Yusuf'un Hikayesi

Yusuf'un Hikayesi - Gelişme 34

İyi ki uyumamışım!

Kendimi uykuya verip yeni bir kâbuslu gece geçireceğime, kabuslarıma sebep olan şu Yusuf'u çözmeye çalıştığımı hissetmek, bir anlık da olsa içime bir ferahlık serpiştirdi.

İşte! Düğüm çözülüyordu!

Karnımdan bir iplik yumağı açılır gibi hissettim.
İpin ucu açığa çıkmıştı!

Belki saçmaydı ama sonuçta bir çözümdü!
Dedim ya, saçma bile olsa ben, sorunu çözmeden rahat edemem.

İşte, rahatlıyordum yavaş yavaş...Demek benim hayatım sahiden de peygamber Yusuf'un hayatıyla benzeşiyordu! Boşu boşuna gitmişim küçük Yusuf'un peşinden!

Boşuna mı?

Bak burada yanılıyor olmalıyım, çünkü küçük Yusuf'un peşinden gitmeseydim Natali bana bir Kuran hediye etmeyecekti. Daha da ötesi, Yusuf adında bir hikaye olduğunu bile bilmeyecektim!

Her neyse, o kadar önemli değildi bu durum benim için. Kendimi Yusuf'un Hikayesi'nin akışına bıraktım. Gelecekte beni bekleyecek olayları bir kahinin ağzından dinleyen aptal bir genç kız gibi... Tırnaklarımı dişlerimin arasında sıkıştıra sıkıştıra yeni satırları okudum, hem de bir çırpıda!

Yusuf, uzun süre zindanda kaldı. Bak sen, ne kadar uzun süre kalmış bilmiyorum ama Natali'nin refakat ettiği yaşlı adamcağız tam da bu sırada can vermişti değil mi?

KENDİNİ TUT ZÜLEYHA! Ölüm fikri bir günde üç kere aklına gelmez normal bir insanın!

Yusuf'un zavallı zindan arkadaşları var. Biri çok daha zavallı, çünkü ölüyor. Biri biraz şanslı, kralın hizmetçisi de olsa sonuçta ölümden kurtuluyor...Hizmetçiliğe şans mı dedim? Evet öyle dedim, kaldı ki Yusuf hizmetçi olduğu zaman küçümsemiştim...

Demek ki hizmetçilik söz konusu olsa bile, yaşamak en güzeli...

Her neyse, aklımı neden hep böyle ileri geri fikirlerle bulandırıyorum ben?

Yusuf, hizmetçi tarafından da zindanda unutuldu ama öyle bir zamanlama oldu ki tam da kralın ona çok ihtiyacı olduğu anda Yusuf'a bilgisi için danışıldı.

Bilgi de ne bilgi ama! RÜYA İLMİ! Peh!

Musa denizleri yarıyordu hatırladığım kadarıyla, İsa ölüleri diriltiyordu. Yusuf'a bak! Rüya yorumluyor!
Yusuf'un diğer peygamberlerin yanında pek havalı olmadığını düşündüm...

Benim gibi...Diğerlerinin yanında...Önemsiz işlerle uğraşan bir tip...

Diğerleri, yani ailenin diğer fertleri önemli işlerle uğraşır; ya da böyle inanılmasını isterler ve inandırırlar etrafındaki insanları. Belki etraftaki insanlar da inanmak için basit üç beş sebebe ihtiyaç duyuyordur... Bilemem...

Benim de uğraştığım işlere bak; sanat; estetik, özgürlük...

Her neyse Züleyha! Sonuca bak sen! Kurtuldun o mutsuz ruhlardan ve kendi huzur dolu evinde, huzur dolu işinde günlük yaşamını sürdürüyorsun...

Mutlu musun?
Asla!

Neden?
Çünkü nasıl mutlu olunur, bilmiyorsun...

Geçmişin, mutsuz bir aile ile doldu ve geleceğin, o aile tarafından sökülüp alındı elinden...

Sen, nasıl mutlu olursun?