When I look in his eyes (Luke Hemmings)

18

Luke Hemmings

Langzaam ontwaak ik uit het visioen. Geschokt kijk ik de jongens aan. "Luke?" Isabelle kijkt me vragend aan. "Dat gaat niet gebeuren toch?" "Nee, ik laat dat niet gebeuren." "Luke! Wat gaat er wel of niet gebeuren!" Calum klinkt heel erg gestresst. "We hadden net een visioen, ik werd gebeld door iemand, ik weet niet wie. Diegene zei iets over Isabelle, iets over haar brengen, vlak daarna hoorde ik het glas breken in de keuken, en een gil. De beller zei volgens mij "wij hebben haar al" en ik liep naar de keuken, en zag alleen een plas bloed liggen, Isabelle was weg."

Isabelle Peters

Ik ben nog steeds geschokt van het visioen, maar ik heb wel ergere dingen aan mijn hoofd, dan een visioen die misschien toch niet uit komt. Ik sta op, maar vergat dat ik pijn in mijn zei had, en viel bijna meteen weer op de grond. "Ho, jij gaat even nergens heen." alle jongens keken me bezorgd aan, en hielpen me terug op de bank. "Isabelle, waarom heeft je moeder dat rare knopje?" ik leg het hele verhaal uit, en volgens mij beginnen ze het langzaam te snappen. "Gelukkig gaat de pijn na een dag weer weg, dus morgen kan ik weer vrolijk rondhuppelen. Luke houdt nog steeds mijn hand vast, en knijpt erin, om me gerust te stellen. "Ik zal wel wat te eten pakken, je zal wel honger hebben." Ashton loopt naar de keuken en gaat aan de slag. "Isabelle, kunnen we je ergens mee helpen?" "Nee, het is lief van je Michael, maar ik denk dat rust het beste voor me is." ze knikken instemmend, en ik dommel al weg.

Calum Hood

"Je zou denken dat ze al uitgerust zou zijn na ongeveer een dag te slapen." ik ontvang een harde stomp in mijn maag, als teken dat het niet leuk was. "Oke, oke ik ga al."

- sorry dit was een saai stukje, heb geen inspiratie...