Love Causes Problems

Naar Huis.

*twee weken later*

Ik glimlach naar Liam. Ik voel de warmte van zijn hand naar de mijne stromen. We verlaten het ziekenhuis en wachten op Louis die ons ophaalt. We gaan op een bankje zitten terwijl de zon ons vrolijk toe straalt. Ik zucht diep. Liam kijkt me bezorgd aan. 'Wat is er Oliv?' Ik draai mijn hoofd langzaam naar links. 'Ik..ik kan het gewoon niet geloven. De afgelopen twee weken waren zo heftig en.. en..' Liam legt zijn hand op mijn bovenbeen. 'Stil maar. Zeg maar even niets'.

De afgelopen twee weken waren inderdaad heftig. De eerste dag dat Liam en ik in het ziekenhuis lagen werden we gelijk verhoord door de politie. Toen ze het woord 'zelfmoord' gebruikte ging er een rilling door me heen. Daarna volgde een lange tijd van revalidatie en therapeutische gesprekken. Omdat ik me niets meer van het 'ongeluk' kon herinneren, ging ik aan mezelf twijfelen. Had ik zelfmoord gepleegd? Wat had er toe geleid? Waar zijn Suus en Molly? Waar is Ella gebleven? En ik was bijna vergeten dat Liam en ik iets hadden. Ik wilde mijn ouders opbellen met het goede nieuws dat het goed met me ging, maar dat ging natuurlijk niet.  Na veel gesprekken kon ik me uiteindelijk weer veel herinneren. Ik krijg nog steeds de rillingen als ik terugdenk aan het moment dat ik van de brug afviel. De handen die mij die duw gaven. En natuurlijk de handen die me nog probeerde te redden. Ik dacht dat mijn leven voorbij was, maar nee. Ik ben er nog gewoon. Ik was op het randje van de dood, maar toch kon ik mijn evenwicht bewaren. 

'Li?' Liam kijkt me met een bezorgd gezicht aan. 'Ik wil Susan zo graag zien. En Molly.' 'Het komt wel goed.' Ik knik. De afgelopen twee weken hebben me helemaal gek gemaakt. Ik wordt opgeschrikt uit mijn gedachte als ik een auto hoor toeteren. Er vliegt een deur open en een jongen komt op ons afgerend. 'Olieeeee Oliv!' Hij vliegt me om de hals. 'Hey Lou' Liam geeft Louis een knuffel. Ohja, dat was het. Louis. Als we even later in de auto zitten vraagt Louis hoe het met me gaat. 'Ik weet het allemaal niet meer zo goed. Ik kan me zoveel niet meer herinneren.' 'Het komt wel goed', mompelt Liam. 'Het komt helemaal niet goed Li. Kijk hoe ik erbij zit. Ik lijk wel gek, alsof ik uit een gekkenhuis kom. Ik voel me afschuwelijk.' Liam zucht. Hij wijst naar het tankstation waar Louis naartoe rijdt. 

Aangekomen bij het tankstation stapt Liam uit. Hij doet de deur van de achterbank open en klimt naast me in de auto. Hij trekt de deur dicht en kruipt tegen me aan. 'Beloof me dat je niet zo over jezelf praat. Je bent het niet waard om zo beschreven te worden. Olivia, na alles wat er gebeurd is, weet ik gewoon dat jij de ware voor mij bent. We hebben veel meegemaakt, maar we hebben het samen overwonnen.' Ik knik. Liam is de beste jongen die ik ooit zou kunnen wensen. Ik leg mijn hoofd op zijn borst, die langzaam op en neer gaat. Ik voel zijn warme lippen een kus op mijn voorhoofd drukken. 'Ik hou van jou', zeg ik zacht. 'Ik ook van jou'.

Als we na een kwartier eindelijk bij mijn appartement aangekomen zijn, gaat mijn hart te keer. Ik hoop dat Ella thuis is. Ze is waarschijnlijk niet in aanraking met de politie gekomen aangezien niemand getuige is geweest van het ongeluk. Behalve ik en Liam dan. Langzaam doe ik de autodeur open en stap ik zelfverzekerd uit. 'Weet je zeker dat je dit wilt doen?', vraagt Liam nog. Ik knik. Ik pak mijn tas en loop naar de voordeur. Mijn vingertop raakt zachtjes de deurbel aan. Ik hoor iemand naar beneden rennen. De deur vliegt open. 'Oliviaaaaa!' Molly vliegt me om de nek. 'Suuuus!' Nu komt ook Susan naar beneden gestormd. 'Ik heb jullie gemist!' 'Wij jou ook!' Als ik de woonkamer in stap gaat er een nieuwe wereld voor me open. Het hele appartement is versierd met slingers en ik ruik een heerlijke geur. Een appeltaartgeur! Ik ga de mensen in de woonkamer langs. Eerst Thomas, dan Jai die uiteindelijk toch is gekomen, dan Oliver. 'Waar is Ella?', vraag ik als ik iedereen langs ben geweest. Molly kijkt Susan aan, die vervolgens Thomas aankijkt, zijn blik gaat naar Oliver. 'Ze is twee weken geleden spoorloos verdwenen', zegt hij uiteindelijk. Ik kijk Molly aan. 'Ja, na het concert hebben we niets meer van haar vernomen, ze is waarschijnlijk 's nachts nog een keer langs geweest om haar spullen op te halen.' 'Heb jij ook niets meer van haar gehoord? Jij bent immers haar broer!' Ik kijk teleurgesteld naar Oliver. 'Waarom wil je haar zien dan? Ze heeft je bedrogen!' Susan kijkt me onbegrijpend aan. Als ze eens wisten..