in love with my mate

=28=

We zitten in de auto op weg naar huis. Collin en Marie kunnen hun geluk niet op. Een zoon. Mijn vader zit met een glimlach naar de weg te kijken. 'En hoe gaat jullie zoon heten' vraag ik voor de zoveelste keer.

Marie grijnst, 'nog heel even. Dan weet je het. Tot die tijd blijft het gissen.'

Ik zucht en kijk Jarret aan. Die schud glimlachend zijn hoofd, 'o je bent veel te nieuwsgierig Katy.'

'En jij dan? Wil jij het niet weten?'

'Graag. Maar er word zoveel voor me achter gehouden dat ik nog wel even kan wachten.'

'Zoals' zegt mijn vader 'Jarret.'

'Wat bedoelt u?'

'Geen Alpha' zegt Collin grijnzend 'dat is nieuw.'

Jarret zucht en mijn vader grinnikt. 'Wat word er voor je achter gehouden Jarret' vraagt hij.

'Cijfers. Sommige leraren wisten ongeveer een maand ons cijfer en gaven het pas na de vakantie aan ons. Heel vervelend.'

'En wat had je' vraag ik.

Hij grinnikt, 'een onvoldoende. Een vijf. Maar het was engels en daar ben ik niet goed in.'

Mijn vader grinnikt en knikt, 'duidelijk.'

'Goed om te weten' zegt Collin 'wat ik jou vooral niet moet vragen, vertaling.'

Jarret zucht, 'zo slecht ben ik nou ook weer niet.'

'Nou' zeg ik 'ik heb je rapport gevonden van een jaar geleden.'Ik schud mijn hoofd, 'niet goed.'

Hij zucht en prikt me in mijn zij. Ik giechel, 'kap. Je weet dat ik daar niet tegen kan.'

Hij grinnikt, 'ja dat weet ik. Dat is jouw zwakke plek. Je zij.'

Hij wil weer prikken maar ik pak zijn handen en kus hem. Hij slaat zijn armen om me heen. Marie grinnikt en mindlinkt me: 'goede manier om ze op te laten houden hé?'

Ik steek mijn duim op. Ze lacht en leunt tegen Collin aan. Jarret laat mij los en ik leun tegen hem aan. Wanneer we thuis zijn komen de vader van Marie, haar broer en mijn moeder aanlopen. 'Nou' zegt mijn moeder 'vertel.'

'Eén kindje' zegt Marie.

'En het word een zoon' zegt Collin.

Mijn moeder geeft een gil en slaat haar armen om hen heen, 'geweldig!'

De vader van Marie kijkt Vince aan. Marie kijkt daarna haar vader aan. Hij glimlacht en loopt naar haar toe. Hij omhelst haar. In de tijd dat hij hier is heb ik dat nog niet gezien. Niemand van ons. Jarret en ik lopen naar binnen en gaan op onze kamer liggen. Hij gaat weer overdwars liggen en geeft een kus op mijn buik. 'Ik kan niet wachten' zegt hij 'hoe lang nog?'

Ik kijk hem aan, 'we moeten nog een tijdje schatje.'

Hij zucht en gaat naast me liggen. 'Maar ik wil niet wachten.'

'Je klinkt net als een klein kind, weet je dat?'

'Dan kun je alvast wennen.'

Ik lach en kijk hem aan, 'maar ik moet toch ook wachtten.'

Hij knikt, 'dat klopt. Maar jij draagt ze altijd bij je. En ik niet.'

Ik lach en kijk weer naar het plafond. Even later word er geklopt. 'Binnen' zeggen we tegelijk.

De deur gaat open en Marie en Collin komen binnen, 'willen jullie de naam weten?'

'Ja' zeg ik. Ik ga snel rechtop zitten. 'Vertel!'

Marie lacht, 'ga maar naar beneden. Dan horen jullie het.'

Ik kijk Jarret aan. Die staat op en we lopen met zijn vieren naar beneden. Iedereen zit op de bank. Ook de ouders van Jarret. 'Weet je wat we vergeten Jar' fluister ik terwijl ik naast mijn moeder ga zitten.

'Wat' vraagt hij.

'Wij hebben ook al namen' zeg ik 'maar alleen onze vrienden weten die.'

'Nou lekker dan' zegt de vader van Jarret 'een beetje jullie vrienden verkiezen boven je ouders en schoonouders.'

Ik grinnik, 'we vertellen het zo. Eerst de naam van Marie en Collin.'

'Goed' zegt Marie 'onze zoon gaat heten...'

'Jay Taylor' zegt Collin.

'Geweldige naam' roept mijn moeder.

'Wow' zegt mijn vader 'niet iedereen uit de roedel moet het direct te weten komen, schat.'

Mijn moeder geeft hem een duw, 'houd je mond jij.'

'Ik ken het probleem Alpha' zegt de vader van Jarret grijnzend.

'Ik kende het ook' zegt de vader van Marie.

'Ik ken het nog steeds' mompelt Vince.

'O ja' zeg ik 'wie dan?'

'Marie' zegt hij grijnzend.

'Vince' roept ze.

'See' zegt hij.

'Goed' zeg ik 'nu onze namen. Jerry, aan jou de eer.'

'Daisy en Tony' zegt hij glimlachend.

'Ook geweldige namen' zegt zijn moeder.

'Kijk schat' zegt mijn vader 'zij vind ook dat de hele roedel het niet in één keer hoeft te weten.'

'als jij niet je mond houd' zegt mijn moeder met samengeknepen ogen 'slaap je vannacht buiten.'

'Is goed' zegt mijn vader 'ligt vast nog wel een tentje in de schuur.'

We lachen. Mijn moeder zucht, 'wat ben je toch irritant.'

'en' zegt mijn vader.

'Aantrekelijk.'

Collin en ik zeggen tegelijk: 'wij zijn boven.'

We trekken onze mates mee. Voordat onze ouders gaan zoenen of zo. Boven maken Collin en ik kokhalsbewegingen. Marie en Jarret kijken boos, 'o. En wat doen jullie dan met ons?'

We grinniken, 'jullie zijn onze mates. Als je het zelf doet, niet erg. je ouders doen het, vreselijk.'

Ze knikken, 'oké waar.'

We grinniken en gaan ieder weer naar onze kamer. Die avond gaan we weer uit eten. En ook deze keer is het heel gezellig.

----------------------------------------------------------------------------------

A/N ik kon niet kiezen tussen Jay of Taylor. Nu dus maar beide. :D

Nu alleen nog de bevalling en het huis. Pffff. Dat worden nog heel wat hoofdstukken mensen. Maar niet erg toch?

Nu wil ik alleen nog weten of Collin en Marie ook een huis laten bouwen? Of zullen de vier eerst even samen wonen? Kunnen ze elkaar helpen.

comment/vote/follow

xxx Mairin