in love with my mate

=21=

een maand later...

En zoals ik had verwacht had mijn vader de hele operatie overgenomen. Maar het werd een mooi huis. Daar was ik wel blij mee. Mijn moeder en de moeder van Jarret waren de hele tijd bezig met een huwelijk. Ze hadden het de hele tijd erover dat ik voor mijn bevalling moest trouwen. In principe vond ik het niet erg. Alleen Jarret voelde zich gedwongen. Hij wilde niet trouwen onder dwang. Waarmee ik het eens was. Nu zit ik op de bank. Jarret en ik kijken tv. Mijn vader komt binnenlopen. We kijken hem aan. Hij glimlacht, 'goedemorgen.'

'Goedemorgen Alpha' zegt Jarret.

'Jarret' zeg ik 'straks is hij je schoonvader, ga je hem dan echt nog Alpha noemen?'

'Nou' zegt Jarret 'hij is mijn Alpha. En ik weet niet hoe ik hem anders moet noemen.'

Mijn vader grijnst, 'dan verzin je iets. Ik wil het morgen weten.'

'Deadline' zegt hij grijnzend 'ben ik nooit goed in geweest.'

Mijn vader grinnikt en loopt weg. Jarret kijkt mij aan. 'Hoe moet ik hem gaan noemen?'

Ik haal mijn schouders op, 'geen idee. Verzin wat.'

'Hoe noemt Marie hem?'

'Alpha.'

'Zal ik hem opa gaan noemen? Kan hij alvast wennen.'

'Als je dat maar uit je hoofd laat' horen we mijn vader roepen.

ik lach en kijk weer naar de tv. Opeens komt Collin de kamer inrennen. 'Weten jullie waar Marie is?'

We schudden ons hoofd, 'nee. Waarom?'

'Ik kan haar niet vinden. Ik dacht dat ze even naar de winkel was maar... ik kan haar niet vinden.'

'Heb je haar al gemindlinkt' vraagt Jarret.

'Ja direct. Maar ze heeft me geblokkeerd.'

Mijn vader komt de kamer inlopen.

'Pa' zegt Collin 'weet jij...?'

'Nee. Maar ik laat haar zoeken. Ik heb al een bevel gegeven. Hebben we enig idee of ze vijanden heeft?'

'Eén vierde van onze roedel' zeg ik 'alle meisjes zijn jaloers. Ze willen het liefst zelf de nieuwe Luna worden. En jammer genoeg zijn ze niet zijn mate dus...'

Collin fronst, 'dat wist ik niet.'

'Nee, omdat jij alleen maar oog hebt voor Marie.'

Hij rolt met zijn ogen en loopt naar de deur. 'Wat ga je doen' vraagt mijn vader.

'Haar zoeken' roept Collin 'ik blijf hier niet zitten wachten.'

Hij gooit de deur met een klap dicht. 'Juist' zegt mijn vader 'ik ga in zijn kamer kijken. Misschien liggen daar aanwijzingen.'

Hij loopt weg. Even later horen we allemaal gestommel. Jarret en ik kijken elkaar even aan en rennen naar boven. Mijn vader komt aanlopen. Hij trekt een man mee. 'Pap' vraag ik verbaasd.

'Kaitlyn' zegt mijn vader 'naar je kamer. Blijf daar totdat ik toestemming geef dat je weg mag.'

Ik trek Jarret mee naar mijn kamer. Ik sluit de deur achter me. 'Wat is er aan de hand' vraagt hij.

'Weet ik niet. Maar als we mijn kamer uitkomen zonder zijn toestemming wordt hij woedend.'

Jarret knikt en trekt me op het bed. Hij slaat een arm om mijn schouders heen. We staren naar het plafond. 'Kaitlyn' zegt Jarret 'moeten we niet ook een afspraak maken bij de dokter?'

'Heeft mijn moeder al voor gezorgd. Over twee dagen om drie uur. En mijn vader wil mee.'

Hij knikt, 'leuk dat je moeder alles regelt.'

'Wacht maar' zeg ik grijnzend 'het word nog leuker wanneer de baby er is.'

Hij grinnikt. Na een tijdje word er op de deur geklopt. 'Binnen' zeg ik.

Mijn vader komt binnen, 'jullie mogen de kamer weer uit.'

Ik ga rechtop zitten, 'wie was die man pap?'

'Een indringer. Hij wilde het raam uitklimmen toen ik hem betrapte. Hij heeft een briefje achtergelaten. Waarop stond dat Marie weer terug is bij haar vader.'

'Vader' vraag ik.

'Ja. Die jongen blijkt een rogue te zijn.'

'Heb je het Collin al verteld?'

'Nee. Hij heeft iedereen geblokt. hij wil nadenken heeft hij tegen je moeder gezegd.'

Ik knik, 'dus nu?'

'Nu ga ik die jongen ondervragen. Ik wil mijn schoondochter terug!'

'Zou u dat ook voor mij doen' vraagt Jarret.

'Misschien. Ligt eraan of je me nog meer kleinkinderen geeft.'

'Pap' roep ik.

Hij grinnikt, 'Grapje' zegt hij grijnzend.

Ik zucht, 'en nu?'

'Wachten tot je broer terug komt.'

Mijn moeder komt binnenlopen. 'Schat' zegt ze 'Naud heeft je nodig.'

Mijn vader knikt, 'dan ga ik.'

Hij geeft mijn moeder een kus en verdwijnt. Mijn moeder kijkt ons aan en glimlacht, 'ze komt wel weer terug.'

Ik knik, 'daar zorgt pap wel voor.'

Ze grinnikt en knikt, 'inderdaad. Ik ga naar beneden. Willen jullie thee?'

'Graag' zeggen Jarret en ik tegelijk.

Ze glimlacht en loopt weg.
Jarret en ik staan op en lopen naar de woonkamer. We gaan op de bank zitten. Ik ga in kleermakerszit zitten, hij slaat een arm om me heen en leun tegen hem aan. Even later komt mijn moeder terug met thee. We drinken thee en praten over de zwangerschap. Ik ben best stil. Ik denk na. Waarom wil de vader van Marie haar terug? En waarom nu pas? Ze is nu twee maanden weg.