6
New friendship was like a better medicine
June 22,2011;Wednesday
First time. First time, I mean first meeting lang sa subject ko ngayong First Wednesday. Madaming “First” Eh. Pero, ganun pa man. I’ll always make sure that it’s never the last of every moment.
Covered Court. ‘Di P.E. ang class namin ngayon. NSTP? National Training Service Program. Madami agad na ipinasulat. Usap dito, usap doon. ‘Yung nasa likod ko talaga sobrang HYPER! (>.<) 3 hours din ang break. Tinry kong sumama sa iba namang classmates ko, baka sakaling matino. Haha.
So, sumama nga ako sa isang “group” na ‘to. Ayos naman sila. Mas matino, mas maayos kausap kesa dun sa ibang boys na classmate ko, pipilosopohin ka pa ng sala sa trip. Masaya kasama ‘yung bagong mga kasama ko ngayon. Wala kasi ‘yung mga kaBatch ’11 ko na lagi kong kasama tuwing break eh. Pero, ‘di ko naman sinasabing panakip-butas lang ‘yung mga bagong kasama ko ngayon ha. Deserving sila maging friend.
Sa 3 hours na break, bukod sa kumain sa labas, wala na kaming ginawa kundi ang magikot-ikot na lang sa campus! Kwentuhan din sa bawat places na mapuntahan. Para nga akong tour guide eh, kasi ako lang ‘yung may alam ng pasikot-sikot sa school. Kasi halos lahat sila transferee from different schools pero ‘yung closure nila parang sa iisang school lang sila nanggaling.
I would like to introduce them; Liezel, Krissel, Diane, Josef, and Oconer. They are now my good friends. I would like to thank this day because if it wasn’t for the new friendship that I’m assuming to have, I wouldn’t be happier in my College Life.
But one thing na nagwonder ako eh parang may nasense lang ako sa isa sa mga new friends ko. Si Diane, kung tama na ‘yung hinihinala ko na may something or parang may pinagdadaanan siya. Gusto ko sana siyang tanungin kung…
“Diane, is there something wrong?”
“What are you bothered of?”
Pero mahirap mag-assume. Malakas lang ako makasense ng feeling ng isang tao. Sa tingin pa lang at sa mata, kukutoban na agad ako. Special talent? Siguro. Hehe. But I’m happy I met them already and I have let my friendship’s door opens for the new people in my life.
“I don’t lose HOPE. Never will I lose HOPE. Never.”
P.S. Hindi ko pa rin kinikilala ‘yung gusto kong makilala. Pero, stay tuned! ;D
Parang ang dami masyadong nangyari sa araw na ‘to dahil sa kanila. =)
