in love with my mate

=31=

'Opa' roep ik 'oma!'

Ik ren naar ze toe en vlieg ze om de hals. 'Hey' zegt mijn grootvader 'kleine Kate.'

'Nou ja klein' mompelt Collin 'sinds ze zwanger is niet meer.'

'Collin' roept Hope.

Collin slaat snel zijn handen voor zijn oren. 'Nee Hope' zegt mijn grootvader 'hij heeft wel gelijk. Toch Katy?'

'Eigenlijk wel.'

Hij glimlacht en kijkt naar mijn vader 'hallo zoon.'

'Hallo vader' zegt mijn vader.

'En dan is dat Jarret' zegt mijn oma.

Ik knik en kijk Jarret aan. Hij weet al dat hij naar me toe moet komen dus doet hij dat ook maar. 'Kijk, kijk' zegt mijn grootvader 'dus jij bent straks een familielid.'

Jarret knikt, 'dat klopt meneer.'

'Hoe oud ben je?'

'Negentien meneer.'

'Jouw tijdperk' zegt mijn grootmoeder 'toch schat?'

'Nee, die van je zoon.'

Jarret kijkt mij vragend aan. 'Leg ik nog wel uit' fluister ik.

'Gaan we eten' vraagt mijn broer 'ik heb honger.'

Mijn moeder knikt, 'ja. Ik denk dat Mac klaar is.'

We lopen naar de eetzaal. De vader van Marie en haar broer komen later binnen. We eten. Mijn grootouders besluiten dat ze hier blijven totdat de baby's zijn geboren.

's Avonds leg ik uit waarom mijn grootvader zei zijn tijdperk of die van mijn vader. Mijn vader  en hij zijn in een soort van strijd om hoeveel baby's er geboren worden in de tijd dat zij Alpha zijn.

3 maanden later...

Jarret

Ik zit in de woonkamer. Alpha Sebastiaan is bij me. De Luna vond het beter als wij niet bij Kaitlyn in de buurt waren als ze aan het bevallen is. Ik staarde voor me uit. 'Jarret' hoor ik de alpha zeggen.

Ik kijk hem aan, 'ja?'

'Ben je zenuwachtig?'

Ik kijk weer voor me uit en knik.

'Je hoeft je geen zorgen te maken' zegt hij 'ze weten wat te doen.'

'Maar alsnog' zeg ik 'ik bedoel ik mag er niet bij zijn en... ik wil niet dat ze pijn heeft.'

'Zoals Kaitlyn al eerder zei: het zat er toch wel aan te komen.'

Ik knik en voel een pijnscheut. Ik trek even een pijnlijk gezicht. 'Had ze een wee' vraagt hij.

Ik knik, 'gebeurt dit de hele tijd.'

'Ja. Maar jij voelt ze minder erg dan zij doet.'

Collin komt de kamer inlopen. 'Gaat alles goed hier?'

'Behalve dan dat ik niet kan wachten' mompel ik 'is alles goed.'

Hij knikt en gaat naast me zitten. 'Ik blijf wel hier' zegt hij 'ik heb toch niks anders te doen. Marie helpt.'

Ik knik en voel weer een pijnscheut. 'Is zo'n bevalling heel pijnlijk' vraag ik.

'Soms wel' zegt Sebastiaan 'het ligt eraan hoe hoog je pijngrens is.'

Ik knik. Even later zijn de pijnscheuten toegenomen. Na een tijdje hoor ik iemand heel hard roepen: 'Jarret! Collin! Alpha!'

We kijken elkaar aan, staan op en lopen naar boven. Marie staat bovenaan de trap. Ze glimlacht, 'de baby's zijn bij Kaitlyn. Ga maar snel.'

Ik knik en ren zowat naar haar kamer. Luna Anna zit op de rand. Ze strijkt de lokken van Kaitlyn aan de kant. Kaitlyn heeft een bezweet gezicht en kijkt vertederd naar de twee baby's in haar armen. Ik loop naar haar toe en ga op de rand zitten. Ze kijkt me aan en glimlacht, 'hey.'

'Hey' zeg ik 'alles goed?'

'Met ons alle drie' zegt ze 'wil je ze vasthouden?'

Ik knik, 'graag.'

Ze glimlacht, 'eerst de oudste. Tony.'

Ze geeft Tony aan me. Tony slaapt. Hij heeft dun zwart haar. 'Hey knulletje' zeg ik glimlachend.

Kaitlyn grijnst, 'ik zei het. Je word een goede vader.'

'Nou' zeg ik 'dit is pas de eerste dag.'

Ze grinnikt en kijkt naar onze dochter, 'dan wil je nu vast Daisy wel even.'

Ik knik. Haar vader en broer komen de kamer inlopen. 'Hey' zegt haar vader. Hij komt naast mij staan, 'en dit is?'

'Tony' zeg ik.

Hij knikt, 'mag ik?'

Ik knik en geef hem de baby. Hij pakt de baby aan en kijkt ernaar. Collin kijkt mee over zijn schouder. Marie komt naast hem staan. Hij slaat een arm om haar middel. Ik krijg Daisy aangereikt van Kaitlyn. Ze glimlacht. Ze is moe merk ik. 'Kate' zeg ik 'ik neem ze wel mee. Dan leg ik ze op bed.'

'Nee, nee' zegt ze 'ik ben niet moe.'

Ze gaapt. 'O nee' vragen Collin en zijn moeder tegelijk.

Ze zucht, 'goed ik ga slapen. Maar Jarret, wil je blij ze blijven alsjeblieft.'

Ik knik, 'natuurlijk.'

Ik sta op en geef haar een kus. Daarna loop ik naar de kamer waar we de wiegjes hebben gezet. Ik leg Daisy in het voor haar bestemde wiegje. We blijven hier nog even wonen totdat Kaitlyn en ik zelfs zeggen dat we er klaar voor zijn. Sebastiaan komt achter me aan. Hij legt Tony in zijn eigen wiegje. Hij kijkt me aan, 'ga maar slapen Jarret. Ik let wel op ze.'

Ik glimlach, 'dank u.'

Hij glimlacht. Ik loop weg. Terug naar ons bed. Kaitlyn staat naar haar moeder te kijken die het bed verschoond. Ik loop naar haar toe. Ze kijkt me verschrikt en boos aan. 'Je vader is bij ze' stel ik haar gerust.

Ze knikt. Ik trek haar in mijn armen. Ze snuift mijn geur op. Ik glimlach en geef een kus op haar hoofd. Haar moeder staat glimlachend naar ons te kijken. 'Kate' zegt ze 'ga maar slapen jullie. Ik ga naar je vader.'

We knikken. Ze glimlacht en loopt weg. Kaitlyn en ik gaan liggen en vallen al snel in slaap. De baby's zijn er eindelijk en we kunnen ons geluk niet op. Nu alleen nog verhuizen.

-----------------------------------------------------------------------------------------

lieve, lieve lezers,

ik denk dat er nog drie of vier hoofdstukken aankomen. Maar ik weet niet zeker.

xxx Mairin