NİSA

34 - Çocuk?

Geri sayım başladı yavaş yavaş finale gidiyoruz belki 10 derim , hikaye uzar bir bölüm daha yazarım orasını bilmiyorum ama siz 10 bölüm sonra final varmış gibi hazırlayın kendinizi(şuan 38. Bölümü yazıyorum bundan dolayı artan bir bölüm olursa sadece bir bölümcük uzayabilir)

"Beni seviyor musun?"

34 - Çocuk 🧒

"Aahh" diyerek yarasını tuttu. Elini yarasından çekince kan bulaştığını görmüştük. Yerimden hızla fırlayıp tentirdiyot ve sargı bezi almak için banyoya koştum. Geri geldiğimde tişörtünü çıkartmış bandajı sıyırıyordu.

"Sanırım bu gece oldu" Dedi bana bakarak. Dikişlerinin arasından hafifçe sızan kanı pamukla aldıktan sonra yavaşça tentirdiyotu döktüm inlemesi Canının çok yandığını gösteriyordu. Gözlerimi kapatarak tekrar bastırdım ve işimi bitirdikten sonra tekrar bandajı yapıştırdım.

"Teşekkür ederim" Dedi gözlerimin en uç köşesine kadar ulaşan o tatlı bakışıyla.

"Teşekkür etme" dedim bende ona bakarak. Neden dercesine başını sağ tarafa doğru hafifçe eğdi.

"Teşekkür et diye yapmadım" Dedim sadece bakışıyorduk başka bir eylemimiz yoktu.

"Çocuğu hatırlıyor musun Peki?" Dediğimde bakışmamıza son vererek ayağa kalktı.

"Yarın konuşuruz" diyerekte odasına gitti. Aklıma nereden gelmişti bende bilmiyordum ama liva bir çocuğu olduklarından bahsederken yalan söylemiyordu. Bende Can'ın arkasından yattığımız odamıza doğru ilerledim.

"Hatırlıyor musun onu dedim" diyerek kapıyı arkasından kapatıp tam karşısındaki yatağıma oturdum. Tabi ki o , yatağın içine girip gözlerini çoktan kapatmıştı bile.

"Can dediklerini hatırlıyor musun?" Göz kapaklarını açıp öylece bana baktı. Konuşmuyordu sadece bakıyordu. Kolunu yorganın altından çıkartarak yatakta oturur pozisyona geldi.

"Evet"

"Peki nerede?"

"Bilmiyorum , Ama benim çocuğum değil bundan eminim" dedi elini komidinin üzerine koyarak.

"Nasıl bu kadar eminsin?" Diye bir soru yönelttiğimde ayağa kalkıp yatağın solunda kalan dolaptan meşhur mavi defterle yanıma gelip yere oturdu. Sayfaları parmaklarıyla yavaşça çevirirken o andan tamamen sıyrılıp onu izliyordum. Zaten izlenilecek bir tablo gibi güzel ve kusursuzdu. Bana hafifçe başını çevirdi ve yere oturmam için avuç içiyle yere vurdu ancak ben gene onun çekim alanına düşmüş sanki çıkmaz bir kara delikteymişim gibi onu izliyordum. Koluma uzanıp hafifçe aşağıya çekince yere sert bir iniş yapmıştım. Buna karşın 'ay' diye bir seste benden çıkmıştı.

"Beni seyretmeye dalacaksan bu işi bırakalım" dedi ve sinsice gülümsedi. Karşılığında bende ona gülümseyip önümdeki kağıtlara çevirdim başımı.

Bir sayfada nasıl bu kadar çok erkeğin resmi olabilir diye düşünüyordum.

"Bunlar Liva'nın beni aldattığı Kişiler" bakışımı ona çevirince o da bana baktı aynı şekilde. Şaşırıyordum o ise benim bakışıma gülüyordu.

"Tabi çoğu ile sadece görüşüp konuşuyor , güzelliğini kullanarak para alıyordu"

"Nasıl yani?" Dedim. Ben kağıtlara bakarken yanağımdan küçük bir öpücük kondurmuştu. Bakışımı hızla ona çevirince "işte bu şekilde" dedi.

"Yalancı beni öpmek için bahane arıyorsun" diyerek koluma vurdum.

"Sence gerek var mı?" Kısa çaplı bir öksürüğün ardından tekrar anlatmaya başlamıştı.