NİSA

10 - Merak

Yazdığım bölüm komple gitti sinir krizlerine girdim ve replikleri unutmuşum bunun için bölüm gecikti. anlayın işte durumumu-ağlayan emoji-

Birde birşeyler söylemek istiyorum. Bu hikaye tamamen benim zihnime aittir. Hiçbir hikâye ile alakası yoktur. Ben kendim yazıyorum ve asla alıntı yapmıyorum. Çok beğendiğim bir hikayenin başına geldi ve ben çok üzülüyorum. Onu okuyunca acaba benim kitabımlada aynı düşünceye sahipler mi diye düşünüyorum ve korkuyorum. Eğer benzettiğiniz hikâye-ki ben asla başkalarının eserini çalmam- varsa bana mesaj atın ben size hikayenin gidişatını bile anlatabilirim.

*

"Telefonun çalıyor duymuyor musun?"

"Bana iğrenç espiriler yaptırma" Televizyonun karşısında ayaklarımı uzanmış bir şekilde televizyon izliyorum. Hastayım ölüyorum diye neredeyse bir haftadır yatıyorum ve keyfim gayet yerinde adeta bebekmişim gibi bakılıyorum. Bir insan başka ne ister ki!

"Diyor ki şalı almış ne yapacakmış" Bana hediye gelen şala bakışımı hatırladım. Can'da böylelikle bana şalö almayı teklif etmişti.

"Gitsin kırmızı hemşireye versin" dediklerim kulaklarıma ulaşınca ayaklarımı topladım ve seda'ya döndüm.

"Ne diyorum ben ya çabuk telefonumu kapat" omuz silkip konuşmaya devam etti. Uyuz şey!

"Seni duyuyoruz"

"Ne? Ne dedim ki?" Dediklerimi dışımdan söylediğimi fark edince şirince sırıtmaya çalıştım. Tabi ben sırıtınca ne çıkar bilemiyorum.

"Ya konuşurmuşsun ya da buraya gelirmiş" Omuz silkip önüme döndüm. Bir kere ben onunla konuşmuyorum. Hem gelirsede ya saklanırım yada bir şekilde kaçarım.

"Şey önemli bir konu daha varmış" Hiç istifimi bozmadan kucağıma aldığım cipsleri yemeye başladım. Bana güzel güzel takılacağız demiştiler terlik pijama salonda oturup film izliyoruz!

"Tamam bekliyoruz o zaman" Ne? Cidden 4 saatlik yola gelecek mi? Ben şahsen gelmem yol ömrü bitiriyor.

Üçlü koltukta yayılma pozisyonunu alacakken gözlerim hilal'e kaydı. En sevdiğim arkadaşım mısır mı patlatırmış aman yakmasa bari ayıptır söylemesi hilal çok becerikli(!) Bir kızdır.

Dolu dolu mısır tabağıyla koltuğa oturdu. Gözlerim hâlâ mısırın benim tabağıma geleceği ânı bekliyor.

"Hilâlim canım arkadaşım en değerlim banada birazcık verir misin?" Tabağı daha çok kendine çekti. Hatta çekti değil koala gibi yapıştı.

"Banane" Heralde beceriksiz dedik diye kızdı. Ama doğru söze ne hacet degil mi?

"Boğazında kalmasın dikkat et" öksürmeye başladı. Hep bu yöntem işe yarıyor. Şimdi vermesede olur. Resmen ağzındakileri çıkardı iğrenç
'Eeeeh vermezsen verme' bakışı atıp üçlü koltuğa yayıldım. Zaten bu koltuğu eve götüresim geliyor. Çok zor ayrılacağım çok!

Pikeyi burnuma kadar çekmişim uyumaya hazırlanıyordum ta ki o ses uyumamı durdurdu.

"Nisa?"

"Hı?"

"Can gelmiş mesaj attı"

"Ne?" Pikeyi hızla attım. Nereye attım niye attım bilmiyorum. Ayağa kalkıp evde dolanmaya başladım. Arayınca ne demiştim ben saklanırım? Nereye saklanacağım ki ben?