When I look in his eyes (Luke Hemmings)

6

"Whoa!" degene waar ik tegen aan ben gelopen heeft me bij mijn schouders vastgepakt "Sorry, het spijt me verschrikkelijk, ik was niet aan het ople.." "Sorry ik was even afgeleid, het is mijn fout, gaat het?" ik keek verbaasd omhoog om te kijken waar die lage zwoele stem vandaan kwam. "Luke.." OMG ik ben zojuist tegen Luke Hemmings aan gebotst. Ik keek naar zijn ogen, en alles vervaagde langzaam weer, ik kon mijn blik niet afwenden. Die ogen waren veel te mooi, veel te perfect. Na ongeveer een minuut kijk ik toch maar weg, want ik besef me dat ik bij Luke Hemmings sta, praktisch in zijn armen. Ik zet snel een stap achteruit. Hij glimlacht van mijn ongemakkelijkheid. "Ik weet echt niet hoe je het voor elkaar krijgt, maar het is echt raar wat je doet" beledigend ga ik in de verdediging "wat ik doe? misschien doe jij het wel Luke Hemmings!" "whoa rustig aan meisje" "ik heb ook een naam hoor!" zeg ik boos "oke meisje vertel je naam, en als je niet meer zo boos doet kunnen we ook een starbucks halen" "ik heet Isabelle... Isabelle Peters" "okay Isabelle Peters, mag ik weten wat er is, want je lijkt nogal overstuur, kan ik je helpen?" hij kijkt me bezorgd aan. Er rollen nog steeds tranen over mijn wangen, en ik schaam me dood. Ik sta gewoon te huilen recht voor Luke Hemmings, maar ik kan niet stoppen. Ik ga alleen maar harder huilen als ik terug denk aan wat er net thuis is gebeurd. "Hey niet huilen Isabelle" ongemakkelijk geeft hij me een knuffel om me te troosten. Ik lig met mijn hoofd tegen zijn borst aan, en het voelt zo goed. Ik lach even om zijn ongemakkelijke gedoe. "Volgens mij werken mijn knuffels wel" "ja wel een beetje ja" Hij laat me los en kijkt me aan, maar hij kijkt net niet in mijn ogen. "Kom we gaan wat starbucks halen, en dan kan jij misschien vertellen waarom je zo overstuur bent" we lopen samen richting starbucks, en vanbinnen word ik blij. Ik heb gewoon een afspraakje met Luke Hemmings!!