istiyordum.Nedendir bilmem, sanki bu hikaye, benim sonumu; dolayısıyla nasıl öleceğimi anlatıyor gibi geliyordu bana.Nasıl öleceğim mi?Bir günde iki kere ölüm düşüncesi biraz fazla değil mi?Kibar ev sahibi itiraz etmedi, beni uğurlamak için ayağa kalktı. O gün için yeniden yeniden teşekkür etti. Ben de yetişebildiğim kadarına "bir şey değil" dedim.Sadece bu olsa iyi ama öyle bir şey daha dedim ki...