Run, Princess! Run!

17 meters

5minutes left before the school bell rings.

15minutes. Ganyan na ako katagal dito sa tapat ng building namin. Nakatayo lang habang nakatingin sa tigkabilang hagdan ng building.

Bakit ba ako nagtitiis na tumayo dito at maghintay?

Kasalanan ni Romero -_-

Madalas na silang magkasama. Para na nga siyang buntot ni Madam.

At bilang ako ay isang mabuting estudyante, ako na mismo ang umiiwas sa kanya. Baka mangyari ulit yung pagsugod niya sakin, mga ilang linggo na rin ang nakakalipas.

Yes, matagal na ang ganitong eksena kaya sanay na rin ako. Hindi ko na rin magawang kausapin o kulitin man lang si Madam dahil baka malaman ng epal niyang boyfriend.

Buti nalang walang tao ng mga oras na yun kundi mas malaking gulo pag nagkataon.

Kring!!!!

Kring!!!!!

Kring!!!!

I waited for another five minutes until I saw a familiar face going down the stairs.

I hide myself in a tree. I watched him walked until I can't see him anymore.

Tumakbo ako para hindi malate.

I took my seat beside her.

AWKWARD.

Gusto kong kausapin kaso hindi ko alam ang sasabihin ko.

-_-

Pumasok ang adviser namin "Good morning class! There will be a little changes for today Mrs. Alejandro's class will be joining us for the whole day because she will attending some family matters. Luckily, konti lang sila today kaya hindi sisikip ang room natin. Paupuin niyo nalang sila sa vacant seats. Saglit, I will call them."

I looked around, medyo maraming vacant seats nga. Including my other seatmate's chair.