Pangatlong araw na ngayon ng matinding training namin. At grabe! patayan talaga eh. Kakarerin talaga namin ang intramurals.
"Guys, alam kong mahirap pero konting araw nalang naman eh. Kakayahan natin 'to okay?"
"Yes Coach." halos pabulong na naming saad.
He sighed "Sige, hit the showers na tapos uwi agad ha? Wala munang lakwatsa. Gawin na ang dapat gawin tapos pahinga. Take care of yourselves."
We took our showers and headed out of the gym.
Inistretch ko ang balikat ko.
Ang sakit ng katawan ko. Gustuhin ko man na umuwi at matulog nalang, hindi pa pwede. I need to go to the mansion pa. The girls are expecting me.
Natanaw ko ang isang itim na kotse sa parking lot. Lumakad ako papunta doon.
For the past two days, inihahatid na ako ni Manong driver papunta sa mansion. I asked him why on the first day but he just shrugged and smiled. Ang bastos lang ni Manong diba? tsk.
But in a away, pabor din sakin 'to. Ndi ko na kaya pang magbisekleta dahil sa pagod. Dibale konting tiis nalang naman. Saka pagood shot na rin para mahiram ko sandali yung shoes ko for next week. Hindi rin talaga ako sanay sa ibang sapatos. Mas sanay ako doon.
Binuksan ko ang backseat at agad na umupo.
Can I just lay here forever?
"Kanina pa ako dito. Bakit ngayon ka kang?!" hindi naman iyon sigaw pero hindi ko maiwasang magulat.
Ngayon ko lang naman kasi siya makakasabay.
"S-sorry. Nagextend si Coach eh. Sana nauna nalang kayo." I masgged my temple. Sumasakit na ang ulo ko.
"So ako pa ang may kasalanan? ganun?"
Tumahimik nalang ako. Hindi na kaya ng powers ko ang makipagtalo sa kanya. I suddenly felt weak. Unti unting hinihila pababa ang talukap ng aking mata.
"Hey wake up."
BINABASA MO ANG
Run, Princess! Run!
Teen FictionThis is the story of how I found my not so Damsel in distress.