Ayannah's POV
Bago ko iwan si mama sinuguradong ok ang lahat...
Gamot checked...
Private nurse checked...
Followup schedule checked....
Gusto ko man bantayan siya wala akong choice kasi ayokong maabutan or makita si Arthur..Hindi ko alam bakit umuuwi pa siya....
Oo umuuwi siya pero hindi siya mag-isa....
Minsan isa minsan dalawa or minsan tatlo...
Ayaw magsalita ni mama tungkol sa inuuwing lalake ni Arthur....
Kanino ko nalaman???
Basta....
Kaya kung pwede lang ayokong makita siya....
Paglabas ko ng bahay nakita kong nagaantay si Andrew....
Bakit???
Ano bang problema niya???
Bakit ba????
Ayoko ng ganito...
Ayokong makita siya....
Bago pa ko makagalaw mula sa pagkakatitig niya....
Niyakap niya ko....
Niyakap niya ko ng mahigpit...
At. Nagsimula siyang magsalita....
"Im sorry...."
Salitang matagal kong inantay....
Salitang tumagos hanggang puso...
Bakit???...
Gusto ko man makaalis sa pagkakayakap pero hindi ko magawa....
"Babalik ako....At hinding hindi na ulit kita iiwan...Alam kong nasaktan kita...Kaya Itatama ko ang lahat...Ipapakita ko at ipaparamdam ko na....Mahal na mahal pa din kita...,Iloveyou myqueen.."
Halos tumulo ang luha ko...
Pero pinigil ko...
Inilayo ko siya at binigyan siya ng isang malakas na sampal...
"Wala kang alam..Hindi kita kailangan",
Tumakbo ako papalayo at iniwan siya...
Pinahid ang mga luha ...
At pinilit kalimutan ang mga sinabi niya.....
Pero hindi ko makalimutan ...pilit pading tumutulo ang mga luha...Pilit bumabalik ang nakaraan....Hanggang makarating ako sa condo...Bubuksan ko na sana nang bigla itong magbukas....
Nakita ko si Blue...
Nakatingin sakin....
Nakangiti....
Hindi ko napigilan....
Napayakap ako....
Napaiyak ako....
"Pagod na pagod na ko, ang sakit sakit na...Hindi ko na kaya..Lagi nalang bang ganito.."...at tuluyan na kong nanghina at umiyak...Naramdaman ko din na sinalo niya ko nang parang babagsak ako..Niyakap niya din ako pero wala akong narinig kahit anong salita mula sa kanya...at wala nakong ibang maalala...
Blue's POV
Nagulat ako ng bigla kong makita si Ayannah mula sa pinto...Lalo na ng bigala niya kong yakapin....Ramdam ko na may luhang pumapatak sa mga mata niya...Hindi ko alam kung bakit...Hindi ko alam kung bakit siya umiiyak...
Magsasalita na sana ako ng bigla siyang nagsalita...
Pagod na pagod na ko, ang sakit sakit na...Hindi ko na kaya..Lagi nalang bang ganito..
Hindi ko alam ang isasagot ko...Hindi ko alam anong magiging reaksyon ko....
Dahil ngayon ko lang siya nakitang umiyak..
Nakitang mahina....
Gusto ko syang tanungin pero di ko magawa ..
Dahil ang kaya ko lang gawin ay yakapin siya at tanggapin ang mga luha niya....
Pero bakit apektado ako???
Bakit ang sakit din??
Anong pinagdadaanan niya.??
BINABASA MO ANG
Let's play a love game :)
RandomIsang larong sinumalan ng dalawang taong takot magmahal.. Larong magdidikit sa kanila at sa kanilang mga puso.. Ngunit san nga ba ito papunta kung alam nilang isa lang itong Love Game...Handa ba nilang tanggapin na sila ay natalo sa mapaglarong mund...
