Terwijl ik de lege emmer in de achterbak zette, kroop Liam weer achter het stuur. Mijn gedachten gingen naar Susan. Waarom was zij in al die tijd nog nooit naar pap en mam geweest? Waarom vroeg ze nooit iets aan mij over ze? Wat vindt zij er nu eigenlijk van? Hoe denkt zij er over? Huilt ze wel eens?
Alle beelden van Susan verdwijnen al gauw, aangezien ik word opgeschrikt door luid getoeter.
'We hebben niet alle tijd hè!', roept Liam. Ik lach, en laat expres de achterklep open en blijf staan.
'Got yaa!', roep ik naar Liam. 'Dacht het niet!', zegt hij met een gemeen lachje terug. Zijn vinger raakt een knopje bij zijn stuur aan en de achterklep gaat vanzelf dicht. Ik krul mijn lip omlaag.
'Kom,' wenkt Liam. Ik knik lachend en stap in.
'Maarehh,' begin ik. 'Waarom hebben we niet alle tijd? Ik bedoel, ik ga momenteel niet naar school en een baan zit er ook niet in.
'Hmmmmm.'
'Wat?!,' zeg ik doodserieus.
'Nee, niks hoor,' zegt hij geheimzinnig terug. 'Waarom wilde je nou niet instappen?', vraagt hij snel om van onderwerp te veranderen.
'Jaaaa, uhm nou nee niks hoor,' zeg ik expres. Ik zie dat Liam niet reageert, dus besluit ik maar geen grapje te maken. 'I-ik dacht aan Susan. Zij is zo niet hetzelfde als mij en ik niet hetzelfde als haar. Beide gedragen we ons heel anders. Ik bedoel over onze ouders. Het is niet niks, dat weet ik ook wel. Maar ik vind het zo raar, kijk, ze toont geen enkele emotie. Ze praat er niet over, ze haalt nooit herinneringen op, ze is nog nooit naar het graf geweest en ze vraagt nooit wat aan me. En ook van dat ongeluk, Ella, het lijkt of het er allemaal niets boeit. Ik hoor nooit wat over school, ze neemt nooit vriendinnen mee naar huis, ik heb dit jaar nog geen enkel rapport gezien. Contact met onze tante en oom heeft ze niet meer. Ik, ik ben gewoon zo bang dat ze in haar oude patroon gaat vallen, weet je wel...'
'Het is lief dat je je zo druk maakt, maar eerlijk gezegd denk ik niet dat Susan daarop zit te wachten. Zij gaat anders met het verlies van jullie ouders om dan jij, en dat hoor je te respecteren. Ik snap dat je een lieve zus wilt zijn, maar ze kan, mag en wil nu ook op eigen benen staan. Ze kan haar eigen zaakjes prima regelen en ze zal heus niet weer de fout in gaan. Laat het rusten, lieve Olivia. Het is en komt goed met haar, dat beloof ik je.'
Ik knik. Hij kan die dingen altijd zo goed verwoorden, hij weet overal wel wat op te zeggen. Wat aan de ene kant best wel fijn is, ik bedoel hij heeft overal een oplossing voor. Maar soms is het ook rete irritant, discussies wint hij altijd en over ruzies doet hij ook zeker niet moeilijk. Toch was het in dit geval fijn. Hij stelde me gerust en schilderde Susan af als een zelfstandige jonge vrouw, wat ze ook is natuurlijk, maar het zat me nog steeds niet helemaal lekker.
'En ik denk dat wij, alleen wij twee, weer een keer wat leuks moeten gaan doen.,' voegt Liam er snel aan toe. Ik tover een glimlach op mijn gezicht.
'VAKANTIE!,' roepen we beide te gelijk.
Vakantie... daar zijn we beide wel erg aan toe. Na een jaar vol ellende, verdriet, misgunning, jaloezie en problemen. En een jaar zonder vertrouwen, echte vriendschap en vreugde, is vakantie de perfecte oplossing.
________________________________________________________
Joehoeee. Het is vakantieeeee, naja ik heb al een week vakantie maar goed. Ik heb eindelijk weer wat inspiratie gevonden voor dit en de komende hoofdstukken! Ik ben echt een hele tijd inspiratieloos geweest, maar ik kan jullie vertellen... de komende hoofdstukken worden mega geweldig super leuk en spannend. Ik zal proberen zo snel mogelijk te uploaden :). Volgende hoofdstuk staat gepland voor morgen! X
JE LEEST
Love Causes Problems
FanfictionAlles lijkt perfect. Deze regel staat Olivia op het lijf geschreven. Haar hele leven lijkt te mooi om waar te zijn. Ze ontmoet haar vriendje op haar vakantieadres, naja... in het ziekenhuis in Rome om precies te zijn. Olivia verhuist naar een appart...