When I look in his eyes (Luke Hemmings)

15

Isabelle Peters

Ik loop voorop, en de jongens komen voorzichtig achter me aan. "Wacht hier maar even, ik kijk wel of ze slaapt." Voorzichtig loop ik naar boven, en loop naar haar kamer. "Mam?" fluister ik zacht. Ik duw de klink langzaam naar beneden.

Luke Hemmings

Ik hoor haar voorzichtig "Mam?" fluisteren. We wachten gespannen af wat er gaat gebeuren. Ik hoor boven de deur langzaam open gaan, en dan is er een lange stilte. Opgelucht haal ik adem. En kijk naar de jongens, die overduidelijk ook opgelucht zijn. Maar dan opeens begint het geschreeuw. "Mam! ... Nee, niet do..." ik hoor iemand op de grond vallen. Zonder na te denken sprint ik naar boven, en ren naar de kamer, waar de deur open staat. Ik hoor nog meer stappen op de trap. Fijn, dan hoef ik dit niet alleen te doen. Ik loop richting de kamer, en opeens komt er een sterke alcohol lucht op me af, hoe kon ik dat net niet geroken hebben? Ik ren de kamer binnen, en de moeder kijkt me verbaasd aan. "En wie ben jij dan?" "Ik ben Luke, en kwam Isabelle helpen." Ik kijk rond, en zie Isabelle opgerold op de grond liggen. Ik kijk weer naar de moeder. "Ik zou maar niet dichter bij komen ... Luke, want anders krijgt je vriendinnetje alleen nog maar meer pijn." Ik zie dat ze in haar trillende hand een klein apparaatje heeft, met haar duim op de knop. Ik kijk naar Isabelle, die doodstil op de grond ligt. Gelukkig kan ik zien dat ze nog ademt. De andere jongens zijn ook de kamer binnengelopen. "Nou, Isabelle heeft blijkbaar wel veel vriendjes." "Wij zijn gewoon vrienden, die WEL om haar geven!" zegt Ashton zelfverzekerd. Ik probeer dichter bij Isabelle te komen. "Ik had je gewaarschuwd Luke." Ze drukt op het knopje en Isabelle gilt het uit van de pijn. "Is dat wat je wil?" Angela kijkt me vragend aan. Vanbinnen knapte er iets in me. Ik keek achterom, en keek de jongens aan, en knikte. Ik sprong op de moeder af, ze had dit niet zien aankomen, en wist niet hoe ze moest reageren. Ashton hielp me om het knopje weg te slaan, en de moeder in bedwang te houden. Ondertussen hebben Calum en Michael Isabelle voorzichtig opgepakt. En brengen haar voorzichtig naar beneden. Ik hoor haar kreunen van de pijn. Dit maakt me nog bozer. Ik wil bijna de moeder in haar gezicht slaan, maar Ashton ziet het en seint me het niet te doen. We horen Michael roepen, dat betekend dat we moeten gaan. Ashton en ik laten haar tegelijkertijd los, en rennen naar beneden, springen in de auto. Isabelle ligt op de achterbank, dus ik zit op schoot bij Ashton. Er komt nog een gil uit Isabelle. "Shit, waar is het knopje?"