"Anong balita? Wala pa rin ba?" bungad ni Olivia pagkalapag ng tray niya dito sa table namin.
Umiling ako bilang sagot.
3 days.
Tatlong araw na niya akong hindi pinapansin. Being with the same team and considering she's our coach, ang hirap. Add to the fact that she's my friend, makes it worst.
Hindi ako sanay ng may nagtatampo sakin. Aayusin ko agad yun, kakausapin ko siya kaso wala eh etsapwera pa rin ako.
Humingi na nga ako ng tulong kila Olivia kasi hindi ko na alam kung pano pa. Siguro disappointed talaga siya about dun pagkaiwan ko ng phone. I mean, second time na 'to baka talagang nag-alala siya nung hindi ako sumasagot.
Argh!! Ang hirap!!
"Guys, hindi ko na talaga alam kung pano. Wala ba kayong maisip na paraan?"
Inisa isang ko silang tingnan. Faye, Olivia, at Adam.
Napayuko ako nang wala akong nakuhang sagot sa kanila.
"Okay I know what to do." it was Olivia.
Inangat ko agad ang ulo ko "Talaga??"
"Yes." she have this big smile on her face.
"Call your team, we need them."
Katatapos lang ng training namin at pumunta sa loob ng gym si Kate.
Yun ang naging hudyat namin para simulan ang plano.
May hawak na cardboard ang pitong miyembro ng team namin. Bawat isang cardboard ay may nakasulat na letra.
SORRY NA.
That's what it says.
Nagjogging sila papasok. While having me at the end of the line, holding another cardboard that says PLEASE.
I took a deep breath before following them inside.
As I enter, I saw a confuse Kate infront of them.
I put a big smile on my face.
This is it! Sana gumana.
I jogged towards the boys and kneel down with the cardboard in my hand.
"Sorry na please!"
She just stared at me. I can't read her expression.
I got up on my feet walked towards her.
"It was never my attention to make you worry. Sorry talaga if I did it again for the second time. Nawala lang talaga sa isip ko and hindi ko naman kasalanan kung wagas ang traffic that day. But I know in some point, I'm at fault and I'll take all the blame. Just please, pansinin mo na ako. Promise ndi na kita pagaalahanin ulit ng ganun."
"Don't make promises you can't keep." finally! after 3 days she talked to me.
"Ndi ako mangangako dahil gagawin ko. So um are we good?"
"Depende kung maliligo ka na agad dahil . . " medyo nagtakip siya ng ilong na para bang may ndi magandang naamoy.
I tried smelling myself "Hey! Ang bango ko kaya!" cologne kaya pawis ko!
"Alam ko-- este n-ndi kaya! T-teka wag kang lalapit!" bawat hakbang ko ay ang pagatras naman niya.
One step.
Two.
Three.
Hanggang sa maghabulan na kaming dalawa sa gym.

BINABASA MO ANG
Run, Princess! Run!
Teen FictionThis is the story of how I found my not so Damsel in distress.