Love Causes Problems

Terugkomst.

3-8-'12

Lief Dagboek,

Morgen is het eindelijk zover! Liam en de jongens komen voor anderhalve week terug naar Londen, om daarna weer verder te gaan met hun TMH-tour. De afgelopen 6 dagen hebben mega lang geduurd. Samen met Charlie ben ik uit eten geweest en hebben we een filmavondje gehad. Ik heb haar alles verteld. Vanaf toen ik flauwviel t/m het afscheid op het vliegveld. Als ik vertel over de laatste twee dagen van mijn vakantie, zie ik een traan over haar wang rollen. 'Char? Waarom huil je?', vroeg ik voorzichtig. Ze antwoordde dat ze zo blij voor me was. Ik gaf haar een knuffel en liet haar mijn vakantiefoto's zien. Er zitten er zeker wel 30 van mij, Liam en de jongens in. Charlie was enorm jaloers toen ik vertelde dat ik samen met Susan over 26 dagen = 624 uur = 37440 minuten = 2246400 sec. naar het concert van de jongens toe ga. Gelijk heb ik mijn laptop gehaald en gekeken of er nog een plek naast mij een Susan vrij was. En geluk! Precies aan de linkerstoel naast die van Susan was nog niet bezet. Gelijk hebben we gereserveerd. Nu gaan we met z'n drieën! 

Ik hoor mam naar mijn kamer toelopen. Snel doe ik mijn leeslampje uit en schuif ik mijn dagboek onder m'n kussen. Als de deur opengaat, doe ik snel mijn ogen dicht. 'Oliv? Ik weet dat je nog niet slaapt, je radio staat nog aan!', zegt mam verontwaardigd. Ik doe mijn ogen open en begin te lachen. 'Ja, ik kon niet slapen?' Mam komt op mijn bed zitten en geeft me een kus. 'Morgen is het zover! Heb je er zin in?', vraagt mam. 'Wat denk jij dan! Waarom kan ik niet slapen denk je?' Nu moet mama ook lachen. Ze staat op en loopt mijn kamer weer uit. 02.24 uur geeft mijn wekker aan. Gosh, ik ben veel te zenuwachtig!

De volgende dag schrik ik wakker. Het is al 11 uur, en om 12.30 landen de jongens. Snel spring ik uit bed, trek een leuk mintgroen shortje aan, een zwart met wit gestreept hempje en een vestje. Ik pak mijn handtas en stop mijn zonnebril erin. In de badkamer doe ik wat eyeliner en mascara op, voor mijn lipgloss moet ik naar Susan's kamer lopen omdat ze het nogal leuk vindt om mijn make- up uit te proberen. Maar vandaag maakt me dat helemaal niet uit! Ik haal een borstel door mijn haar en maak een vissegraatvlecht. Dan loop ik naar beneden en pak een kom uit de kast. Ik doe er wat cruesli en yoghurt in en eet het snel op. Tevreden kijk ik naar de klok. 21 minuten! 'Een record!', schreeuw ik. 

Als ik mijn Iphone uit de oplader heb gehaald en mijn handtas van mijn bed heb gevist, loop ik zelfverzekerd ons huis uit. Ik wacht op de bus naar het centrum van Londen en bedenk wat ik moet kopen. Als ik door het centrum loop zie ik een feestartikelenwinkel. Daar zie ik 4 super grote heliumballonnen aan het plafond zweven. Als ik rond kijk zie ik ook een groot hart met 'I love you!' aan het plafond zweven. Tevreden reken ik de 5 ballonnen af en ga ik naar huis. Van een oud hoeslaken maak ik een spandoek met 'Welcome Home!'. Op de rode schrijf ik met een zwarte viltstift  'Louis', op de oranje 'Harry', op de blauwe 'Niall' en op de gele 'Zayn'. Op het hart schrijf ik niks, omdat ik vind dat die voor zich zelf spreekt. Om precies kwart over 12 sta ik bij de juiste gate te wachten. Ik doe nog één keer mijn lipgloss op en kijk om me heen. Overal staan opa's en oma's, ouders, kinderen, mannen en vrouwen te wachten op familie. Of op hun grote liefde natuurlijk! Ik vraag me af of ik wel bij de juiste gate sta te wachten. Want, waarom staan er zoveel mensen te wachten op passagiers vanuit Italië? Dat is toch helemaal niet zo ver? Ik kijk op het uitgeprinte papiertje van de site van de luchthaven. Shit, ik had toch gelijk. Ik sta hier helemaal niet goed. Ik sta bij gate D18 te wachten, terwijl ik bij D81 moet zijn. Ik vraag aan de man die naast mij staat, of dat nog ver lopen is. 'Naar links totdat je een roltrap ziet, daar ga je omhoog, naar rechts, als je een bord met D80-D90 ziet staan naar rechts. En dan kom je er vanzelf.' Ik bedank de man en ren naar gate D81. Maar daar kom ik niet eens bij. Hordes met gillende meisjes staan te duwen en te trekken. Tuurlijk, mompel ik, waarom heb ik hier niet aangedacht. Ik loop naar de security bij de ingang van de gate. 'Hoe kan ik bij Liam komen? Ik ben zijn vriendin', zeg ik tegen de man. 'Geloof het zelf! Achteraan sluiten is de beste optie.' Verbaasd loop ik weer terug. Zo ziet Liam me toch nooit? Ik ga op een bankje op 20 meter afstand van de gillende meisjes zitten. 

Ik pak mijn mobiel uit m'n handtas om te zien hoelaat het is. Ik zie dat ik 3 Whatsapp'jes van Liam heb.

12.34 uur

 Waar ben je? 

XX Li

12.41 uur

Olivvv we zijn al in de aankomsthal

Xx L.

12.46 uur

Waarom reageer je niet?

Snel pak ik mijn handtas en de ballonen en ren ik naar de aankomsthal. 'Liam!!!!!', gil ik al rennend. Ik zie dat iedereen naar me kijkt. Ik zie hem zwaaien en lachen. Als ik hijgend bij zijn rolstoel sta, krijg ik van Louis, Harry, Zayn en Niall een knuffel en een kus van Liam. Even later in de auto opweg naar het appartement (in Londen) van de jongens ligt iedereen in een deuk van mijn verhaal. 

'Waaaauw', zeg ik als we bij het appartement aangekomen zijn. Als we binnen staan vraag ik aan Liam hoe hij naar boven moet in zijn rolstoel. 'We hebben een lift', lacht hij. Even later sta ik samen met Niall in de keuken tosti's te maken. Hij hoort me uit over Liam. Ik vertel hem dat ik zo gelukkig ben, sinds dat ik Liam heb ontmoet. Als ik naar de wc loop, hoor ik dat Zayn, Harry en Louis precies hetzelfde aan Liam vragen. Ik moet lachen en trek de deur van de wc achter me dicht.

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Haaai,

Deze keer een langer hoofdstuk, aangezien ik al ver ben met mijn ak werkstuk, mijn kamer al heb opgeruimd en mijn scheidsrechtersexamen heb geoefend. Weet iemand misschien hoe het komt, dat als ik de titel van mijn boek bij 'Ontdek' intype, dat ik hem dan niet meer vind? 

Ik hoop dat jullie mijn verhaal nog steeds leuk vinden!

Liefs