in love with my mate

=14=

Thuis. Ik was nog nooit zo blij om weer thuis te zijn. De rogues hadden kleding gekregen en waren in het roedelhuis. Mijn vader zou ze laten opsluiten totdat ze hadden gezworen om niemand aan te vallen of nog te ontvoeren. Of te ontsnappen. Toen mijn vader de deur open wou doen word die al opengetrokken door mijn moeder. Ze omhelst me. Ze neemt me mee naar binnen. Collin staat op de trap. Hij kijkt me bezorgd aan, 'alles goed?'

Ik knik, 'niet gewond. Het enigste waardoor ik ben pijn gedaan is zilver van de tralies.'

Hij knikt.

Mijn vader legt een hand op mijn schouder, 'ga je maar aankleden.'

Ik heb nog steeds die deken om me heen geslagen. Ik knik en loop naar boven. Ik douch even snel en kleed me dan aan. Als ik beneden kom zit mijn vader naast mijn moeder op de bank. Bèta Naud is bij hen. 'Kaitlyn' zegt mijn vader 'wat vind je ervan dat je vrienden hier komen logeren?'

Ik frons, 'waarom?'

'Ik wil liever niet dat als één van de rogues ontsnapt jullie gevaar lopen.'

Ik knik, 'dus iedereen?'

Hij knikt, 'ik mindlink ze wel.'

Ik knik. Even later wordt er gebeld. Ik loop naar de deur en doe die open. Jarret staat hijgend voor de deur. 'Ik ben meteen gekomen' zegt hij hijgend 'wat is er?'

Ik laat hem naar binnen lopen. Mijn vader grinnikt. Ik loop naar de bank waarop hij zit en fluister via achter in zijn oor: 'dus wat heb je verteld?'

Hij grinnikt, 'dat je hem nodig had.'

Ik zucht, 'heb je de rest al gemindlinkt?'

'Nee. De limo haalt ze op. Jullie hebben even tijd om boven te zijn met zijn tweeën.'

Ik draai me om, pak de hand van Jarret en trek hem mee naar boven. Ik trek hem mee naar mijn kamer. Ik ga op het bed zitten. Hij sluit de deur. Ik glimlach. Hij loopt grijnzend op me af en duwt me op het bed. Hij gromt zacht. 'jij gaat helemaal van mij zijn' zegt hij hees.

Hij schraapt een paar keer met zijn tanden over mijn nek voordat hij de plek besluit en me markt. Ik pak de lakens beet en hol mijn rug.

Hij likt het bloed weg. Ik kreun. Hij wil mijn shirt uittrekken maar ik duw hem op het bed. 'My turn' zeg ik grijnzend.

Hij grinnikt. Ik mark hem. Hij kreunt. Ik lik het bloed weg. Hij grinnikt en pakt de onderkant van mijn shirt. Dan gaat de bel. We grommen beiden maar staan toch op en lopen naar de trap. Mijn vader doet de deur open en laat mijn andere vrienden binnen. Ik zucht en fluister tegen Jarret: 'waarom konden ze niet even langer wegblijven. Twee uurtjes maar.'

Hij grinnikt en loopt hand in hand met me naar beneden. Mijn vader sluit de deur achter Dexter. 'Goede reis gehad' vraag ik.

Ze knikken. 'Mooi' zegt mijn vader 'jullie logeren hier vannacht. Duidelijk?'

'Ja Al...'

'Pap' onderbreek ik ze 'dat kan je ook aardig zeggen. Zo van: jongens willen jullie vannacht hier logeren?'

Hij gromt, 'sorry Kate. Ik ben aardige dingen zeggen niet gewend.'

'En tegen mam?'

'Kate' zegt hij waarschuwend.

De rest gniffelt. 'Sorry Alpha' zegt Dex 'zo zijn tienermeisjes nou eenmaal.'

Mijn vader zucht, 'nou schiet op. Naar boven jullie. Ik heb nog iets te bespreken met Naud.'

We lopen naar boven. Naar mijn kamer. Daar aangekomen gaan de meiden op mijn bed zitten. Dex, Börn en Finn gaan op mijn vensterbank zitten. Jarret gaat op mijn bureaustoel zitten en trekt me op zijn schoot. Hij slaat een arm om mijn middel. 'Zo' zeg ik 'Jack komt bij onze roedel.'

Iedereen knikt langzaam. 'Lola' zeg ik 'als je wilt kun je de eerste paar dagen bij mij logeren.'

Ze schud haar hoofd, 'hij is mijn vader. Dat moet ik accepteren.'

Ik knik langzaam, 'je kan altijd bij mij terecht voor hulp.'

'Bij ons allemaal' zegt Hannah.

Ik knik, 'jullie kunnen ook allemaal bij mij terecht voor hulp.'

Börn wil wat zeggen maar ik ben hem voor: 'niet voor je cijfers Börn.'

Hij zucht. Terwijl de rest lacht.