When I look in his eyes (Luke Hemmings)

2

Na een paar minuten kan ik mijn gezicht pas afwenden. Wow dat was echt raar. "Sanne had je dat gezien?" maar sanne hoorde dat niet, ze was te erg afgeleid door Ashton, die nou dichterbij ons stond. Opeens komt Luke op ons aflopen, of beter gezegd op mij. Hij staat voor me, en ik kan zijn aftershave ruiken, hij ruikt zo lekker. "Wil je een foto maken?" verschrikt keek ik op en besefde dat hij het tegen mij had. "Uhm... Ja natuurlijk!" Ik pak mijn mobiel en maak een selfie met Luke. "Heel erg bedankt Luke" Ik keek omhoog en zag zijn ogen, zijn mooie blauwe ogen die ook naar mij keken. De wereld vervaagde weer langzaam. Maar deze keer keek ik snel de andere kant op. "Wow, ik weet niet hoe je dat deed, maar doe het nooit meer" en met die woorden liep hij weg. Een beetje beduusd bleef ik achter. De woorden raakten me wel, maar de kans dat ik hem ooit nog zal zien is echt heel erg klein. Alle bandleden lopen inmiddels weg. "Kom Sanne we moeten gaan" ik pak haar bij haar arm en trek haar mee. "Isabelle rustig aan, waarom doe je zo?" "ik weet het klinkt raar, maar ik had net naar Luke gekeken en hij keek naar mij, en het leek alsof er niets meer bestond dan hem" Sanne keek me lachend aan "schat, dat heet verliefdheid" "ik zweer het was anders, want daarna liep hij naar me toe voor een foto" ik zeg er maar niet bij dat hij heeft gezegd dat hij het ook had meegemaakt, want dan zou ze me al helemaal voor gek verklaren. "Hij zag jou gewoon als fan, meer was het niet" inmiddels zaten we al op de fiets naar huis.

Toen ik thuis kwam, en Sanne gedag had gezegd, liep ik twijfelend naar binnen. Ik rook al meteen de alcohol lucht. Fijn, mijn moeder was weer eens aan het drinken. Dat deed ze elke avond sinds dat mijn vader 4 maanden geleden was overleden.