in love with my mate

=11=

Twee dagen waren we hier nu. En Lola was nog steeds bang voor Jack. Dat ergerde hem zwaar. Wat mij zwaar ergerde was dat hij altijd bij ons was. De hele tijd. Tenzij we gingen slapen. De vier jongens sliepen samen en wij, de meisjes. Ik vond het niet erg. En nu zaten we weer in de zitkamer. Jack was er nog niet. ik zat naast Jarret. Julie naast Dex. Lola naast Finn en Hannah naast Börn. De deur ging open en Jack kwam binnen. 'Goedemorgen kinderen' zegt hij met een glimlach.

Allemaal zuchtten we tegelijk. Hij fronst, 'wat is er?'

'Wanneer mogen we hier weg' vraag ik.

'Morgen. Samen met mij en de rest van de rogues, zoals jullie ze noemen. Dan gaan we naar je vader. En jullie Alpha.'

'Hoe?'

'Jullie lopen gewoon mee. Nou ja... lopen... we transformeren en rennen. Zo zijn we sneller.'

We kijken elkaar aan, kijken hem weer aan en knikken. 'Weten onze ouders dat?'

Hij schud zijn hoofd. 'Maar jullie mindlinken ze sowieso wel als we in het gebied zijn.'

We knikken, 'dat klopt.'

'Maar moeten we terug transformeren' vraagt Dex 'want dan hebben we kleding nodig.'

'Nee. We blijven onze wolven.'

We knikken allemaal tegelijk.

- - -

De volgende dag lopen we achter Jack aan naar boven. We komen in een schuur. Er is een trap naar boven. Jack loopt naar de deuren en opent die. Hij blijft in de deuropening staan en draait zich om. 'Transformeer maar' zegt hij. Allemaal transformeren we. Lola en Hannah zijn bruine wolven. Ik ben een witte net als Finn. Börn, Dex, Jarret en Julie zijn zwart. Jack is een bruine wolf. Hij draait zich om en begint te rennen. Wij volgen maar. Ik ben snel maar Julie en Dex zijn sneller. Zij zijn ook al gemarkt door elkaar. Het landschap waardoor we rennen is verdord. De grond is van aarde en zand. Af en toe is er een klein struikje. Ik mindlink de rest: 'lekker dor hier.'

Ik hoor ze grinniken. 'Inderdaad' hoor ik Dex zeggen 'ik snap waarom ze de rogues hierheen sturen.'

We lachen allemaal. Ik kijk voor me uit. 'Jongens we moeten even opletten' zeg ik nu serieus.

Iedereen kijkt voor zich uit. Daar is een grote rivier. Er liggen wat stenen in. Jack spring van steen naar steen. Julie spring achter hem aan. Daarna wij allemaal. Sommigen rogue's springen er gewoon in en zwemmen naar de overkant. Ik wil liever niet nat worden dus houd ik het op de stenen. Börn springt er wel in en spettert ons nat. 'Kappen' zeggen we tegelijk via de mindlink.

'Sorry' zegt hij.

We rollen met onze ogen en rennen weer achter Jack aan. Na een tijdje begint het landschap te veranderen in bergen. We springen over de stenen heen naar de de rand. In de verte komen er geleidelijk aan meer bomen. Om de tien meter is er een boom. En dat worden er steeds meer.

nadat we er na een tijdje zijn beginnen het steeds meer bomen te worden. 'Dit begint al op een normaal bos te lijken' zeg ik via de link.

'Inderdaad' zegt Hannah 'maar het bezorgt me alsnog wel de kriebels dat al die rogues hier rond lopen.'

'Inderdaad' zegt Lola 'en vooral dat mijn vader er één is.'

'Wist je het niet' vraagt Dex.

'Nee, mijn moeder zei altijd mijn vader weg was gegaan en ons had achtergelaten. Ze haat hem nu. Ik vrees dat mijn moeder hem eerder vermoord dan Alpha Sebastiaan.'

'Nou ja...' zeg ik 'al onze ouders willen hem wel doden. Maar eerst wil mijn vader praten denk ik.'

'Hoop je' zegt Jarret.

'Eigenlijk wel' geef ik toe.

Hij grinnikt, 'kan ik je vader nu op zijn kwaadst mee maken?'

'Ik weet niet' zeg ik 'ik denk dat hij ons het huis in stuurt en de rogues laat oppakken. Dan laat hij ze overhoren en martelen totdat ze de waarheid zeggen. Hij zal hem laten vermoorden. Hij word sowieso nooit meer opgenomen in de roedel.'

We rennen totdat het avond begint te worden. We komen weer op een zandvlakte. Hij houd stil en draait zich om. Hij veranderd terug en trekt een broek aan, 'plaats rust.'

Wij, als groepje, lopen een stukje van ze af en gaan in een kring op de grond liggen. Allemaal tegen onze mates aan. Zo val ik een tijdje later in slaap.