When I look in his eyes (Luke Hemmings)

23

Ashton Irwin

"Chemisch zeg je?" ik kijk hem aan, het kan overal chemisch ruiken, dit is onmogelijk. Ik pak mijn laptop en ga op google. Gebieden waar het chemisch ruikt in de buurt. Het levert veel zoek resultaten op. "Calum, kan je pen en papier pakken." ik begin aandachtig te lezen, en elk plekje die mogelijk is, schrijf ik op.

Calum Hood

Ik bekijk de keuken nog eens goed, het lijkt alsof het is kapot geslagen met iets, niet zomaar met een hand. Als ik beter kijk zie ik een paar hout splinters. Het raam is waarschijnlijk kapot geslagen met een honkbalknuppel, maar daar kom ik niet veel verder mee. Misschien weet die moeder iets, iets wat wij niet weten. "Guys ik ga even iets onderzoeken." ik loop naar buiten en rij naar het huis van Angela. Het is gelukkig niet zo ver, maar een paar minuten rijden. Ik bel aan, er doet niemand open, dus ik bel nog een keer. Eigenlijk wil ik al weglopen, maar ik hoor wat gestommel aan de andere kant van de deur. De deur gaat open, en daar staat Angela. "Mevrouw, mag ik u iets vragen?" "jij bent het, de jongen die mij toen aanviel!" ze wil de deur al dicht gooien, maar ik zet mijn voet er tussen, en loop gewoon naar binnen. "Eh ja, hi... ik ben Calum, Calum Hood." "Heb ik jouw naam niet vaker gehoort? Op TV ofzo?" "dat zou best kunnen mevrouw, ik speel namelijk in een band, en we zijn beroemd, maar ik wil niet op scheppen hoor." ik glimlach even. "Nou Calum waarom sta jij dan opeens in mijn woon kamer?" "ik wou u wat vragen over dat knopje van u." "Hebben jullie dat knopje gestolen!" "Nee, iemand anders heeft dat gedaan, en die gene heeft dan waarschijnlijk ook Isabelle ontvoerd." "Is Isabelle ontvoerd? Waarom weet ik dat nu pas?" "mevrouw, het is pas net gebeurd, maar u moet mij even alles uit leggen over het knopje."