Mahal pa rin kita(chardawn fanfic) *FINISHED*

2

*Flashback* ito na po ung pangyayari sa nakaraan :D

(awang-awa ang mag asawang Francis at Claire sa noo'y siyam na taong gulang na si Dawn walang tigil kasi ito sa kaiiyak  kamamatay lang kasi ng ama nito sa isang car accident,matalik na kaibigan ni Francis ang ama ni Dawn kaya sila na ang kumupkop sa ulilang lubos na si Dawn,wala na rin kasing ina si Dawn iniwan na rin sila nito noong limang taon pa lang siya ang alam ni Dawn sumama sa ibang lalake ang mama niya kaya naman mag isa siyang pinalaki ng kanyang butihing ama na si Frank kaya labis-labis ang sakit na nadarama niya  nayong wala na ito pakiramdam niya nag iisa na lang siya sa mundo.May mga kamag anak naman si Dawn kaya lang nasa malalayong lugar ang mga ito kaya naman sa bahay nila Francis ngayon nakikitira ang batang si Dawn)

Claire: iha tahan na namamaga na yang mata mo sa kaiiyak(naupo si Claire sa tabi ni Dawn at hinaplos ang tuwid at itim na mahabang buhok ng bata)

Dawn: tita bakit po ganon si mama iniwan ako tapos ngayon si papa naman hindi ba nila ako mahal?( umiiyak na tanong ni Dawn kay Claire )

Claire: mahal na mahal ka ng papa mo Dawn ,kaya lang plano siguro ni god na kunin na siya,tska kahit wala na ang papa mo nandito naman kami nila tito Francis mo at si Richard mahal ka rin namin at hinding hindi ka namin papabayaan(niyakap ni Claire si Dawn)

Dawn:bakit po kinuha ni god si papa?hindi po na sya naaawa sa akin?wala na nga po akong mama tapos pati si papa ko kukunin nya din? (tuloy pa din sa pag iyak si Dawn)

Claire: Dawn lahat ng plano ni papa God may dahilan,isa pa mahal ka din nya,hindi ka ba masaya na kapiling na ng papa mo si God?

Dawn: totoo po tita? kasama na ni papa si god?(tumingin si Dawn kay Claire)

Claire: oo naman kasi mabait ang papa mo kaya tiyak na nasa heaven na sya ngayon kaya dapat hindi ka na umiyak gusto mo ba na malungkot ang papa mo?kasi nakikita ka nyang umiiyak eh, (tumigil na si Dawn sa pag iyak matapos marinig ang sinabi ni Claire)

Dawn: syempre po ayaw ko pong malungkot si papa

Claire: kung ganon hindi ka na dapat umiyak( tumango si Dawn)

Dawn: osige po hindi na ako iiyak(pinunasan ni Caire ang luha ni Dawn)

*maya-maya pa'y pumasok sina Francis kasama ang noo'y 11 years old na si Richard sa kwarto ni Dawn)

Francis: wow! buti hindi na umiiyak si Dawn

Richard: mommy,daddy dito na po ba titira si Dawn sa bahay natin?

Claire: oo anak ,bakit ayaw mo ba?( lumapit si Richard sa kama at naupo sa tabi ng mommy niya)

Richard: syempre po gustong gusto ko na dito na tumira si Dawn para araw-araw na kaming makakapaglaro

Francis: Anak from now on i want you to treat Dawn as your own sister she will be part of our family

Richard: yes Daddy

Francis: good, Dawn okay lang ba sayo na dito ka na tumira kasama namin?

Dawn: opo tito thank you po promise ko  sa inyo na magpapakabait  po ako

Claire: masaya kami Dawn na magkakaron na kami ng babaeng anak, okay lang ba sayo na tawagin mo kaming mommy@ daddy?

Dawn: opo okay na okay sa akin !!

Francis: halika nga dito payakap nga kami sa napakaganda naming bagong baby!( umapit naman kaagad si Dawn kay francis at nagpayakap dito)

Claire: dapat icelebrate natin ito!

Richard: oo nga po mommy!! 

Francis : tara kumain tayo sa labas

Richard@dawn: Yehey!!!!!

Claire: let's go kids.........

comment lang po kayo kung gusto nyo pang ituloy ko po ito thanks :) share nyo na lang din po sa iba pag may time :D

(comment&vote)