Yusuf'un Hikayesi

Yusuf'un Hikayesi - Gelişme 22

"Eğer yardıma ihtiyacınız olursa yine beni ara Natali, çekinme asla."Beklediği bir söz duymuş gibi memnundu. Teşekkür etti yine ve arayacağını söyledi ama yardım için değil arkadaş olmak istediği için...​Ama ben... Galiba onunla arkadaş olmak istemiyordum, yine de "çok sevinirim" dedim. Gayet samimi olmuşuz gibi sarılıp bir de onu öptüm. Kendime hayret ederek dönüp asansöre doğru yürüdüm...Buradan gitmek istiyorum!Cızıltılı bir sesle açılan asansör kapısından tek başıma girdim. Bu defa yalnızdım. Elimde Kuran, kafamda sorular, çalan bir telefon...Ne?Bu kadar çabuk mu? Hayır Natali! Seninle arkadaş olmak istemiyorum!Telefonu elime aldım ve tanıdık bir isim gördüm; Selim."Efendim Selim."Boğuluyormuş gibi öksürerek konuşmaya çalışan Selim, bir şeyler anlattı. Hiçbirini anlamadım. "Ne?" diyordum yine anlatıyordu, yine anlamıyordum. "Mesaj çek, ne dediğini anlamıyorum!" dedim ve kapattım. Asansörden inip apartman kapısına doğru yürürken gelen mesajı açıp okudum."Yahu kızım! Kafayı mı yedin sen? Neredesin bu saate kadar? Tek başıma bu tozlarla uğraşamıyorum! Çabuk Gel!"Toz mu, ne tozu?Ah evet! Aceleci ve bol paralı yeni müşterimin yeni ofisi! Alçılar, duvarlar, kağıtlar, lambalar, döşemeler! Tabi ya! Benim bir işim vardı! Gitmek istemediğim bir işim!Hemen kendimi arabaya attım, Kuran'ı da yan koltuğa! Aceleci müşterimin işini üç günde bitirmek zorundaydım. Bitirirsem daha çok aceleci ve daha çok paralı müşterilerim olacaktı, bunu çok iyi biliyordum. Çünkü böyle tipler gizli servis hizmetlerinin hızında birbirlerine haberi iletirdi."Biri keşfedildi, eli çok hızlı ve temiz; işler bundan sonra ona!"